Aşkın Dili SafNac

kalbindeki acı

Naci telaşla odadan çıktı. Hemşire doktor diye bağırmaya başladı. Koşarak koridorun sonunda ki hemşire ve doktorun yanına gitti. Han ve gülben ne oldu ne oldu diye korku ile bağırırken naci ve doktor telaşla koşarak tekrar odaya girdi.

Gülben ellerini kafasına götürdü. ağlamaya başladı.

"Bir şey oldu ablama bir şey oldu."

...

Bir iki dakika sonra naci odadan çıktı. Herkes telaşla etrafına toplandı.

Naci çok heyecanlıydı derin bir nefes alıp konuştu.

"Safiye'm gözünü açtı."

Ortalık bayram yeri gibi oldu. han,neriman, gülben ve hikmet birbirlerine sarıldılar. Han naci ile sarıldı.

"Demiştim bak ablam benim güçlüdür."

Naci gülen yüzünü bir anda düşürdü ve konuştu.

"Ama sizden bir isteğim var."

"Söyle naci"

"Bebeği bilmesin. Yaşadıklarının üzerine...lütfen kimse söylemesin."

Herkes kafasını salladı tamam anlamında.

Naci kapıyı açtı tekrar içeri girmek için. Açık kapıdan istifade tüm aile bir anda safiyenin odasına doluştu.

Doktor olmaz diyecekti ancak çıkaramayacağını anlayınca,

"Tamam ama beş dakika sonra boşaltın odayı lütfen."

Gözleri yarım yamalak açık ve halsizliği her halinden belli olan safiyenin yatağının yanına sıralandılar.

"Bak safiye'm tüm kardeşlerin burada."

Safiye gözünü açmıştı ancak hala yarı baygın gibi olduğu için tam tepkiler veremese bile gözleri dolmuştu.

"Bb-Baba..."

"Evet kızım bende geldim. Seni iyi gördüm ya. Canım kızım benim."

Gülben lafa atladı.

"Abla daha dün gece görseydin sen ooo ne kalabalıktı fosil bile geldi."

İçinden annesinin lanetini yendiğini geçirdi safiye. Eğer dün gece ölseydi gözleri açık gitmezdi. Bundan sonra ölse bile gözleri açık gitmez çünkü o yalnız ölmeyecek. Kendisinin bile tahmin edemeyeceği kadar çok kalabalığı var onun.

Tek tek odada ki herkese göz geçirdi.

Nacisi, biricik kardeşi han, dert ortağı gülben, yavru kuşu neriman ve her şeye rağmen babası hikmet...

Herkesi süzdükten sonra gözleri tekrar naciye kaydı. Hepsi de onun sayesinde değil miydi. Aşktı onu iyileştiren. Birinin ona inanması iyileşecek gücü vermesiydi ilacı. Madem hayat ona ikinci bir şans verdi bu aşka sımsıkı sarılacaktı artık.

"Tamam artık 5 dakika doldu. Ablamı yormayalım biz çıkalım."

Naci içeride kaldı bir süre daha.

Dışarıda han esatı görünce konuştu.

"Esat sen gülben ile babayı eve götür. Geceden beri yoruldu gülbende."

"Biz abimle kalırız hem naci hoca da burada"

diyerek ekledi neriman.

"Tamam biz gidiyoruz ama erkenden gelicem. Bir şey olursa haber verin."

"Veririz gülben."

Naci kapıdan dışarı çıktı. O sırada doktor geldi.

"Naci bey sizinle odamda konuşabilir miyiz?"