"SHE'S A KILLER"

"SHE'S A KILLER" (Part 6)

"Hey."Tumingin siya sa gawi ko."Hey," ulit niya sa sinabi ko.Umupo ako sa tabi niya."How's the investigation?" Tinutukoy ko yung pagsabog ng restaurant niya."Nalaman na nila kung sino ang nagplanta ng bomba sa loob ng Restaurant, hawak na siya ng mga pulis ngayon," he said.I'm sure hindi 'yon ang tunay na salarin. Tsk, inutusan lang 'yon na umamin."He or she?" I asked."Of course he's a he.""What's his motive?" tanong ko pa.He sighed. "May galit daw siya sa isa sa mga empleyado sa GD Restaurant, pero hindi niya sinabi kung sino sa inyo."Oww."Ang nakakapagtaka, gano'n ba talaga kalaki ang galit niya para magplanta ng bomba sa loob ng restaurant? At saka saan niya nakuha ang gano'ng bomba? Ang bombang iyon ay hindi pangkaraniwang bomba lamang," aniya.He knows about bomb?"Really? Paano mo naman nalaman?" Tanong ko."Pinag-aralan ko ang iba't-ibang klase ng bomba," he answered."Why?"He paused for a seconds. "My mother died because of a bomb explosion." Nagulat naman ako sa sinabi niya."T-talaga? Sorry, hindi na lang sana ako nagtanong," wika ko.Ngumiti siya. "It's okay. Matagal na rin naman 'yon."Natahimik kami ng ilang segundo nang bigla siyang nagsalita."Noong isang araw lang nangyari ang pagsabog, okay ka lang ba? Natakot ka ba ng husto?" he asked.Tumingin ako sa mga mata niya. "No, hindi ako natakot sa bomba." Natakot ako dahil mutik ka ng mapahamak."Such a brave woman," aniya. Ngumiti lang ako."Ano na ang gagawin mo ngayong wala na ang restaurant? Nakahanap ka na ba ang bagong trabaho?" tanong niya.Tumingin ako sa paligid pagkatapos tumingala."Maghahanap ako ng bagong trabaho, pero kapag naayos na ang Restaurant mo babalik ako sa'yo," I said and looked at him.He smiled. "Thank you."Masyado pang maaga para magpasalamat, Harvey. Hindi ko pa nadudurog ang tunay na may kagagawan ng pagsabog._____Felicity grinned while cleaning the knives and guns on the table."We will kill a person, we will ripped their heads~"Kumakanta pa siya habang naglilinis."Hanggang ngayon nagtataka pa rin ako kung bakit lagi kang excited kapag may papatayin, an agent like you is abnormal," I said. Yes, she's an agent of a secret organization around the world.Paano kami nagkakilala? Well, she's covering a mission that time and she's freaking fucking in danger and I saved her. That's how our friendship started."'Wag ka nang mag-taka, I just found that killing people is fun." Baliw nga talaga siya."We will kill a big boss, Eighteen's will ripped Nero's head, and I'm going to break a bones on other people's leg~" kumakanta ulit siya. Kung may ordinaryong taong makarinig sa taong 'to, sigurado kong sasabihin ng taong 'yon na "creepy woman" 'tong si Felicity."We will kill people for the sake of Eighteen's man~"Natawa ako ng mahina sa kanta nito. I never thought that a friend like her will help me to protect my man."Tell me, may mission ka rin sa pupuntahan natin, no?" I said. Well, I can just tell.Nakita kong lumapad ang ngiti niya at tumingin sa akin. "What a coincidence, right?" she said while grinning.Pfft, atleast may mabuti rin siyang gagawin para sa organization nila.Lumakad na kami at pumunta sa lugar kung nasaan si Nero. Kinuha ko ang cellphone ko at may tinawagan. He answered my call after a minute."Yes, Eighteen dear?"Tsk. "You wanna know the reason why I kill a person first before money?" Natahimik ang sa kabilang linya."Dahil kahit hindi ako bayaran ng nag-utos sa'kin, kahit saang sulok siyang magtago nahahanap at nahahanap ko pa rin siya pagkatapos... unti-unti kong binabaliaan ng mga buto, sinasaksak ng ilang beses hanggang sa malagutan siya ng hininga," I said calmly at pinatay ang tawag.Nagbayad naman siya noong inutusan niya ako. Gusto ko lang naman sabihin ngayon na kahit magtago siya kahit saan, mahahanap at mahahanap ko pa rin siya.Tumingin ako sa kasama ko. "It's time to play," I said while smirking.She grinned at sabay kaming pumasok sa hide-out ni Nero.Harvey's POV.Nandito ako ngayon sa harapan ng sira-sira kong restaurant. Inaayos ito ng mga inatasan kong mga tao. Aisshh, hindi ako makapaniwalang pinasabog ang restaurant ko. That man. I gritted my teeth dahil sa sobrang galit. That man is insane! Bomba pa talaga ang ginamit sa kinaiinisan niyang tao. Grrr.While gritting my teeth ay may biglang tumapik sa balikat ko. Pagtingin ko, si Lieutenant Pier pala. My childhood friend."Nabalitaan ko ang nangyari. Grabe, ang tindi ng galit ng lalaking may kagagawan nito," aniya."Sinabi mo pa. Ilang taon na ang Restaurant na 'to tapos masisira lang dahil sa bomba? Tsk, ang sarap manapak ng tao kapag sumasagi sa isip ko ang nangyari," I said.Tinapik-tapik nito ang balikat ko. "Relax, man. Nahuli naman na ang may kagagawan nito."Bumaling ang tingin ko sa kaniya. "Wanna drink?"Ngumiti siya. "Game! Matagal-tagal na rin no'ng huli tayong nag-inuman," he said. Yeah right, mga 5 months ago na siguro 'yon._____Eighteen's POV.Wala ng buhay ang mga taong sumalubong sa amin kanina pagpasok namin dito sa hide-out ni Nero."It's time to do your mission, Felicity," I said."Yeah right."Sa kanan siya dumaan at ako naman sa kaliwa.Sumipol-sipol akong naglakad papunta sa private room ni Nero. I'm coming, Nero... I'll make sure to break every inch of your bones and I'll make a hundred holes into your body.Napangisi ako nang kusang bumukas ang private room niya. I have my access using a wonderful technology around this place."You surprise me, Eighteen dear."I smirked. Sinadya niya talagang hindi magsama ng body guard sa loob ng opisina niya.Naka-upo siya sa swivel chair sa harapan ng malaking mesa habang nakaharap sa akin."I'm very sure that you're not afraid to die, am I right? Because as long as I remember you died twice. You suffered pain and etc."Ngumiti siya sa sinabi ko."You know me that much, huh? Maybe that's the reason why I like you—""That's why you tried to kill me, my brother and my man!" Putol ko sa iba pa niyang sasabihin.He sighed. "Look, I didn't do it on purpose. Hindi ko gustong ipahamak ang kapatid mo at ako, ang Harvey lang 'yon ang gusto kong mawa—"Binato ko siya ng maliit na kutsilyo sa braso niya."Fuck!" he cursed."At 'yon ang ikinagagalit ko! Mahalaga si Harvey sa'kin, naiintindihan mo ba 'yon?!" Matigas kong sabi.He just smiled. "That's why I want him to vanished. Kinuha ka niya sa'kin, Eight. Dapat sa'kin ka lang! Akin ka lang!""Fuck those obsession of yours!" hindi ko mapagilan ang sumigaw.He laughed desperately. "Anong magagawa ko? Nagmahal lang naman ako," he said.Mas lumapit ako sa kaniya. Ang dalawang kamay ko ay nasa mesa. Tiningnan ko siya sa mga mata. "You're not the Nero that I know long time ago... you changed.""It's all because of you..." halos pabulong niyang sabi."Pareho tayong lumaki sa bahay-amponan, ikaw lang ang babaeng gustong kumausap sa'kin no'n... ikaw lang ang babaeng nakipag-laro sa'kin, ikaw lang Eight... Magkaibigan tayo mula pagkabata..."I 'tsk'."At nasayang lang ang lahat ng pinagsamahan natin dahil sa kagaguhan mo, Nero," I said.May pumatak na luha sa kaniyang mata. "I just want you to love me back." How stupid."You're my friend, Nero. Kahit nag-iba na ang lahat sa paligid natin, ang pamumuhay natin, tinuring pa rin kitang kaibigan. Pero bigla kang nagbago nang malaman mo ang tungkol kay Harvey 3 years ago... At dahil sa ginawa mo, hindi na kita tinuturing na kaibigan pa. Sa araw na 'to, hindi mo na ako ulit makikita pa. Tatapusin ko na ang lahat ngayong araw," wika ko habang nakatingin pa rin sa mga mata niya.Tumingin siya sa baba at tinanggal ang maliit na kutsilyo sa braso niya.Tumingin ulit siya sa'kin at ngumiti. "Patawad..." Hindi ko inasahan ang sunod niyang ginawa. Gamit ang kutsilyo kanina sa braso niya ay sinaksak niya ang kaniyang sarili sa dibdib.Darn it!I checked his pulse."He's dead?"Tumingin ako sa likod ko. Tango lang ako isinagot ko sa kaniya."Nagkalat na ako ng mga piraso ng bulaklak sa bawat sulok." May inabot siya sa 'king plastic na ang laman ay mga piraso ng bulaklak ng Chrysanthemum."Do you're favorite part," aniya na ikinangiti ko.Ibinuhos ko ang bulaklak dito sa loob ng private room._____Inihilig ko ang aking ulo sa punong katabi ko habang nakatingin kay Harvey. Anong ginagawa niya rito sa park? At may kasama pa siyang lalaking naka-uniporme, isang pulis. Kaibigan niya siguro.Focus na focus akong nakatingin sa gwapo niyang mukha nang biglang tumingin ang kasama niya sa gawi ko kaya napatingin rin si Harvey sa gawi ko. Umayos ako ng tayo at lumapit sa kanila.Tumayo si Harvey upang salubungin ako. "Eighteen, anong ginagawa mo dito?" Harvey asked.Ngumiti ako. "Napadaan lang ako, ikaw? Anong ginagawa mo dito?" pabalik kong tanong."Ah, nagpahangin lang kami ng kaibigan ko," he answered. Tumayo ang lalaking katabi ni Harvey at nagpakilala."I'm Lieutenant Pier Gomez," aniya at inilahad ang kamay sa harapan ko. May kakaiba sa lalaking 'to.Tinanggap ko ang kamay niya. "Eighteen, Eighteen Speare."Ngumiti siya at binitawan ang kamay ko pagkatapos ay bumaling kay Harvey. "Mauna na muna ako, pre. May gagawin pa pala ako," Ani Lieutenant Pier at nagsimula ng lumakad."Ingat!" pahabol ni Harvey.Tumingin ulit siya sa'kin. "May nahanap ka na bang bagong trabaho?" he asked.Tumango ako. "Ang restaurant mo? Kamusta?"Lumakad kami ng sabay habang nag-uusap. "Ayon, unti-unting inaayos. Matatagalan pa bago bumalik ang dati sa lahat," kalmado niyang wika.Don't worry anymore, Harvey. Wala ng mananakit pa sa'yo at restaurant mo."Buti naman at may nahanap ka ng trabaho, anong klaseng trabaho?" tanong niya.Ngumiti ako ng tipid. Actually, wala pa talaga akong nahahanap na normal na trabaho. Tanging pagpatay lang ang trabaho ko, dati pa naman."Hindi na importante kung anong trabaho ko. Basta magsisimula na ako next week. Nga pala, may gagawin ka ba ngayong araw?" I said at tiningnan ang orasan ko.Umiling siya. "Wala naman, bakit?"Ngumiti ako ng malapad. "Gusto ko kasing pumunta sa beach, gusto mong sumama?" Napatigil siya sa paglalakad, gano'n din ako.Nag-isip muna siya bago nagsalita. "Sige, sasamahan kita. Gusto ko ring makakita ng dagat ngayon," aniya na ikinasaya ko."Okay, tara!" Hinawakan ko ang kamay niya at agad siyang hinila upang sumakay ng taxi.Harvey's POV.Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko. Her hand... it's familiar. Ngayon ko nga lang ba talaga nakilala si Eighteen o kilala ko na siya noon pa? Pakiramdam ko talaga matagal na kaming magkakilala eh.Sumakay kami ng taxi patungo sa malapit na beach sa lugar na 'to. Tumingin ako sa katabi ko, napatingin rin siya sa'kin. She seems very happy, abot hanggang langit ang ngiti nito. Bakit ngayon ko lang napansing pamilyar din ang mga ngiti niya. Saan ko nga ba siya ulit nakita?Bumaling ang tingin niya sa daan habang ako nakatingin lang sa maganda niyang mukha. Yes, Eighteen is beautiful. She's like an angel, but I know there's something hidden in her angelic face. I just can tell. She have an innocent face, innocent smile, but just like my father said, "All people can wear their mask if they want to."Well, I believe that all people have a dark side. Hindi pa nila pinapakita 'yon pero dapat sa una pa lang maging handa na tayo sa posibleng ipakita nila kapag tinanggal na nila ang kanilang maskara. At bakit ko naman iniisip ang ganito? Kasi una pa lang, kabutihan na lagi ang pinapakita ni Eighteen sa'kin. Likas na may mabuting kalooban ang mga tao pero kapag inaabuso sila, nakikita ang kasamaan sa kanila.Ang sinasabi ko lang naman... gusto kong makita ang bad side ni Eighteen.At bakit ko gustong makita 'yon? Dahil gusto ko pa siyang makilala ng lubusan.'𝘋𝘢𝘩𝘪𝘭 𝘨𝘶𝘴𝘵𝘰 𝘮𝘰 𝘴𝘪𝘺𝘢'Oo, dahil gus— shit. 'Wag ka ngang pabigla-bigla! Sinapok-sapok ko ang aking ulo dahil sa naisip.Nabalik lang ako sa ulirat nang tumigil ang taxi. Sabay kaming lumabas ni Eighteen at agad akong napatingin sa tahimik na karagatan. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinakiramdaman ang hangin na dumadampi sa balat ko."Ahh namiss ko ang dagat."Dinilat ko ang aking mga mata at tumingin sa katabi kong nakapikit rin ang mga mata. Ginagawa niya ang ginagawa ko kanina.Dinilat niya ang kaniyang mga mata at tumingin sa akin. "Maliligo tayo sa dagat o maglalakad lang?" tanong niya.Malamig kaya. "Maglalakad," I answered.Nag thumbs up ito. "Okay, mas maganda 'yan. Ayaw ko ring maligo kasi malamig," aniya kaya natawa ako. Akala ko gusto niyang maligo eh.Mga dalawang oras kaming nanatili sa beach. Naka-upo na kami ngayon sa buhangin habang nakatingin sa dagat."Eighteen, can I ask you something?""Go ahead.""Nagkita na ba tayo dati?" I asked. "Sobrang pamilyar mo kasi sa'kin," sabi ko pa.Tiningnan niya ako gamit ang inosente niyang expression sa mukha. "What do you think?" she answered in a question.Tumaas ang kilay ko. So there's 95% na nagkita na kami dati pa. But where? And when?"Ang mama at papa mo, where are they?" Pag-iiba ko ng usapan.Natahimik si Eighteen."Ahm, 'wag mo na lang pansinin ang tanong ko. Iba—" she cut me off."They died when I was young. "No—they were m-murdered..."Nabigla ako sa sinabi niya."I was just 6 years old that time and the worst part of their death is I w-was there... I s-saw with my own eyes how two men k-killed my parents..." I saw tears in her cheeks.Mali atang tanong ang tinanong ko sa kaniya.Lumapit ako sa kaniya at tinuyo ang luha niya gamit ang dalawang hinlalaki ko. "I'm sorry for my question..." Paghingi ko ng tawad.She smiled at me. "Don't be. Choice ko din naman kung sasagutin ko ang tanong mo o hindi. I choosed to answer it dahil gusto kong malaman mo," she said while looking into my eyes.Umayos ako ng upo pero nakatingin pa rin ako sa kaniya.Tumingin siya sa karagatan pagkatapos ay bumaling ulit sa'kin. "You're special to me, Harvey. And don't ask me why, I won't answer it. Maybe soon."Ang weirdo talaga ng babaeng 'to."Okay. I won't ask you why." I'm special to her? Why does my heart flutter?Eighteen's POV.Hindi nawala ang ngiti sa mga labi ko hanggang makapasok ako sa apartment namin. Kaunti na lang, makukuha mo na siya, Eighteen!"Here we go again, she's smiling like an idiot. Love nga naman."Tiningnan ko ng masama si Theo."What? May nasabi ba akong mali?" Inosente niyang tanong.Ngumiti ako ng pagkalapad-lapad at lumapit sa kaniya pagkatapos ay piningot ang kaniyang kaliwang tainga. "Wala. Wala kang nasabing mali."Napa-aray ito.Binitawan ko ang tainga niya at umupo sa tabi niya."Eighteen naman eh, ang sakit na tuloy ng tainga ko. Buset!" padabog nitong sabi. Tinarayan ko lang siya at tiningnan ang anim na mensahe sa cellphone ko galing sa iba't-ibang tao.I sighed at isa-isa silang nireplayan."𝙄 𝙣𝙤𝙩 𝙖𝙫𝙖𝙞𝙡𝙖𝙗𝙡𝙚."Honestly. Ayaw ko munang maging hired-killer kahit dalawang linggo lang. Gusto kong maglaan ng oras kay Harvey, mas importante siya kaisa sa mga taong inuutusan akong pumatay."I'm worried, Eight."Ibinaba ko ang aking cellphone at bumaling kay Theo, abala siya sa laptop niya."Why?" I asked.He sighed and she turned-off his laptop and then looked at me. "What if Harvey finds out about your dangerous job? What if isumbong ka niya sa mga pulis? What if makita ng kaniyang sariling mga mata na may pinapatay kang tao? Anong mangyayari sa'yo? Sa'kin? Kay Harvey?..."Natahimik ako sa tanong niya.Bakit ko nga hindi naisip 'to una pa lang? Paano na lang kung malaman ni Harvey ang masamang ginagawa ko? Sigurado akong magagalit siya sa'kin at hindi na niya ako kakausapin pa...For the second time in my life, ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng matinding takot.