I'm A Secret

Chapter 14

"The words 'Privacy' and 'Secrecy' have different spelling and meaning. Please read a dictionary"

"Yo--" Hindi na niya natuloy ang sasabihin ng may biglang tumawag.

"Excuse me"

"So what's your excuse this time? I'm listening" Nakangiti pang sabi ni Haven pero kanina pa umalis si Ruzena.

"Ahm Wife she already left"

"Ow. Kaya ayoko ng words na excuse eh. Hindi ko alam kung anong ibig nilang sabihin." Inosenteng sabi niya na parang nalungkot panga

"Pfft hahahahaha My Haven I love you so much. Akin kalang ha. Pakasal na tayo bukas" Nang iinggit ba sila? -_-

"I'm still here, ituloy nyo sa kwarto" Napayuko nalang ako sa lamesa.

"I'm sorry. Nakialam ata ako"

"No. I should be thanking you. Hindi ko alam na wala pa pala sa plano niya ang pakasalan ako"

"You should figure it out Echo. Babalik na kami sa US next week. Thank you for letting us stay here." Tinignan ko sila.

"Iiwan nyo nadin ako?"

"Whaa Man ang drama mo hahahaha may girlfriend ka naman na ah. She's not gonna leave you. Wife kapit kana sa leeg ko. Let's go" Binuhat na niya si Haven.

"Coz You're gonna leave her. You can't live being hidden forever" Habol ni Haven bako tumakbo si Kirsi. Narinig ko naman.

Bakit ba sure na sure silang hindi ako ipapakilala ni My loves sa family niya? Na habangbuhay na itong set up namin. I can feel her love and sincerity so alam kong kaya niya akong ipaglaban.

We will prove them wrong.

Hinintay ko nalang si My Loves makabalik.

"Echo I. . . . I'm sorry but I need to leave"

"W-what? Why?" Hindi siya mapakali kaya hinawakan ko ang dalawang kamay niya.

"Ruzena calm down. Anong nangyari?"

"Ahm S-si Dad kasi dinala daw sa Ospital. Sabi nila hindi naman daw malala pero. . . I'm sorry I need to go"

"It's our Anniversary" Mahinang sabi ko. Ang tagal kong pinaghandaan ito.

"I'm sorry. Babawi ako Prom--"

"Don't promise. You don't need to. Ahm then sasamahan na kita. May connection kami sa mga Hospital so I can hel--"

"No. Just stay here. I'm really sorry" Pigil niya sakin. Gusto ko umiyak pero wala naman magagawa ang luha ko sa kanya.

"Are you still scared? I understand, but at least ipakilala mo naman ako kahit kaibigan mo lang oh" Nilagay ko ang dalawang kamay niya sa pisngi ko.

"Echo not now. Nasabi ko na kung ano ang ugali ni Lolo diba? Lahat ng nakapaligid sakin pinapa imbestiga niya. He'll know who you are, your background and I. . ."

"You can't risk it? Then let them know. Malalaman din naman nila diba? Mapapaag--"

"You don't understand. They will never approve in this kind of relationship. Lalo na si Lola." I don't know what to say anymore. Eh ano pa nga ba itong ginagawa namin.

"Baby I'm just scared. Ayokong mawala ka sakin. I love you and we will tell them, just not now. Don't leave me please?" Then when? Kelan pa? Gustong gusto kong itanong sa kanya. Pero hindi ko alam kung bakit ngumiti lang ako at tumango.

"I love you too, be careful. And if you want ihahatid na kita hanggang Hospital. Hindi ako magpapakita promise"

"No need. Ang tagal mong inintay to. Enjoy it and I promise pag okay na lahat babalik ako. It's a one week vacation" Yumakap na siya sakin. How can I enjoy it? You're leaving me, again.