Hodri Meydan | texting [tamamlandı]

HM | 17

"Birkan'a oy verin, gerisini boş verin.." Kendi kendime mırıldanırken karşımdaki panoya asılan Birkan'ın fotoğrafını görmemle duraksadım.

Kollarını göğsünde kavuşturmuş, kameraya bakarak gülümsemişti.

Yüzümü buruştururken bir sonraki afişe kaydı bakışlarım.

"Hak yerini bulsun, Murat başkan olsun." Murat'ın sloganına da burun kıvırdım. Daha iyisini bulabilirdim.

"Özenen değil, özenti edilen okul olmak için beraber yürümeliyiz." Selim'in sloganı, Birkan ve Murat'a nazaran daha iddialı gelmişti gözüme. Sıkıntıyla nefesimi dışarı verirken son kalan kişinin afişine kaydı bakışlarım.

Arda Kılıç'ın.

"Oy pusulası olmaya değil, kalbinizin pusulası olmaya geldim." İtiraf etmem gerekirse içlerinden en beğendiğim ve gözüme en güzel gelen slogan, onun sloganı olmuştu.

Diğerlerinin aksine oldukça rahat bir poz vermişti, kameraya. Elleri cebindeyken üzerine giymiş olduğu siyah kaban, onu tüm cıvıklığından alıkoymuş, ciddi bir hava katmıştı.

"Gözünü korkuttuğumu daha iyi belli edemezdin, ceycey." Kulağımın dibinden gelen sesi duymamla birlikte olduğum yerden irkildim. Başımı yana çevirdiğimde, Arda ile göz göze geldik. Onu görmek, sinir katsayımı tavan yaparken kaşlarım çatıldı.

"Ne korkması, ne saçmalıyorsun yine?" diye sordum.

"Afişime korku dolu bakışlar attığına şahit oldum," dedi keyiflice gülümseyip. "İçlerinden en iyisi benimki olmuş, kabul et."

"Hiç de güzel değil," dedim yalan söyleyip. "Bundan daha iyisini yapabilirim, çocuk oyuncağı bu."

"Bundan daha iyisini yapabiliyorsan niye senin afişin yok panoda?" diye sordu gözlerini kısarak. "Aday olan herkes sloganlarını hazırladı, seninki nerede?"

Cevap vermediğimde dudaklarını büzerek bana doğru bir adım attı. "Adaylıktan çekilmen için hâlâ geç değil, ceycey." dedi imalı bir tınıyla. "Kaybedeceğini ikimiz de çok iyi biliyoruz, bu iş için hazır değilsin. Üstelik," diye devam etti dudaklarını ıslatarak. "seninle bir iddiaya girdik ve kaybettin. Her türlü bu adaylıktan geri çekilmek zorundasın."

"Ben hiçbir şey yapmak zorunda değilim," dedim tane tane. "Afişimin henüz asılı olmaması, senden korktuğum anlamına gelmez. Kabul ediyorum, sloganın oldukça güzel ama önemli olan laf değil, önemli olan icraat."

Sessiz kaldığında gözlerim, gözlerine değdi. "İddiaya gelecek olursak, ben o iddiayı kaybetmedim." dedim başımı dikleştirerek. "Eğer sen araya girmeseydin ben o gün, o masada Keremle karşılıklı yemek yerdim."

"Ama yemedin." dedi araya girerek.

"Yemedim değil, yiyemedim. Eğer sen şerefsizlik yapıp yan çizmeseydin, senin o çok sevgili arkadaşın sırf yemek yiyebilmek için bile buluşurdu benimle."

"Şimdi de sen yan çiziyorsun, öyle mi?" diye sordu konuyu başka yere çekerek. "Sözünü tutmayacak mısın?"

"Girdiğimiz iddianın şartlarına uysaydın ve kaybetseydim adaylığımı geri çekerdim ama hayır, çekmeyeceğim." dedim kendimden emin bir tavırla. "Bana korkak diyebilirsin, sözünün eri değil diyebilirsin, hatta dönek bile diyebilirsin. Hakkımda düşündüklerin umrumda değil. Sana burada oturup saatlerce çene çalabilirim ama bunu yapmayacağım. Benden seçim günü gelince cevabını fazlasıyla alacaksın."

"Çok büyük laflar ediyorsun, sözlerinin altında kalacağını bile bile."

Verdiği cevap beni sinir etmeye yönelikti. Sürekli bir aşağılama çabası içindeydi, bundan nefret ediyordum.

"Senin başka işin yok mu?" diye sordum kaş göz yaparak. "Burada bana ahkam keseceğine başka şeyler yapsana gidip."

"Ne yapayım mesela?" diye karşılık verdi bana adım atıp aramızdaki mesafeyi kapatarak. Boy farkımız yüzünden başımı bir tık yukarı kaldırmak zorunda kalmıştım. "Benim işim de gücüm de sensin bundan sonra, sana sataşmaktan başka ne yapabilirim ki?"

"Diğer adaylara da para teklifinde bulunup rakiplerini eleyebilirsin mesela?" dedim sinir bozucu bir gülümsemeyle. "Malum, sen seversin öyle şeyleri."

"Ceylin.." İkaz dolu bir tınıyla adımı zikrederken umursamadım devam ettim.

"Ama bu sefer çok dikkatli ol," diye mırıldandım yavaşça omzuna vurup. "Beş bin tl'nin çöpe gitmesini istemem."

°