2. Bölüm

89 5 0
                                    

Oktay def olduktan sonra bir ses duydum.
"Öykü kızım nerde nasıl ıyimi onu görebilir miyim biri bişey desin artık!"

" anne burdayım diye bağırdım "
Yanıma koşarak geldi. Yüzüne bakınca göz yaşlarımı tutamadım. Eliyle yüzümü oksadi. Çok seviyorum annemi be! Ama babam? Babam yoktu benim. Bir an trafik kazasında öldüğü aklıma gelince daha bi ağlamaya başladım. Annem bu sefer kollarına sıkı sıkı sardı beni. Kemiklerimi cignedi resmen.
Babam diyince aklıma annemi sevip beni sevmesi geldi aklıma . Onu severken bana aşıktı. Ilk aşkım BABAM!! Onu ne kadar özlediğimi bir kez daha anladım. Selinde gelmişti mert de gelmişti . Selin en yakın arkadaşım belkide herseyim de fazla abartmaya gerek yok . Mert de sıra arkadaşım onun da selin den farkı yok yani. Bir kaç kişi daha vardı . Annem selin mert yeter de artırdı bile. Hiç sesimi çıkmadan otururken başımda bi acıyla inledim. Acı bile değildi ızdıraptı. Doktor geldiğinde umursamayip pencereye baktım. Kafam zonkluyordu. Doktor annemle uzun bir konuşma yaptı.
" küçük hanim biraz kötü olabilir hatta kanser seviyesine de yaklaşmış olabilir o yüzden dikkatli olmamız gerekiyor ." Doktor bunları anneme söylüyordu ve ben duyuyordum yani duydum . Kanser yolunda ilerliyordum! Yanlış duymadım kanserdim. KANSERDİM! !!

Bir seni sevdim birde papatyaları.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin