Kendime Yarayım
O gün anlaşıldı her şey,
Yok oldu herkes,
Can çekişti ruhumun en derinleri,
Yalnızlık bir tokat patlattı ruhuma,
Düşmedim ama hiçliğe sürüklendim.
Savaş her daim vardı,
Beynimdeki ses ve kanayan yaralar,
Konuştu susmadı beyindekiler,
Aktı durmadı kanayan yaralar
Ama bu yaralar görünmedi,
Acısını dindirmedi,
Ruha akıttı kimse göremezdi.
Oysa sadece onlar değil,
Benmişim kendime yara,
Kendimi onlardan ayrı görüp,
Her daim dışlamışım.
Bir zamanlar dışlandım,
Bir zamanlar alaya alındım,
Bir zamanlar öldürüldüm,
Onlar gitti bunu bana kendim yaptım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMİZDEKİLERE DOKUNUŞ
PoetryİÇİMİZDEKİLERE DOKUNUŞ İlk acıyı tattığımızda kaç yaşındaydık, ilk sevinçlerimizi ne zaman iliklerimize kadar hissettik, peki en son ne zaman acıdık ve sonsuza kadar mutlu olmaya karar verdik? Belki bunları çoğumuz bilemeyiz fakat ruhumuz hissettikl...
