SABIR

11.SEVDİĞİM

Cansu'dan

Uçaktan indim. Şaka maka Türkiye'yi de çok özlemişim. Abimin ne yapıp edip bulduğu Çağatay'ın adresine baktım. Buradan fazla bir mesafe yoktu.

Taksiye bindim. Ve adresi taksiciye okudum. Taksinin arka koltuğuna yayılıp düşüncelere daldım.

Benim de eskiden bir sevdiğim vardı. Onu bir çöpten bile sakınıyordum. Ama bana ihanetinden sonra... Ah aslında kendimi ondan sakınmalıymışım. Onu sevdiğim zamanlarda, benim Melek'e yaptığımı başka biri bana yapsaydı kahrolurdum herhalde. Ve bunu ben yapıyorum. Yoksa abimle ben o filmlerdeki kötü karakterlerden miydik?

Taksiden indim. Bu kısa mesafede çok şey düşündüm. Bana göre. Zira ben çok düşünceli bir insan değilimdir.
Neyse, Çağatay'ın evinin kapısını çaldım.
*******
Çağatay'dan

Nişanlımı, beni her şeyimle kabul eden nişanlımı çok özledim. Şimdi kapı çalsa, o gelse. Parayı buldum dese.. para da önemli değil. O güzel yüzünü görmek istiyorum artık. Hele benim için hiç bilmediği bir ülkede çalıştığını düşününce, çok fena oluyorum.

Diye düşüncelere kapılmışken kapı çaldı. Allah'ım dualarım kabul mu oldu yoksa? Annem kapıyı açtı.
"Buyurun kızım. Kime bakmıştınız?"
"Ben engelliler derneğinden Cansu. Evinizde bir engelli varmış. Onunla ilgilenmem için gönderdiler."
"Peki kızım geç"
Konuştular ve salona geldiler. Annem "şimdi seninle ilgilenmeye gelmiş hanım kızımız var. " dedi. Allah Allah, kim gelmişti acaba? Ben Meleğimi beklerken bu kızı görmemle beynimden vurulmuşa döndüm.
****************
Burcu'dan

Kapıyı çaldım ve sevimli bir kadın kapıyı açtı.
"Buyurun kızım. Kime bakmıştınız?"
"Ben engelliler derneğinden Cansu . Evinizde bir engelli varmış. Onunla ilgilenmem için gönderdiler. "
"Peki kızım geç"
İçeri geçtik. Melek'in düşük pikselli telefonundan anlamadığım Çağatay'ın yüzünü sonunda görecektim. Ve yüzünü gördüm.

Görmez olaydım! Sevdiğim. Kendisini zamanında bir çöpten bile sakındığım sevdiğim...