Penceremden esen rüzgar ve yağmurun değmiş olduğu toprak kokusu, beni uyandırmaya yetmişti...
Kapının paslanmış ve çürümüş kolunu aşağıya indirdim, merdivenlere doğru ilerledim, basamaklardan bir tanesinin ortasında tahta yoktu, yavaş adımlarla aşağıya indim, mutfağa doğru ilerledim, bir kaç şeyler atıştırıp bahçeye çıktım
Bir kaç saat sonra annem geldi...
Aradan bir iki saat daha geçti ve annem bana avmye götürecegini söyledi, avmye gittik ama nedense ben mutsuzdum, neden'ini bilmiyorum.
Biri ismimi fısıldadı ama hangi yönden geldigini bilmiyorum, her yönden geliyordu, aklımı kaybediyordum. Deliriyordum...
Nedense bu halimden memnundum, tuhaftı. Sadece oturup fısıltı'nın kesmesini bekledim ama fısıltılar gitgide daha çok çogalıyordu ve bir şey yapmazsam daha kötü olacaktı.
Ayaga kalktım herhangi bir yere dogru ilerledim ve kafamda çok korkunç bi kahkaha sesi duydum ve oldugum yerde kaldım, kıpırdayamadım, gözlerimi kapatıp ve öyle kaldım...
Biri bana dokundu. Arkama döndügümde annem oldugunu anladım.
"İyi misin tatlım??? "
"Evet anne, çok iyiyim "
Annem elimden tuttu ve yavaş adımlarla avmden ayrıldık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANON
Misterio / SuspensoDaha çok küçüktüm ama yeterince küçük değildim. Hayat zordur, hele şizofrensen, herkes deli olduğumu söylüyor, inkar etmiyorum, şizofren olduğumu da kabul etmiyorum. Etrafımda ki herkes benden korkar, belki de katil olduğumdan, insanları öldürmeyi s...
