Bastığı kaldırımlar, adım attığı yollar hepsi onundu adı gibi o bütün kainatın sahibiydi.
Her zaman kendini yalnız hissetmişti ama bilmiyordu ki etrafında onu izleyen onlarca varlık vardı yerin altında, gökyüzünde, karanlıkta ve aydınlıkta onun yanında binlerce varlık vardı. Doğumundan ölümüne kadar yaşadığı her saniyede izleniyordu arkasında binlerce gölge ordusu vardı...
Gözlerimi boşluğa açtığımda yatağın içinde öylece tavanı seyrediyordum, gece boyu aralıklarla uyuyordum ve bazen saatlerce bomboş gözlerle etrafı izleyip uyumak için çabalıyordum. Küçük komodinin üstünde duran telefonumu alıp saate baktım. Saat 9'a geliyordu ve benimse 10'da dersim vardı.
Yataktan çıkıp banyoya girdim işlerimi hallettikten sonra odama geçtim. Dolaptan siyah dar ve kısa elbiseyi üstüme giydim.
Aynanın karşısına geçtiğimde öylece kendimi izledim, zaten beyaz olan tenimin rengi gittikçe beyazlamıştı öyle hastalıklı bir görüntü veriyordu ki sanki bir ölünün yüzüne benziyordu gözlerimin altı mordu ve içindeki kırmızılıklar günlerdir uyumadığımın göstergesiydi. Biraz makyaj yaparak en azından canlılık vermek istedim yüzüme.
Mutfağa geçtiğimde kendime kahve hazırladım ve içtim, mutfak dolabından sakinleştirici haplarımı ve antidepresanları yutup koridora geçtim askılıktan siyah uzun kabanımı alıp giydim ardından siyah postallarımı da ayağıma geçirdim. Ensar'dan aşağıda olduğunu belirten bir mesaj aldığımda kapıyı kapatıp evden çıktım.
Sonunda binanın dışına çıktığımda soğuk havanın vücuduma vurması ayakta durma arzumu arttırıyordu sakin adımlarla arabaya doğru yürüyüp ön kapıyı açtım ve bindim.
''Günaydın.'' dedi Ensar sesindeki canlılık yüzünden okunuyordu benim yanımda hiç olmadığı kadar mutlu olur ve sürekli gülümserdi.
''Günaydın.''
''Sen yine uyumadın mı gözlerinin altı mosmor.'' Az önceki neşeli haliyle şuan ki endişeli halinin alakası yoktu. Başıma gelen en ufak birşey de sinirlenir ve koruma moduna geçerdi.
''Uyuyamadım. Eğer hareket etmezsen derse geç kalıcaz.''
Derin bir nefes verdi kendimi umursamamam onun zoruna gidiyordu beni benden çok düşünmesi beni sadece rahatsız ediyordu.
''Psikolog haplarını değiştirdi mi?''
''Hayır dozajlarını artırdı ama bir halta yaradıkları yok.''
Gözlerini yoldan çekip bana çevirdi kırmızı ışıkta durmuştu ''Peki kabuslar onlar devam ediyor mu?''
''Bugünlerde daha da çoğaldı kendime hakim olamıyorum sürekli odanın içinde gölgeler görüyorum ve onlar sanki bana dokunuyor gibiler elleri tenimin üzerinde geziyor ama ben bunların gerçekliğini kanıtlayamıyorum. Ensar ben gittikçe deliriyorum.'' Bunları sesimdeki yakarışla söylemiştim ve onun gözlerinde gördüğüm tek şey sadece acıydı. Bana içi giderek bakıyordu o da istemiyordu benim bu acıları çekmemi ama elinden gelen hiçbir şey yoktu.
''Özür dilerim.''
''Sen neden özür diliyorsun ki senin bir suçun yok.''
''Evet benim bir suçum yok.'' Sertçe yutkunmuştu hareket eden adem elmasını izledim sonrada önüme döndüm yanan yeşil ışıkla beraber araba hareket etti.
Okulun önüne geldiğimizde arabayı park etti ardından da arabadan indim. Okula doğru yürürken bahçede oturan birçok kişinin gözlerinin bizde olduğunu biliyordum. Ensar yanıma yaklaşıp elini belime koyduğunda başımı kaldırıp ona baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MELEZ KRALİÇE
Chick-LitYüzyıllar önce belirlenen bir efsanenin gerçekleşme zamanı geldi. Efsane şöyledir; "Şahmaranın güzeller güzeli bir kızı olacak, bu kadın bir insanın ve bir yılanın güçlerini taşıyacak. Güzelliğiyle herkesi büyülerken zekası ve düşünceleriyle herkes...
