Şekerli Vanilin|Texting

ON BEŞ

"Abicim Civan iyi miymiş?" diye telefondaki abime sordum. Zeynep omzumdaki elini hareket ettirip sakinleşmem için bir bakıma yardımcı olmaya çalışmıştı. "İyi şu an. Serum taktılar az önce birazdan kendine gelir." Başımı salladım sanki abim duyabilecekmiş gibi. "Tamam abi teşekkür ederim."  Sonra aramayı sonlandırıp koltuğa attım kendimi. 

"İyi miymiş kuzum?" diye sordu annem. Başımı salladım. Gözlerim hala dolu doluydu. Ateşi varken maça çıkmış, bir de kendini belli etmemek için zorlamıştı resmen. Ne diye yapardı bir insan bunu kendine? Elimle burnumun kavisi boyunca sıvazladım.  "Turna teyze içeri girmeseydi belki de," deyip sustum. Zeynep hemen bana sarılıp "Şşşşt sakın," dedi ve elini hareket ettirerek "Sakın böyle düşünme." diye devam etti. Burnumu çekip sarılışına karşılık verdim. 

"Aaa ama kızlar! Sanki Civan'a bir şey olmuş gibi ağlamayın ayol!" diye kızdı annem. Zeynep'ten ayrıldım ve elimi göz altıma götürüp göz yaşlarımı sildim. "Abimi gelince dövmek istiyorum. Biz de gitmeliydik!" Annem gülerek "Açelya kuzum, üzülme bu kadar. Gelecekler birazdan zaten." dedi. Başımı sallayıp ayağa kalktım. "Ay nereye?" diye sordu hemen Zeynep. Ona cevap vermeden salondan çıktım ve mutfağa girdim. Ihlamurları demliğe koyup ocağa yerleştirdikten sonra balkona çıktım. Abimin arabası da sokağın başında görünmüştü. Hızla balkondan çıkıp kapıya koştum. Kapıyı açıp çıktığım gibi abimlerin yanına koşmaya başladım. Civan, abimin koluna girmiş zorlukla ayakta duruyordu. Beni görünce yüzünde minik bir tebessüm oluştu. 

Abim, Civan'ın kolundan çıktığı gibi hızla Civan'a sarıldım. Vücudu gerildi sarılmamla birlikte. Yanağımı göğsüne bastırdım sıkıca. Çok geçmeden kollarını bedenime sardı o da. "Açelya?" Sesindeki merak tınısını fark etmiştim. Başımı kaldırıp burnumu çekerek konuştum. "Sana bir şey olacak diye çok korktum." Civan'ın gözleri şaşkınlıkla aralandı. Eliyle akmakta olan göz yaşlarımı silerek yanağımı okşadı. "Ben iyiyim. Hatta şu an çok daha iyiyim." dedi yumuşak bir sesle. Gülümseyerek tekrar sarıldım ona. Belimdeki eliyle belimi okşadı. "Açelya." deyince hemen başımı kaldırıp ona baktım. "Ben çok hastayım ama sana da bulaşır." Başımı iki yana salladım. "Doğru diyor!" dedi sertçe Emir abi. Burada olduğunu bile bilmiyordum bu yüzden korkmuştum. 

Sonra Civan'dan ayrıldım ve "Ihlamur yaptım. Abimle göndereceğim sana." dedim. Civan hızla başını salladı. "Emir abi ona dikkat et." dedim Emir abiye dönüp. Sert bakışlarını Civan'a dikip başını salladı. Civan'a el sallayıp eve girdim sonra. Ihlamuru da hazırlayıp abime vermiştim götürmesi için. 

Daha sonra yataklara geçtik. Zeynep eline sürdüğü kremi yedirirken gözlerini kısarak bana döndü. "Turna teyze seni görünce bir şey dedi mi?" Aklıma o an gelince biraz gerildim. Turna teyze ilk defa bu kadar sert davranmıştı bana. "'Senin burada ne işin var' diye kızdı bana." dedim dudak büzerek. Zeynep hala gözleri kısık bir şekilde duvarda bir yere odaklandı. "Başka ne dedi? Ya da sen ne dedin?" 

Aynadaki bakışlarımı ona çevirdim. "Civan hasta olduğu için ona çorba yaptım dedim. O da bana söyleseydin ben yapardım dedi. Bir de şey dedi," deyip sustum. "Ne dedi Açelya?" diye sordu kuşkuyla Zeynep. Tam cevap verecekken kapımızın tıklanmasıyla ikimizin bakışları da kapıya döndü. Abim başını uzatarak "Ben geldim. Ihlamuru da içirdim." dedi. Güldüm dediğine. "İyi yaptın abi." Bana sırıttıktan sonra Zeynep'e döndü. Zeynep de ondan bakışlarını kaçırmıştı. Gözlerimi kısıp "Ne oluyor?" diye sordum. Abim sırıtarak "Hanımefendiye sorarsın. Hadi ben kaçtım." dedi ve kapıyı kapatıp çıktı. 

Hızla Zeynep'e döndüm. Kendini yatağa atıp üzerine de pikesini çekti ve "İyi geceler balım. Işıkları kapatırsın yatarken." dedi. Ben bunun hesabını sorardım ki. Kaçışı yoktu yarın.