Wykorzystany (w trakcie poprawek)

Czy on nie jest słodki?

Ren:

Ciało chłopaka o jasno brązowych włosach, i ciemnych oczach rozluźniło się. Opadł bezwładnie w moje ramiona, a jego twarz nie ukazywała już ani rozbawienia, ani bólu. Trzymałem na rękach ciało Yumy i bocznymi uliczkami skierowałem się do domu. Unikałem ludzi i wszystkiego co mogło by stanowić problem. Zależało mi na dyskretności. 

To wszystko było swojego rodzaju teatrem, zwykłym przedstawieniem godnym oklasków. Znałem jego imię już od dawna. Wpadł mi w oko jakiś czas temu. Informacje o jego życiu zdobywałem dość powoli. Najpierw trzeba było się dowiedzieć gdzie mieszka. Potem było już tylko z górki. Miejsce pracy, nawyki, sklepy do których najczęściej uczęszcza, znajomi itp. Ten park to był przypadek. Chciałem się z nim spotkać w inny sposób, ale on sam do mnie przyszedł. Wpadł mi w ramiona jakby sam tego pragnął, a ja przecież nie mogłem mu odmówić. Nie mogłem odmówić sobie takiej szansy. Jego zapach, jego puszyste jak chmura włosy i ta boska twarz. Naprawdę nie mogłem się oprzeć. Ledwo wytrzymałem idąc, gdy trzymał się za moje ramię, a ja go obejmowałem. On jest tak kurewsko pociągający, i nawet sam nie zdaje sobie z tego sprawy. 

- Zdarł sobie kolano - zaśmiałem się pod nosem, patrząc się na jego kolano z którego sączyła się krew - jaki on jest niezdarny. 

Po niedługim i dość męczącym spacerze wreszcie zbliżaliśmy się na miejsce. Cudem otworzyłem drzwi i wszedłem na klatkę schodową. Gdy wszedłem z Yumą na odpowiednie piętro położyłem go przy drzwiach, tak by opierał się o ścianę i wyjąłem klucze. Wniosłem śpiącego chłopaka do środka i zdjąłem mu buty. Następnie zaniosłem go do sypialni. Delikatnie położyłem na łóżku, tak by było mu wygodnie. Patrząc się na niego moje serce przyspieszało, a krew uderzała do głowy. Skarciłem się za to i udałem się do łazienki w poszukiwaniu apteczki. Wróciłem by się nim zająć. 

- Aahh ależ on jest piękny, kiedy jest nieprzytomny wygląda jak jakiś pierdolony bóg. 

Lekko się zarumieniłem i zacząłem oczyszczać jego kolano. Rana nie była głęboka, więc opatrzenie jej nie zajęło wiele czasu. Pochyliłem się by pocałować chłopaka w czoło.

- No wreszcie skończyłem! Teraz posprzątam i mogę odpocząć - stwierdziłem zadowolony.

Posprzątałem rzeczy z powrotem do apteczki. Powolnym tempem ruszyłem odnieść ją z powrotem do łazienki. Chciałem pójść  do kuchni zrobić coś do jedzenia. Obróciłem jednak głowę, by zobaczyć czy wszystko jest tak jak powinno. Spostrzegłem, że nie zamknąłem Yumy.

- Muszę zamknąć drzwi do sypialni! Co bym zrobił gdyby uciekł?!- krzyknąłem przerażony i pobiegłem wykonać tą niezbędną czynność. 

 Podszedłem by zamknąć drzwi i ze spokojnym sercem poszedłem robić jedzenie. Jedząc rozmyślałem o Yumie. Nie wiedziałem jak do tego wszystkiego podejść, by zbytnio go nie przestraszyć. Chciałbym by zobaczył we mnie to samo co ja w nim. Nie wiem jaka będzie jego reakcja na to wszystko. Tak dobrze się dogadywaliśmy... Mam nadzieję, że to zrozumie i da mi szansę. A nawet jeśli, jestem pewien, że przekonam go do siebie. Jego reakcja pokaże mi którą z metod powinienem zastosować. Skrycie liczę na to, że nie będzie sprawiać kłopotów, najlepiej, żeby obudził się dopiero jutro, to przynajmniej się wyśpię.