Hello Neighbor

2

RYLIE'S POV

Another day, As ussual nagising na naman ako sa bunganga ni mama na dinaig pa ang armalite ng militar

"Nak gising na dyan at baka malate ka" sambit ni mama

"opo ma babangon na po" tinatamad kong sagot

Kahit naman mabunganga si mama ay mahal ko sya, nakakahanga nga sya eh kase kahit mag isa syang nagtataguyod sakin ay nakakayanan padin nya, kaya ako nawalan ng tiwala sa mga tao eh dahil sa ginawa ng magaling kong ama pero unti unti ko nading natanggap na wala na sya, at di na sya babalik sa buhay namin at kung gusto man nyang bumalik eh mas mabuting wag nalang, kaya naman naming mabuhay nang wla sya eh

Pagtapos kong maligo at magbihis ay agad na akong lumabas ng bahay at sinalubong agad ako ng amoy ng masarap na luto ng nanay ko

"goodmorning mama" masigla king bati

" goodmorning nak, aba mukang maganda gising mo ngayon ah" sambit ni mama

"lagi namang maganda gising ko mama, kasing ganda ko"

"sus nagyabang pa ang anak ko, osya sige na kumain kana at malelate kana" sagot ni mama at tinuong muli ang atensyon sa ginagawa nya

Bussines woman si mama, sabi nya sakin bata palang daw sya yun na daw ang pangarap nya kaya nung nagkapera sya di sya nag-atubiling magpatayo ng negosyo at di naman sya nabigo dahil naging successful naman ang clothing line na pinatayu nya minsan nga kinukumbinsi ako ni mama na maging model ng damit nya pero lagi akong tumatanggi kase wala akong confidence para humarap sa tao, pag nasa labas na ako ng bahay pakiramdam ko ay isa na lamang akong langgam na anytime pwede nilang tapak tapakan

Paglabas ko sa gate namin ay halos maatake ako sa puso sa gulat

"neighborrrrrrr!!" sigaw ng babaeng annoying sabay tili nito, napakatinis ng boses nya kung kayat napakasakit pakinggan

"wala kabang ibang alam gawin kundi manira ng araw?" tanong ko

"eto naman neighbor ang aga aga nagsusungit ka" sagot naman nito

"what do you want?" tanong ko para matapos na to

"be my friend" sagot nya at inabot ang kamay nito

"NO" madiin kong sagot at inunahan na sya sa paglalakad ngunit humabol padin sya

"bat ba ayaw mo?" tanong nito

"ayoko lang, ayoko lang sayo" sagot ko

"medyo masakit nayun ahhh" sambit naman neto

"the hell i care?" sambit ko

Pagdating sa school ay ayaw padin akong tigilan, nakakagulat lang dahil transferry lang sya pero andami ng nakakakilala sa kanya, siguro dahil sa kadaldalan nya

Habang nagklaklase kami ay kinukulit na naman nya ako kaya di ako nakatiis at napalakas ko na ang boses ko

"ano ba!?" bulyaw ko

"ms. Dankworth what was that!?" sita ng teacher ngunit di ako sumagot

"rylie! I said what's that all about?" nanatiling tikom ang bibig ko at nakatitig padin ng masama kay bree

"fine! Dika makausap ng matino? Then get out of my class, now!"

"wag po ma'am ako po may kasalanan" sabat maman ni bree

"and also you ms. Bellamy get out!"

Agad naman akong umalis ngunit sinundan na naman ako ni bree

"happy kana? Napalabas na ako"

"im sorry"

"sorry? Mapapapasok ba ako ng sorry mo? Bat ba ang hirap intindihin na ayoko ng kaibigan, ayoko sayo, at ayoko ng kahit na sino"

"i saw you" tipid nyang sagot

Saw me? Malamang may mata sya, di lang pala tong annoying, medyo idiota pa

"saw me?"

"bago paman kami lumipat dito, nakita kitang umiiyak, di ko makakalimutan ang itsura mo, kung pano ka umiyak"

Naguguluhan ako sa mga sinasabi nya kaya tinanong ko sya

"anong sabi mo?"

"kaya nagulat ako na makita kita uli, nakita ko uli ang mga malulungkot na matang yan, mga matang nakita ko sa kapatid ko 2 years ago bago sya nagdecide na mag suicide" kitang kita ko ang luhang namumuo sa mata nya

"kaya nangako ako sa sarili ko na hindi ko na hahayaang may isa pang tao ang sumuko sa sarili nya dahil lang sa pakiramdam nya ay mag isa nalang sya"

"seriously bree, ayoko ng kaibigan" mahinahon kong sagot

"but i want to be your friend if you let me"

Bumuga ako ng hangin at tumingin sa mga mata nya, punong puno ito ng sinseridad kaya wala akong nagawa kundi tumango nalamang at gawaran sya ng ngiti

I cant imagine, ako? Si Faith Rylie Dankworth pumayag na magkaron ng kaibigan?

She hug me tight and thank me for letting her, wala na rin naman akong magagawa eh

She held my hands and i swear nakaramdam ako ng kakaiba, parang may nagrarambulan sa tyan ko, para akong natatae na naiihi tas nagugutom, ang hirap iexplain

"tara may pupuntahan tayo" sambit nya

Hinayaan ko nalang sya na idala ako kung saan man nya gustong idala ako, she's not that annoying naman pala, di lang ako sanay na may kumakausap sakin

Dinala nya ako sa music room ng school at pinulot ang gitara

"tara rylie, upo ka dyan"

Tumango na lamang ako at umupo, sinimulan na nyang tipain ang gitara at i swear ang galing nya

Feel like I'm talking to a Teenage Mona Lisa
So beautiful, yet so unsatisfied

Ayoko magassume pero ako ba ang kinakantahan nya?

And when I take a trip to Paris out to meet her
If she don't care at least I'll know I tried

Ang ganda ng melody ng song nato though di ko alam kung anong title at bago palang sya sa pandinig ko, more on old song kase ako eh

Think I'm getting tired of these games now
At least the way that they play out

Tinitigan ko sya at para akong nahihipnotismo sa mga mata nya, her brown eyes suits her perfectly, parang kape ang mata nya

When your mind is on the wrong side
When I'm all alone with my thoughts out

Nahihiya akong tumitig sa mga labi nya kung saan nagmumula ang magandang boses na naririnig ko ngayon, mapula, manipis at mukang malambot

And the gallery walls how
My heart will start to realize
That I don't really know you
Do you think that I know you?

Hindi ko namalayan na tumigil na pala sya sa pagkanta dahil narin siguro nakafocus ako sa visuals nya

"baka matunaw ako nyan babe" natatawang sambit nya

"babe ka dyan, crush mo ata ako eh kaya moko kinukulit" sambit ko

"kapal mo naman HAHAHA straight ako no, ang cute mo lang kase pag naiinis, kaya iniinis kita lagi" sagot nya

di ko mapigilang ngumiti dahil sa compliment nito, bihira lang akong makatanggap ng compliment eh minsan galing pa kay mama, i find it cute

"what ever weirdo" sagot ko

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.a/n: sorry kung lame ah pero i promise mas gagalingan ko pa

Next chapter: Bree's POV