Her Perseverance (1st Cut)

Chapter 3

Chapter 3

"Everybody please come closer," rinig naming tawag mula sa microphone.

Marami pang gustong sabihin si Jessel pero dahil sa pagtawag ng prof namin wala syang nagawa kundi pumunta malapit sa stage.

"Mamaya ka sa'kin Direk," bulong nya bago tuluyang umalis.

I just shrugged and proceeded near the stage.

Kahit mga kaklase kong mala-marites ay walang nagawa kundi sumunod sa prof.

We listened attentively to her comments about our films.

Well, nothing's important—she just praised us again and again. Sabi nya hindi daw sya napahiya sa mga judges na inimbita nya.

She also give us her feedback. Mostly na sinasabi nya ay mga bagay na dapat naming e-improve at mga bagay na bawasan namin.

"I want to be fair to all of you. You did great. However, we can't deny the fact that the judges has own favorite. Lahat kayo magaling. You improved a lot simula first year. Pero hindi rin natin mapagkaka-ila na may ilan talagang nag stand out. So," As we listened, may kinuha si Prof. Hayde na papel, before she continued.

"Here is the result class based on the judges. All of you got 95 percent," nagpalakpakan naman ang lahat sa narinig.

"However, there are two groups got higher scores. Ang isa ay 97 while the other one got 98." natigilan ang lahat at biglang tumahimik.

Everyone wants to hear kung sino ang dalawang group ang nakakuha ng mataas.

"Congratulations, 'Silakbo' you've got 97 percent,'' biglang naghiyawan ang kabilang group ng marinig na sila ang isa sa nakakuha ng highest grade.

Humarap naman ako sa kanila at pumalakpak.

Their leader—Harris smiled widely.

Nagtatalon naman ang groupo nila sa tuwa. I'm happy with their success. However, hindi ko maiwasan na sa kabilang banda ay kabahan.

Nanghumupa ang lahat at bumalik na sa pakikinig.

Everyone's curious who got 98 percent grade.

"For the other one who got 98 percent for the final short film presentation is goes to...'Unang Tanglaw' Congratulations!"

I feel relief when I heard our film title.

Biglang tumalon sa tuwa ang mga ka-group ko, ako naman ay hindi maiwasang mapaluha.

Tumatalon na rin ang puso ko sa tuwa.

Our hardships paid off. Everyone's did their best, and everyone is deserve whoever put in the first place.

After a few minutes our Prof. dismissed us.

Binati rin kami ng mga kaklase namin bago sila umalis.

Palabas na sana kami ng theater room ng marinig kong biglang may natumbang ano mang gamit.

Dalawang group na lang kasi ang natira; ang grupo ko at grupo ni Harris.

Nakita kong pinipigilan ni Anne si Harris sa ginagawa. Tinumba nya pala ang lamesa malapit sa stage.

"Hindi ako papayag na sila nanaman ang makakuha ng mataas!" ramdam ko ang pangigil ni Harris habang sinasambit ang mga salitang iyon.

I know kami ang pinaparinggan nya.

"Harris, we should accept the fact that—" sabi naman ni Rex ang editor nila.

"That what?!" mas lalo syang pinigilan ni Anne dahil aakma nitong sugurin si Rex.