Sınıfıma doğru yavaş adımlarla ilerledim, her ilerlemem de insanların dikkatini üzerime çekiyordum.
Bide şu her okulda olan piskopat, kendini havalı sanan çocuklar yokmu, tam bi zaman kaybı onlarla uğraşmak.
Biri bana çerme takmıştı, yere düşer gibi oldum ama düşmedim, arkamdan bi ses geldi
" Heyy sen yeni gelen çocuk"
" Adın neydi, cem miydi yoksa cenk mi???"
" Heyy millet onun ablası bi katil"
Herkes aralarında fısıldaşıyorlardı. Arkamı bile dönmedim.
" Biliyor musun??? Ablamın bi katil olması ya da başka bir şey olması ne zamandan beri seni ilgilendirir oldu. "
Yoluma devam ettim, yanii sınıfa doğru ilerlemeye başladım, arkamdan bir şey yaklaştığını hisseder oldum, kafamdan sert bi darbe aldım, yerdeydim, ayağa kalkarak çocuğa bakmaya çalıştım, yanii kim olduğuna, burnumun ucundan yere bi damla kan damladı, tüm gücümü toplayıp kalkmaya çalıştım, bi tane vurmamla dengesini kaybedip sarsıldı, sonra yere yığıldı. Araya bi kız girdi, açık kahve saçları, hafif dalgalıydı saçlarıydı, gözleri kahverengi olmasına rağmen gökyüzünü andırıyordu, ince beline kadar uzundu saçları, ten rengi çok güzeldi, papatya kadar zarif ve güzeldi, gözlerimi ondan alamadım.
Beni kolumdan tutup çekistirmeye başladı, boş bir koridora kadar sürekledi, durdu ve bi süre bana bakmaya başladı, yaklaşık 3 dakika birbirimizle bakıştık, gülümsedi, çok güzel gülüyordu, sanki gülmek sadece ona ait birşeymiş gibi gülümsüyordu.
" Sahra "
Ne!! Ne dedi bu şimdi, sırıtmaya başladı.
" Adım sahra "
" Aa ben cenk "
" İsmin güzelmiş "
" Benimle dalga geçmicek misin? "
" Neden geçeyim ki, ablan yüzünden diyorsan hayır geçmicem "
" Anladım "
" Hadi gidelim, derse geç kalıcaz "
" Geliyorum "
Sınıfa doğru yavaş adımlarla ilerliyorduk.
" Benim yanım boş, oturmak ister misin? "
" Olur "
Bana bakmaya hala devam ediyorlardı, sınıfta ki herkes. Sahra kulaklık takıp müzik dinliyordu, ne dinliyorsun diye sordum " Kalben - sadece " dedi. Güzeldi galiba.
" Kız arkadaşın var mı??? "
" nE!!! Bu bi anda nerden çıktı"
" Soruma cevap verir misiniz??? "
" Hayır, benim bi kız arkadaşım yok. "
Mutlu oldu.
" Sevindin "
Başka taraflara bakmaya başladı, yüzü kızardı, belli ki utanmıştı.
" Hayır, yanii neden sevineyim ki "
Gözlerinin içine bakıp gülümsedim, aynı şekilde bana karşılık verdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANON
Mystery / ThrillerDaha çok küçüktüm ama yeterince küçük değildim. Hayat zordur, hele şizofrensen, herkes deli olduğumu söylüyor, inkar etmiyorum, şizofren olduğumu da kabul etmiyorum. Etrafımda ki herkes benden korkar, belki de katil olduğumdan, insanları öldürmeyi s...
