FE CİNNİ - Musallat

Sayfa 11

 Korkuyordumi iğreniyordum ve ne yapacağımı bilmiyordum. Koskoca Dünya'da yapa yanlızdım ve sığamıyordum. Ruh gibi boş boş etrafa baka baka eve döndüm. Dayanacak gücüm kalmamıştı. Gece vakti mutfakta oturmuş öyle boş boş duruyordum. O sırada köydeyken üzerime çöken kadnın silüeti odadan içeri yavaşça girdi. Onu görünce elim ayağım titremeye başladı. Kan içindeki sivri dişleri arasından iri kalın dilini çıkararak oynatıyor, kapkara gözleriyle bana bakıyordu. Bir süre beni öylece bana baktı. Kendimi daha fazla tutamadım ve mutfak çekmecesini açıp büyük ekmek bıçağını elime aldım. Göz yaşları içinde karnıma hızlıca batırdım ve yere yığıldım. Acıdan delicesine bağırıyordum. Kanlar içerisinde yerde yatarken duyduğum tek şey o cinni varlıkların çığlıklarıydı. Annem ve babam hemen yanıma koştular. Beni hastahaneye götürdüler. Ameliyettan sonra gözlerimi açtım. Polislere ifade verdim. Ardından annem ve babam içeri girdiler. Babam öfkeliydi bana bakarak ''nasıl yaparsın böyle birşeyi. 5 aylık hamileymişsin. Madem böyle büyük bir hata yaptın, çocuğu başta niye aldırmadın? 5 aylık bebeği öldürmüşsün'' dedi. O an çok mutlu olmuştum. Bebek ölmüş ve ben hala hayattaydım. Mutluluktan neredeyse yatağın üzerine çıkıp dans edecektim. Annemin ve babamın bundan sonra dediklerini dinlemiyordum bile. En son babam ''benim senin gibi kızım yok'' dedi ve dışarı çıktı. Annemde peşinden gitti. Benim umurumda bile değildi. Hayatımı zehir etmişler ve ben o bebekten kurtulmuştum. Bugün benden mutlusu yoktu. Bir kaç gün hastahanede kaldıktan sonra beni taburcu ettiler.

 Karnımda hala bıçağın ağrısını hissediyordum. Karnımı tuta tuta hastahane bahçesinden dışarı çıkarken küçük bir çocuk elinde bir kağıt parçasıyla bana doğru koştu. ''Abla bu kağıdı bir abi sana vermemi söyledi'' dedi. Ardından kağıdı elime tutuşturup gitti. Kağıdı açtığımda kısacık bir not yazıyordu. ''Maden artık Fe Cinni'nin bir hayatı yok, bundan sonra senin de bir hayatın yok''...

 Gerçekten de bu kağıtta yazan doğruydu. Ben Fe Cinni'yi öldürdüm. Onlarda hayatımın geri kalanında beni ölüden betere çevirdiler. Öyle bir hale geldim ki sokakta gören insanlar beni deli zanneder oldu. Tıpkı Deli Tacettin gibi

SON...