Aşkın Dili SafNac

aşk olsa gerek🌼

Derenoğlu,ataç ve bilen'ler Ceylan'ın evine vardı.

Safiye kapıda elindeki eldivenleri çıkardı. Han safiyeye döndü.

"Abla çıkarmak zorunda değilsin. Yabancı yok aramızda."

"Olsun han her şey dört dörtlük olsun istiyorum. Hem Ceylan'ın annesini tanımıyorum ayıp olmasın."

Naci şaşırır ifadeyle sordu,

"Babasını tanıyor musun ki?"

Han cevap verdi.

"Ablamla araları iyidir. Baba hastalandığında ablam doktor olarak sadece onu eve almıştı. Babayı iyileştirmişti. "

Safiye kafa salladı.

"Bana sen hasta olduğunda yaptığım zencefilli tarifi o öğretmişti. Eli şifalıdır."

Han kapıyı çaldı ve içeri girdiler. Selamlaştılar.Herkes oturduktan sonra safiye koltukla bakıştı. Yanına örtü almamıştı bu kez başaracaktı dışarıda bir koltuğa örtü olmadan oturacaktı. Kardeşi için han için.

Han ablasına baktı.

"Abla iyi misin?"

"İyiyim han, oturucam şimdi."

Ceylan'ın babası safiyenin içini rahatlatmak için konuştu.

"Siz gelmeden önce temizlettirdik safiye özellikle başlarında bekledim merak etme tertemiz."

Safiye güven duyarak kafa salladı. Ve oturdu.

Ceylan mutfağa kahve yapmaya gitti. Neriman ve Gülben arkasından takip etti.

Ceylan'ın babası sessizliği bozdu.

"Naci bey sizin mesleğiniz nedir?"

"Öğretmenim ben aslında ama şu an kitapçım var."

"Aa safiye çok sever şiirleri bilirim."

Naci safiye'ye şaşkınlıkla döndü. Safiyenin de şaşkın olduğunu farketmişti anlaşılan o da nereden bildiğini bilmiyordu.

"Bilirim derken"

"Baban için eve geldiğim bir gün elimde kitaplarım vardı. En üstte cemal Süreya'nın kitabı masanın üzerine bırakmıştım. Ben babasının tansiyonunu ölçerken, o dakikalarca gözlerini kitaptan ayırmadı."

Adam safiyeye döndü.

"İyi gözlemciyimdir. O an dedim bu şiir kitabıyla bir bağı var. Özel bir bağ belki geçmişten kalan bir şey"

Bu kez hikmete döndü.

"Sonra hikmete sordum. O da bana lisede sevdiği çocuk otobüsün altında kaldığını anlattı."

Adam üzgünce kafasını eğdi.

"Allah rahmet etsin gencecik çocukmuş. Ama safiyenin tekrar birini sevip evlendiğini duyunca çok sevindim."

Hikmet güldü. Safiye cevap verdi

"O çocuk ölmedi. Tam karşında naci."

"Nasıl ölmemiş miydi."

Safiye kafasını eğip cevap verdi.

"Hayır ölmedi, annem görüşmeyeyim diye öyle söylemişti."

Adam üzüldü. Ortamda bir kaç saniye üzgün hava oldu. Sonra adam kafasını kaldırdı.

"Ee, o zaman sizin hikayeniz mutlu son ile bitiyor yıllar sonra böyle kavuşmanız ve safiyenin tek sevdiği olman naci oğlum."