Μέχρι Τ' Αστέρια

Η Αλήθεια Του

Το θέαμα που έβλεπαν μπροστά τους με τα μάτια τους να γίνονται όλο και ποιο σκοτεινά, τους βύθισε σε μια απότομη θλίψη όχι τόσο εκείνον αλλά εκείνη παντα ήταν εκείνη. Το θέαμα ήταν λίγο μπροστά στα συναισθήματα, η βαλίτσα με τα ρούχα του δεν υπήρχαν, το παλτό του ή οτιδήποτε άλλο θα προδιδε πως υπήρχε ζωή σε εκείνη την μικρή αποθήκη που φώλιαζε τον άντρα της ζωής της είχε εξαφανιστεί, μόνο πανω στο ράντζο υπήρχε ένα μικρό άσπρο γράμμα. Δεν το πήρε στα χέρια της δεν μπορουσε, ο Γιάννος ήταν ποιο αποφασιστικός από εκείνη, άρπαξε το γράμμα και το διάβασε μια φορά δυνατά χωρίς να καταλαβαίνει ουτε ο ίδιος τι διάβαζε.

Λενιώ μου,

Συγγνώμη αγάπη μου αλλά ξέρουμε και οι δυο πως αυτό που λίγες μέρες προσπαθούμε δεν θα τα καταφέρουμε, δεν μπορώ να σε παρω μακριά από την οικογένειά σου, το ξέρεις και το ξέρω πως σε λίγο καιρό είτε αυτό είναι ένας μήνας ή δυο χρόνια θα με μισήσεις χωρίς να το θέλεις. Δεν μπορώ να μας το κάνω αυτό και το ξέρεις πολυ καλά και η ίδια

                                         Συγγνώμη για όλα
                                                             Λάμπρος
Τα μάτια της, την έκαιγαν αλλά δεν έλεγε τίποτα, δεν άφησε ουτε ένα δάκρυ να κυλήσει στο δέρμα της, όχι ακόμα όχι τώρα, σκεφτόταν ξανά και ξανά μέσα της. Ο Γιάννος δεν είπε τίποτα έδωσε το γράμμα στα χέρια της και έφυγε με στημένο το κεφάλι. Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να ξεσπάσει, κράταγε στο χέρι της το γράμμα του ακόμα. Καθόταν στο κρεβάτι και αφου σιγουρευτηκε πως δεν θα την ενόχληση κάνεις ξέσπασε στα ποιο καυτά δάκρυα που την είχαν κατακλύσει. Άκουσε βήματα στις σκάλες σηκώθηκε απότομα κρατώντας ασυναίσθητα την αναπνοή της, έκλεισε το γράμμα του σε ένα συρτάρι στο γραφείο της αδερφής της και βγήκε στο σαλόνι.

Οι πόρτες άνοιξαν και έκλεισαν και οι δύο ταυτόχρονα η Δροσω έτρεξε να αφήσει την στάμνα που κουβαλουσε το νερό για την υπόλοιπη μέρα και η Ασημίνα έτρεξε στο μέρος της μεγάλης της αδερφής.
-Λενιώ, θέλω να σου μιλήσω
-Τώρα;
Απάντησε λίγο ποιο θυμωμένα από ότι η ίδια θα ήθελε, η Ασημίνα δεν απάντησε με λέξεις αλλά με ένα απλό νευμα της έδειξε να πάνε στην καμαρη της και έκλεισαν την πορτα πισω τους.
-Λεγε
-Όπως ερχόμασταν περάσαμε από την ρεματιά εκεί ήταν ο Λάμπρος και δεν τον άκουσα πολυ καλά, λέγε τι έκανες;
-Τι πραγμα; Πότε περασες;
-Θα ναι δεν θα ναι κανα δεκάλεπτο
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση της και είδε την Ελένη να αρπάζει το παλτο της και ένα χαρτί απο το γραφείο. Βγήκε με γοργό βήμα από το δωμάτιο και λίγο πριν κλήσει την εξώπορτα πισω της φώναξε
-Κάλυψε με εάν χρειαστεί