1438 -- Sinhala Translation

Chapter 01

බඳුන් එකිනෙක ගැටෙන හඬ සහ වතුර ගලා යන හඬින් නිහඬ මුළුතැන්ගෙය පිරී ගියේ ය. සුසුමක් සමගින්ම ඔහු කතා කළේ ය., "ඔයා රෑ වෙනකන් වැඩ කරන්න ඉන්නවා ද?" යැයි විමසූ ශ්‍යාඕ ඡාන් ඒ මොහොතේදී ඔහුගේ සටහන් පොතේ යමක් ලියමින් සිටි ඔහුගේ සැමියා දෙස බැලුවේ ය.

බැලීමකුදු නොහෙළූ ඔහු "ඔව්. මට තව ගොඩක් වැඩ ඉවර කරන්න තියෙනවා." යි පිළිතුරු දුන්නේ ය.

ශ්‍යාඕ ඡාන් ඔහු ඒ වෙලෙහි සෝදමින් සිටි පිඟාන තදින් අල්ලා ගනිමින් තවත් සුසුමක් හෙළුවේ ය. "ඔයා එද්දි කීය විතර වේවි ද?"

"දහයට වගේ"

"ඔයාට ඉක්මනට ගෙදර එන්න බැරිද?"යි ඔහු කෙඳීරූ මුත් වන්ග් යිබෝට ඔහුව ඇසුණි. "ඡාන් අපි මේ ගැන දැනටමත් කතා කරලා තියෙන්නේ." යැයි පැවසූ ඔහු දෙබැම හැකිළුවේ ය.

ශ්‍යාඕ ඡාන් බඳුන් සේදීම නිමා කොට ඔහුගේ දෑත් පිරිසිදු රෙදි කඩකින් පිස දැමුවේ ය. "මම දන්නවා, යිබෝ. ඔයා මේ ගෙදර යාන්තමට ඉන්නවා විතරයි." ඔහු ප්‍රතිප්‍රහාර එල්ල කරමින් සිය දෙඅත් හරස් කළේ ය.

"මම වැඩ කරන්නේ අපි දෙන්නම වෙනුවෙන්, ඡාන්." වන්ග් යිබෝ ඔහුගේ කෝපය මුසු හඬෙකින් පැවසුවේ ය. ඔහු හිඳි අසුනෙන් නැගී සිට ඔහුගේ සැමියා දෙස බැලුවේ ය.

"ඔයා මට ඉඩ දුන්නොත් මටත් නගරෙ වැඩ කරන්න පුළුවන්." ශ්‍යාඕ ඡාන් ඔහුගේ දෑත් මිටි මොලවමින් තරමක් උස් හඬින් පැවසුවේ ය. "ඡාන්, ඔයා දන්නවා නාගරික පැත්තක වැඩ කරන එක කොච්චර මහන්සි ද කියලා. ඔයා වෙහෙසට පත්වේවි."

"ඔයා හිතන්නේ මට ඒ දේ කරන්න බැහැ කියලා ද?" ඒ මෙහොතේ ශ්‍යාඕ ඡාන් සත්‍ය ලෙසින්ම කෝපයට පත්ව සිටි අතර ඔහු සිය දෑත් හරස් කොට බැඳ ගත්තේ ය. "ඔයා දන්නවා මම කියන්නෙ ඒක නෙවෙ........"

"නෑ! මම තට්ට තනියම මෙහේ ඉන්නේ, දන්නව ද?" ඔහු මැසිවිලි නැගුවේ ය. වන්ග් යිබෝ සුසුමක් හෙළා ඔහුගේ සටහන් පොත මේසය මතින් ගත්තේ ය. "ඔයා කොහේ ද යන්නේ? අපි තවම කතා කරලා ඉවර නැහැ..."

"ඡාන්, කරුණාකරලා මට පොඩි විවේකයක් දෙනවාද?" යිබෝ ඔහුගේ වදන් කපා දමා කෝපයෙන් කෑගැසුවේ ය. ඔහු සිය සැමියා කිසිවක් පවසන තුරු බලා නොහිඳ එතැනින් ඉවතට ගොස් වහාම නිවෙසින් පිටව ගියේ ය.