Dilhun

🍂Dilhun -4-

Medya: İkilem-Kaybolurum Gülüşünde.

4.Bölüm.

"Bulsan bir yolunu ah, içimde külleri sönmeden."

...

Elimde telefon numarasına bakarken annemlere telefonumun kırıldığını bile söyleyememiştim. O kadar tuhafıma gitmişti ki bu olanlar. Sadece tek düşündüğüm bundan sonra ne olacağıydı. Numarayı bir yere koyup uyumaya çalıştım ama odama pata küte giren annem yüzünden beceremedim.

"Kız kalk çok önemli bir şey oldu. Ne uyuması hem bu erkenden? Tavuk mu oldun başıma?"

Annemin bu telaşlı hallerine bakılırsa sanırım istemeye geleceklerinden haberleri vardı ama ben bilmiyormuşum numarasına yattım.

"Ne oldu anne ne bu heyecanın?"

Annem yerinde duramayarak bana sıkıca sarılınca biraz şok oldum ama onun mutlu oluşu beni de mutlu etmişti.

"Sana görücü gelmek istiyormuş. Epey de zenginler. Hani şu inşaatın hemen yanında prefabrik evi olan o adam vardı ya. Onun oğlu varmış seni de baya beğenmişler. Olur dersen eğer gelsinl-"

"Gelsinler. Olur."

"Kız ne çabuk karar verdin öyle. Sen okuyacağım diyordun bana. Vaz mı geçtin yoksa çocuğum?"

Annem ellerini ellerime kapatıp yüzüme baktı. Zaten bu sabah konuşmuştuk bunu onunla ve okulu bırakacak değildim elbette sadece biraz ara vermişim gibi olacaktım. Bu fikirden de asla vazgeçmedim. Geçemezdim zaten.

"Anne babamın durumu ortada biliyorsun. Hem zenginler dedin. Belki babama yardımcı olurlar. Olmaz mı?"

"Saçmalama bizim durumumuz yüzünden kendini feda etmeye değer mi hiç? Bir ömür aynı yastığa baş koyacaksın sen bu adamla. Sevmediğin biriyle olmaz. Yok."

"Anne, bir önemi yok benim için bunların, sevmek ya da sevilmek derdinde değilim ki üstelik bu bataktan çıkabilmemiz için başka seçeneğimiz de yok."

Annem sanki bir şeylerden şüphelenir gibi olup bakışlarıyla bana yansıtsada ben çaktırmamaya çalıştım. İşin aslını ona söyleyemezdim çünkü onunla yani Burak ile anlaşmamız bunu kimsenin bilmemesi yönündeydi.

"Sen bir tuhaf davranıyorsun ama peki dediğin gibi olsun ve geldiklerinde çocuğu beğenmezsen eğer sırf zengin diye kabul etme sakın ha. Bunun ilerisi de var unutma."

Annemin dediklerini onaylarken haklı olduğunu bildiğim için gülümsedim o da gülümsedi ve odadan çıkıp babamın yanına gitti. Babamla ikisi bu duruma epey mutlu olmuşlardı ve onlar mutlu olunca ben daha da çok mutlu oluyordum.

Her ne kadar içimde bir yanım buruk ve bir yanım üzgün olsa da ailem için yapmam gereken tek şey buydu.

Mutlu olamasam bile belli edemezdim.

İçimde saklamam gerekti.

Ve her şeyin yolunda gitmesi için dua etmek...

Başka seçeneğim yoktu.

...

Ertesi gün evlerimiz hemen yan yana olduğundan dolayı kız bakma için bizim eve geldi Burağın ailesi. Annesi çok sevecen iyi bir kadına benziyordu. Ablası da öyleydi. Her ikiside tatlı insanlardı.

Annesi ve ablası beni çok beğenmişlerdi ki yarın ki söz için kıyafet alışverişine gitmekte epey ısrar ettiler. Ben her ne kadar istemesem de bunu mecburen kabul etmiş ve kendimi aşağıda onun kullandığı daha bir kaç hafta önce üstümü berbat eden beyaz arabasında bulmuştum.