I'm A Secret

Chapter 29

Lumabas na ako sa likod ng venue at hinanap si Pandora. I'm sure hindi siya aalis agad at nandyan lang sa tabi tabi. Medyo umuulan din kasi.

Pinag ring ko ang phone niya and right. Naabutan ko siya sa isang sulok na nakayuko. Not her usual position na nakaupo sa sahig at nakayakap sa binti.

"Oh di ka maka upo ano" Sabi ko sa kanya pero hindi ako pinansin.

"I told you to be selfish, why did you do that?"

"Look at me" Dedma

"Pandora" Wala padin. Hays. Tinalukbong ko sa kanya ang coat ni kuya.

"Give me a hu-" Hindi ko na natuloy dahil yumakap na siya agad sa akin. And she just cried her heart out.

Hindi na muna ako nagsalita at hinayaan lang siyang umiyak. We can do this all night.

Makalipas ang hindi ko na alam na oras ay tumigil na siya. Tanging mga hikbi at singhot sa sipon nalang ang naririnig ko hahahaha hays Dora. Ang lagkit ko na.

"Water?" Tanong ko at naramdaman ko lang na umiling siya. Nakasiksik padin kasi sa leeg ko.

"Nangangawit na ako. At lagot ka kay Kuya Zeev, favorite coat niya yan bahala ka. Laban mo yan ha" Sa sinabi ko ay dahan dahan siyang lumayo at inalis ang coat na nasa ulo niya.

"B-bakit d-di mo si-si *Hic s-sinabi? R-regalo to ni *Hic A-ate Sidney" Hahahaha parang bata talaga. Kinuha ko sa kanya ang coat ni kuya.

"Okay lang yan. Oh ito, isinga mo muna yang sipon mo. One, two, blow" Ginamit ko yung coat ni kuya hahahaha bahala na talaga. Sinunod niya naman ako eh.

"Shhh tama na, mamaya mo na ituloy. Time freeze daw sabi ng mata mo" Ako nadin nagpunas ng mata at pisngi niya. Pati buhok kung saan saan na napunta. Ang lagkit.

"Okay kana?" Tanong ko pero Kinagat niya lang ang labi niya at paiyak na naman.

"Hahahaha I'm just asking. Sabi ko nga hindi pa. Shh it's okay, achuchu wawa naman ang batang ya- aray ko naman!" Inapakan pa paa ko. Ako na nga itong nagmamalasakit eh.

"Come here, patingin ng labi mo" Sabi ko at hinila na muna siya sa isang hagdanan para maupo. Totoong nangangawit na ako kakatayo.

"Masakit? Sinabi na kasing umilag ka eh" Nakakainis na kapag nakikita ko siya. Kung hindi namumula ang pisngi eh nagdudugo naman ang labi.

"H-hayaan mo na" Lumayo na siya ng onti at hinawakan ang labi niya.

"Why did you do that? Kung kelan proud na sayo an-"

"Do you really think it's real. That he's proud of me? No. Of course not"

"Kahit na. Madaming tao kanina. Tapos may media pa sa labas. Ano nalang mangyayari sayo niyan? Alam mong hindi madali-"

"It's nothing. I don't need their acceptance." Hays, puputulin nalang ba niya lahat ng sasabihin ko?

Tumingin nalang ako sa langit. Wala ni isang star. Pati buwan hindi din kita dahil sa ulan.

"And you? Hindi mo ba kakausapin si Ruzena?" Biglang tanong niya.

"Do you really think na makaka usap ko siya ngayon?"

"Sabi ko nga hindi. She's terrified. I can't blame her really." I know that.

"But really. You don't have to do that. Ilang beses ko ba sasabihin sayo na lagi mong uunahin ang kapakanan ng sarili mo. Ayokong nasasaktan at nahihirapan ka. Do you understand?" Humarap na ako sa kanya. Pero siya naman itong tumingin sa langit.