Μέχρι Τ' Αστέρια

Μόνο Εσενα

Οι λέξεις δεν έβγαιναν από το στόμα της είχε σαστισει μπροστά στην θέα του ανθρώπου που στεκόταν στην πόρτα. Για λίγη ώρα δεν είχε μιλήσει κάνοντας τον Λάμπρο να ανησυχεί, άκουσε τον ήχο που έκανε η ζώνη του από την φόρα του για να ντυθεί γρήγορα και σαν να ξυπνησε με αυτόν τον τρόπο από τον λήθαργο που είχε βυθιστεί.
-Τι δουλειά έχεις ΕΣΥ στο σπίτι μου;
-Έλα Λενιώ μην μου πεις πως δεν σου έλειψα ούτε λίγο;
-ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ
-Τσου τσου μα τι τρόπος είναι αυτός; Σε εμένα τον παλιο σου φίλο;
-Εξαφανισου από το σπίτι μου Σεργιε, ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ
-Δεν νομίζω ότι θα προλαβεις να κάνεις και πολλα
Το γέλιο του την ανατριχιασε και την έκανε να παγωσει στην θέση της, δεν ήξερε τι εννοουσε δεν προλαβε να τον ρωτήσει ή έστω να τον διώξει. Την είχε πλησιάσει αρκετά κάνοντας την να φοβάται ακόμη περισσότερο, δεν προλαβε να αντιδράσει δεν ήξερε τι να του πει πως να τον απομακρύνει από κοντά της. Την άρπαξε με το έτσι θέλω και την φίλησε προσπαθώντας να επιβληθεί πανω της, προσπαθουσε να τον διώξει από πάνω της αλλά δεν μπορουσε, τα χέρια του την κραταγαν τόσο σφιχτά που σίγουρα θα έμεναν χαραγμένα πανω της για λίγο καιρό. Κατάφερε να τραβηχτεί όχι για πολυ αλλά και αυτή η στιγμή ήταν ικανοί για να δώσει στον Λάμπρο το σήμα που χρειαζόταν για νσ βγει. Ήταν έτοιμος να βγει έξω από την στιγμή που είχε ακουσει την φωνή του να βρίσκεται στον χώρο αλλά αυτό μόνο κακό θα μπορουσε να τους προκαλέσει. Για κάποιες στιγμές δεν την άκουσε το χτυπημα από το πόδι του πανω στην ξυλινη σανίδα ξεκίνησε να ακούγεται ήταν έτοιμος να βγει αλλά συγκρατουσε καλά τον εαυτό του για την ώρα μέχρι που άκουσε την φωνή της να βγαίνει αμυδρά φωνάζοντας σε εκείνον Βοήθεια. Δεν περίμενε δευτερόλεπτο παρά πανω ξεχύθηκε σαν ένα ζώο που βρισκόταν σε κλουβί. Έσπρωξε την Ελένη από το κράτημα του και τον έριξε στο πάτωμα με εκείνον να πέφτει πανω του χωρίς να σταματάει στιγμή να τον χτυπάει. Πότε με τα χέρια και ποτε με τα ποδια του κατάφερε να του άνοιξε τραγικές πλιγες στο πρόσωπο αλλά και σε κάποια σημεία του σώματος του. Η Ελένη προσπαθουσε να σηκωθεί αλλά τα ποδια της δεν την βοηθούσαν, έβλεπε τον Λάμπρο και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την κατάσταση και φοβήθηκε να πει έστω και σιγανά το όνομα του. Εκείνος σαν να ένιωσε τα μάτια της πανω του γύρισε και την κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα. Την είδε ξανά όπως πριν λίγα χρόνια, τότε που εκείνα τα ζώα πηγαν να της κάνουν κακό μόνο και μόνο για την δική του οικανοποίηση. Για στιγμή το μυαλό του σταμάτησε, κοίταξε για λίγο το κενό και μετά τα χέρια του που είχαν κάποιες κουκίδες αίματος ενώ καθάρματος. Την είδε έτοιμη να σπάσει, οχι μπροστά του σκέφτηκε, σηκώθηκε από πανω του και με όση δύναμη του είχε μείνει την σήκωσε από το πατωμα, τον στήριξε στον τοίχο, οι κινήσεις του με λίγη δύναμη αλλά αρκετά ικανές.
-Εξαφανίσου από το σπίτι μας, και μην σε ξανά δω να τριγυρνάς την Ελένη ή την οικογένεια της γιατί θα σκοτώσω, με τα ίδια μου τα χέρια.
-Γιατί ξάδερφε; Σου πείραξα την τσουλα σου; Τι έγινε; Την ξεπαρθενεψες και τώρα σου την φόρτωσαν;