HESITANCY

Part-4

   ​ဆောင်းဟွန်း ဒီ​နေ့လည်း​နောက်ကျ​နေ​ပေမဲ့ စိတ်ကညည်းညူ​နေတာ​ကြောင့် ထို​နေရာ​လေးကိုပဲ ထွက်လာခဲ့မိပြန်သည်။ ပူ​လောင်လှတဲ့နန်းတွင်းမှာ ထိုချယ်ရီပင်အရိပ်​လေးက​​တော့ အမြဲတမ်းသူ့ကို နှစ်သိမ့်​ပေးတဲ့​နေရာ​လေးလို ဖြစ်နေသည်။

"ဟင် "

   ​ကင်​ဆောနူးပါလား သူလည်းဒီ​နေရာကိုလာ​လေ့ရှိတာလား၊ အရင်က​တော့မ​တွေ့မိပါဘူး အင်း...
မဆုံဖြစ်လို့​နေမှာ​ပေါ့​လေ။ ​​​

   ဆောင်းဟွန်း ချယ်ရီပင်​အောက်က သူထိုင်​နေကျ ​ကျောက်သားခုံ​လေးမှာပဲ ထိုင်​နေတဲ့ ​ကောင်​လေးကိုကြည့်​နေမိသည်။ ​​လေအ​ဝှေ့မှာ ချယ်ရီပွင့်ဖတ်တို့က တဖွဲဖွဲ​ကြွေကျ​နေတာကို ​​ငေးကြည့်​နေတဲ့​ကောင်​လေးက တကယ်ကိုလှလွန်းလိုက်တာ ​ယောကျာ်း​လေးတစ်​ယောက်လို့​ပြောဖို့ နုဖတ်ပီးလှလွန်းတယ်မလား ။ မပြုံးသလိုလို ပြုံးသလိုလို နှုတ်ခမ်းပါး​လေး​တွေကလည်း နန်းတွင်းသူ​တွေလိုနှုတ်ခမ်း​ဆေးဆိုးထားတာ မဟုတ်တာ​တောင် နီရဲ​နေသည်။ ​

     သူ ဒီ​ကောင်​လေးရဲ့ အလှကို​ငေးကြည့်မိပီး စာဖွဲ့မိနေတဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ပြန်ဆန်းစစ်မိ​တော့လည်း အံ့သြရပြန်သည်။ ဘဝမှာတစ်ခါမှဒီလိုမျိုး လှတယ်လို့ တစ်စုံတစ်​ယောက်ကိုစိတ်ထဲက​နေ​တောင် မချီးကျူးခဲ့ဖူးတာ အလှဆုံးဆိုတဲ့မိန်းမပျို​တွေ​ကိုတောင်မှ သူစိတ်မဝင်စားဖူးခဲ့ ။​ဆောင်းဟွန်း သူ့​ဘေးနားကို ညင်သာစွာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်အထိကောင်​လေးက သတိမထားမိသည့်ပုံ ။ လူတစ်​ယောက်လုံး​ဘေးမှာဝင်ထိုင်တာ​တောင် သတိမထားမိ​​လောက်အောင် ဘာ​တွေ​တွေး​နေပါလိမ့်

"အဟမ်း "

"ဟင် အရှင့်သား "

"ကိုယ်​ရောက်​နေတာကြာလှပီ ဘာ​တွေ​ငေး​နေတာလဲ"

     ​​ဟင် အခု​ဆောနူးကြားလိုက်တာ မမှားဘူးဆိုရင် အရှင့်သားက သူ့ကိုယ်သူ ကိုယ်လို့သုံးနှုန်းပီး​ပြောလိုက်တာမလား သူ့ကိုဆိုအမြဲတမ်း မင်းနဲ့ငါပဲ သုံးတဲ့သူက​လေ။ ဒီလိုချိုသာ​​ပေး​နေ​တော့လည်း စိတ်ထဲက
​​ကျေနပ်​နေမိပြန်သည်။