The Tigresses easily coped up with the loss at the slot for a Final Four. Although alam nilang Coach Odjie would be resigning dahil dun, mas naging focus nila ang pag-aaral at pagbabantay kina Kent at Kaizen sa hospital.
Naisip ng gorgs na dumalaw sa ospital para narin kumustahin ang lagay ng dalawa nilang kaibigan. Pagpasok nila sa kwarto nung dalawa, walang tao na nagbabantay.
MELA: Hi Kaizen! Hi Kent! Andito kaming magagandang dyosa ah.
PAM: Dinadalaw namin kayo.
MIA: May dala kaming foods, kain tayo.
TRICIA: Nga pala bakit wala kayong mga bantay? Asan yung mga tigre?
MIA: Sila, binabantayan nila isa't isa.
MELA: Gaga ka talaga, Mia.
Nilapitan ni Alex ang hospital bed ni Kaizen.
ALEX: Bestfriend, gising na. Ang dami kong i-kkwento sayo oh. Diba ipapakilala mo pa sakin yung future liligawan mo? Tapos diba sabi mo andyan ka every step of the way para sakin, samin ni Xavier? Hay nako, magpagaling ka na at pagkagising mo, ihahanda mo talaga tenga mo sa dami ng kwento ko sayo.
Pabalik na sana si Alex sa kinauupuan ng gorgs nang makita niya si Julienne na nakatayo sa gilid ng hospital bed ni Kent. Nilapitan naman niya ito.
ALEX: *side hug kay Julienne* Missing him?
JULIENNE: Sobra pa sa sobra, ate.
ALEX: He'll wake up, I guarantee. Kakayanin nilang dalawa yan. Hindi nila tayo iiwan, hindi ka niya iiwan.
JESSEY: Kain muna kayong dalawa dun, mamaya na kayo magdrama.
Habang kumakain ang Tigresses, pumasok naman sina Paolo, Renzo, at Kevin na may dala ring pagkain.
PAOLO: Andito pala ang gorgs eh.
MELA: Hi Kev, Hi Pao, Hi Renzo.
EJ: *nanlaki mata* Renzo?!
Nang makita ni EJ si Renzo ay di niya namalayang natapon niya ang iniinom niyang Milo kay Alex.
ALEX: Shocks! EJ, ingat naman.
EJ: Ay, sorry! Sorry, Ate Alex.
PAM: Ehem... Naman.
MELA: May mop ba dito?
KEVIN: Andun sa CR, nakasandal sa tabi ng lababo.
EJ: Sorry talaga Ate Alex.
ALEX: *punas sa t-shirt niya* Okay lang, sige.
TRICIA: EJ, seryoso ka ba diyan? Milo sa gabi?
EJ: Hehe... *kamot ulo*
JULIENNE: *bulong kay EJ* EJ naman, wag ganyan sa harap ni crush.
EJ: Ate Kikay!
KEVIN: I see may dala rin pala kayong pagkain, so amin nalang 'to?
JESSEY: Ano ka, food to share please.
KEVIN: *akbay kay Jessey* Di bale nang yung food ang i-share, wag lang ikaw.
GORGS: Yieee!
JESSEY: Ferrer, tigil-tigilan mo nga ako *cross arms*
PAM: Teka, teka, baka ang MiAo may entry rin.
MIA: Wala!
PAOLO: Wala nga kaming entry kasi matagal na naman akong panalo sa puso ni Miang *kindat kay Mia*
GORGS: Ayun oh!
TRICIA: Kiniliig si Ate Mia!
RENZO: Nilalanggam tayo dito.
ALEX: Naman! Dalawang lovebirds eh.
MELA: Actually, two and a half, tulog lang yung kay Julienne.
TRICIA: Uy, wag kayo hard kay Julienne *hug kay Julienne* Kent, akin nalang 'to ah. Di ko na babalik sayo.
PAM: Ikaw ba, Renzo? Hindi ka pa ba tumutulad sa seniors mo?
Nagkatinginan si Renzo at EJ, pero si EJ lumihis rin ng tingin.
RENZO: I actually like someone. Gusto ko man po ligawan, kaso she already broke my heart. As for the first love, hindi na talaga pwede kasi nilalayo na talaga siya sakin.
MELA: Aww...Saklap naman niyan bunso. Hug kita *nilapitan si Renzo at niyakap*
ALEX: Ako rin, hug kita *yakap kay Renzo sabay bitaw* Archers parin naman tayo diba? So it still means that we have our never shall we fail blood running in us.
RENZO: Okay lang naman po eh. Bakit ko naman po kasi pagpipilitan sarili ko sa isang taong ayaw naman sakin? *tingin kay EJ*
JULIENNE: *bulong kay EJ* Girl, mukhang nasaktan mo nga ng todo.
EJ just bowed her head.
The rest of the night went well. Nagkwentuhan, asaran, at movie marathon ang gorgs at ang tatlong tigre. The gorgs bid goodbye and headed back to their dorm to get a good night sleep. Naiwan naman yung tatlong tigre para magbantay kina Kent at Kaizen.
The next morning...
JULIENNE'S POV
Andito ako ngayon sa ospital para dalawin ulit si Kent. Araw-araw nalang andito ako. Hindi ko kasi maiwasang hindi mag-alala at magbaka sakaling gising na siya.
JULIENNE: Hi Kent, andito nanaman ako, si Julienne. Masyado ba akong feeling girlfriend mo kasi parang halos araw-araw nalang andito ako? Sorry ah.
Umupo ako sa upuan sa tabi ng hospital bed niya.
JULIENNE: *naiiyak* Nakakamiss ka pala *punas ng luha* Nakakamiss yung may mangungulit sayo *hikbi* Nakakamiss yung lagi kang andyan na naghihintay sakin para sabay tayong makauwi at masigurado mong safe akong makauwi ng dorm. Nakakamiss yung nakikita ko yang ngiti mo. *hikbi sabay ngiti*
Hinawakan ko kamay ni Kent. Kung gising lang 'to malamang kinilig na 'to.
JULIENNE: It's been 19 days Kent... Hindi ka ba napapagod humiga diyan? Gumising ka naman oh *hikbi* Wag mo kong iwanan. Diba nagpromise ka na hindi mo ko iiwan? *punas ng luha* Sabi mo pa nga nung nanood tayong TFIOS diba, sabay tayong pupuntang Amsterdam? Paano natin magagawa yun kung nakahilata ka diyan?
Wala akong pakialam kung para na akong baliw dito na sarili ko nalang kausap ko. Naniniwala akong naririnig 'to ni Kent. Tumayo ako at hinalikan noo niya. Hinawakan ko ulit kamay niya at nilagay yun sa pisngi ko. Hindi ko na napigilang umiyak na talaga.
JULIENNE: Kent, miss na miss na kita, gumising ka na please *hikbi* Kailangan mong gumising... Kailangan mong gumising kasi sasabihin ko pang mahal kita. Oo, Kent, mahal kita.
Naramdaman kong may tumapik sa balikat ko kaya tinignan ko kung sino yun. Napatayo ako at niyakap siya.
RENZO: *himas sa likod ni Julienne* Gigising siya, Julienne. Naniniwala akong gigising si Kuya Kent.
