JESSEY'S POV
I know everyone's talking about why I walked out of the fun cross sport game between the Tigers and Tigresses. Walang may kasalanan sa kanila sa pagwawalk out ko, hindi rin si Jem ang may kasalanan. Although she said something, pero parang lagi nalang ako hinahaunt ng thought about Kevin lalo na sa tuwing magkasama kami. May isang bagay kasi akong hindi sinasabi sa kanya eh. And that is I have to marry Kevin Ferrer by the time he reaches 21. Yes, you read it right. We are in an arranged marriage. How?
*flashback*
4th year high school graduation ko nang sabihan ako ng parents ko na magbihis daw for a formal dinner. Akala ko para i-celebrate graduation ko. Ayun pala, they were meeting their company partners,
MR. DE LEON: Jessey, princess, wag ka mabibigla sa sasabihin namin ah.
JESSEY: Ano po yun?
MRS. FERRER: Jessey, we know you're still young, and you just graduated from high school, but in a few years from now we would be merging our companies.
MRS. DE LEON: Anak, we made a deal with them na when their son, Kevin, reaches 21 you guys would have to get married to make the merging of our companies possible.
JESSEY: *napatayo* No! No! No! Ayoko.
MRS. DE LEON: Jessey...
MRS. FERRER: We know hindi mo pa naiintindihan sa ngayon, pero soon, iha.
*end of flashback*
Sina Pia at Mika lang pinagsabihan ko tungkol dun. Tumungtong akong first year college sa UST. What a small world it was nang magkabanggaan kami ni Kevin sa labas ng Main Building.
*flashback*
JESSEY: Aray! Kuya tumingin ka nga sa dinadaanan mo?
KEVIN: Sorry, miss.
JESSEY: Ay! Sabagay sa tangkad mo na yan paano mo nga makikita dinadaanan mo?
KEVIN: *smirk* Sa payat mong yan, sino nga naman makakakita sayo?
JESSEY: Ako ba iniinsulto mo?
KEVIN: Sino ba nauna satin?
A moment of silence...
KEVIN: Kevin nga pala... Kevin Manuel Ferrer.
JESSEY: Sinabi ko bang magpakilala ka?
KEVIN: Hindi. Pero atleast ngayon alam mo na kung sino ako, Jessey Laine.
JESSEY: Paanong...
KEVIN: Laki laki ng pangalan mo sa notebook na dala mo.
JESSEY: Che! Lumayas ka na nga sa harap ko!
KEVIN: Paano kung ayoko?
JESSEY: Eh di ako lalayas! *walk out*
*end of flashback*
Nung narinig ko yung apelyidong Ferrer, hindi ako nag-assume na siya yung anak ng business partners ng parents ko. Nalaman ko lang na si Kevin nga yun nung tinanong ko si mom habang nagdidinner kami isang gabi.
Naging close kami ni Kevin one training nang magkasabay ang USTWVT at USTMBT. Nung una di ko siya pinapansin, pero nung nagpakabait na ang loko, ayun naging magkaibigan kami.
