"မင်း ငါပြောတာတွေကို နားမထောင်တာများနေပီပက်ဆောင်းဟွန်း အမတ်ကြီးရဲ့သမီးနဲ့ လက်ထပ်ကို လက်ထပ်ရမယ် "
"ကျွန်တော်လက်မထပ်ချင်သေးဘူး
စိတ်လည်း မဝင်စားဘူး "
"နင်ဘုရင်ဖြစ်မယ့်အရေးကို စိတ်မဝင်စားလို့မရဘူး၊ သူတို့က ဒီတိုင်းပြည်မှာအင်အားအကြီးဆုံး "
"ဘုရင်ဖြစ်ဖို့ကလွဲပီး ကျွန်တော့်အကြောင်းစိတ်ဝင်စားတာ မရှိဘူးပဲ အဆုံးထိကို..."
"ပက်ဆောင်းဟွန်း ရပ်စမ်းလို့ပြောနေတယ်
ပီးမှငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့ ရပ်စမ်း "
ဘယ်လိုပြောပြော ထွက်သွားလေပီ။အခုတလော သူမစကားတွေကို အတော်ဖီဆန်နေတာဖြစ်သည်။ ကင်ဆောနူးဆိုတဲ့အကောင်နဲ့ သွားသွားတွေ့နေတာကိုလည်း မသိပဲနေမလား။ကြောက်အားလန့်အားနဲ့
ပြေးထွက်သွားလို့ နန်းတော်ထဲပြန်မလာရင်
ပီးရောဆိုပီး ထားခဲ့တာ။ကိုယ့်သားက သူနဲ့ သွားသွားပတ်သတ်ပီး ဘယ်ကအကျင့်ဆိုးတွေ ကူးလာသည်မသိ။မွေးထားသည့်အမေကိုပါ ပြန်ပြန်ပြောတတ်လာသည်။ ဒီတိုင်းထားလို့မရဘူးပဲ အဲ့ဒီပြသနာကောင်လေးက ...
"အရှင့်သား
မျက်နှာသိပ်မကောင်းဘူးနော်
ပင်ပန်းနေတယ်ထင်တယ် "
"အင်းပေါ့ ဆောနူးက ကိုယ့်ဘေးမှာမရှိတော့
ဘာလုပ်လုပ် ပင်ပန်းရတယ် သိရဲ့လား"
ဆောနူးကိုငုံ့ကြည့်ရင်း သူ့နှာခေါင်းလေးကိုညှစ်ကာပြောလာတဲ့အရှင့်သားကို ပြုံးကြည့်မိသည် ။
"ဖြစ်နိုင်ရင် ကျွန်တော်လည်း အရှင့်သားဘေးမှာတစ်ချိန်လုံးနေချင်တာပေါ့ ကျွန်တော့်စိတ်က နောက်ထပ်နန်းတော်ထဲကိုပြန်သွားဖို့ အဆင်သင့်မဖြစ်ဖူးဖြစ်နေတယ် အမေနဲ့ရှန်ကျင်းသေသွားတာကိုပဲ တွေးမိနေလို့ "
ပြောရင်းနဲ့မျက်ရည်တွေကျလာတဲ့ကောင်လေးရဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကို လက်ဖမိုးနဲ့ညင်သာစွာသုတ်ပေးမိသည်။ ကိုယ် စကားမှားသွားပြန်ပီထင်တယ်။
အခုမှ မနက်အစောတုန်းက ခမည်းတော်က သူ့ကိုတိတ်တိတ်လေးခေါ်တွေ့တဲ့ကိစ္စကို သတိရသွားသည် ။ဆောနူးလည်း နောက်ဆုံးအနေနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ်အဖေရဲ့မျက်နှာကိုတော့
ကြည့်ချင်မည်ဟုထင်သည်။
YOU ARE READING
HESITANCY
Fanfictionအရှင့်သားက အေးစက်စက်နိုင်သလို တစ်ချိန်ထဲမှာ နွေးထွေးမှုကိုပါ ခံစားရစေတဲ့သူပဲ
