İntikamdan Geri Kalan

Natagumo Dağı

'İblislerin Kralı ve Yaratıcısı''

- Muzan Kibutsuji -

Canavar. Barbar, haysiyetsiz, aptal yaratık.

Sorumlu olduklarıma karşı yapmam gerekenleri yaparken yoluma çıkan ahmak.

Gerçekliğin ve kaçınılmaz kaderin farkına varamamış , fikir yoksunu.

Nasıl oldu da bana bunları yaşatabildi ...

Yüzlerce yıldır amaçlarım için yaptığım her şeyde başarılı olmuşken o an o fani ahmağa yenilmiş olmak gerçekten anlamsız gelmişti bana. Nedenini öğrenmiştim sonrasında. Gücüme tek karşı koyabilen varlığı benimle savaşmak için kullanıyordu. Güneşi.

Fakat ne kadar güçlü olursa olsun sonuç olarak bir insandı. Ve artık yoktu. En güçlü hizmetkarımdan onun ölümünün haberini aldığımda artık önümde bir engel olmadığına karar vermiştim.

Artık kralı ve yaratıcısı olduğum ırka layık oldukları dünyayı verip onların hüküm sürmelerini sağlayacak ve buna engel olmaya çalışan her şeyi bu dünyadan sileceğim. Son engel de ortadan kalktığına göre artık aksiyon alma zamanı gelmişti. Acı ve keder artık insanlığın hak ettiği şeylerdi ve öyle kalacaklardı.

Sadece bizlerin var olduğu dünyayı kurmak ve yegane düşmanlarımızı ortadan kaldırmak için artık limandan demir alma vaktiydi.

22 Kasım 1901 - 04:09

''Böcek Hashira'sı''

- Shinobu Kocho -

Her zamankinden farksız görevlerden birinden dönmüş iki sakura ağacına bağlanmış hamağa yatmış ay ışığında parıldayan bulutların hafifçe tenimi okşayan meltemle beraber gökyüzünde sürüklenişini izliyordum.

Hep geldiğim , kafamın içindeki sesleri dindirip , rahatlamak için geldiğim bu yerde hamağın ahenkle sallanışına kendimi bırakıp bedenimi uykuya teslim ederken ilk kez başarısız olmuştum. Kalbim bana uyuma fırsatı vermiyordu. Görevde iblislerin gövdesine zehir dolu kılıcımı saplarken dahi aklımdan çıkmayan okyanus mavisi gözler hala tüm vücudumu sızlatıyordu.

Kısa bir süre önceye kadar onu gördüğümde içimde uçuşan kelebeklerin , titreyen ellerimin ve bağlanan dilimin ne anlama geldiğine karar veremiyordum ama o gün gerçekten ne hissettiğimi anlamıştım. Buna hem üzülmüş hem de sevinmiştim. Ablam Kanae'yi kaybettikten yıllar sonra ilk defa birisi benim yüzüme gerçek bir gülümseme verebilmişti hem de hiçbir şey yapmadan yapmıştı.

1 Kasım 1901 - 00:28 Natagumo Dağı

Tanjiro , Zenitsu , Inosuke , Nezuko yolda ve diğer iblis avcıları iblislerle savaşıyor.

Tanjiro : Inosuke , Zenitsu siz doğu tarafında kalan mahalleye koşun oradaki insanların güvende olduğundan emin olun ! Ben ve Nezuko Batıya gidip ormanın derinlerindeki iblislerle uğraşırız, Destek gelene kadar en az zararla dayanmamız lazım !

Zenitsu : Peki Tanjiro , Nezuko'ya iyi bak olur mu ...

Inosuke : Sakın ölme Kentaro ! Hadi Monitsu gidelim.

Zenitsu ona ismini öğretmeye çalışmanın nafile olduğunu aklına getirip koşmaya başlar ve Inosuke'nin de onu takip etmesiyle ikili gözden kaybolur.

Tanjiro , Nezuko'nun yardımına ihtiyacı olduğunu adı gibi bilse de hala onu çatışmanın içine sokmaktan çok rahatsızdı. Nezuko ise kendini savunabileceğini söyleyerek onu teselli ediyordu kendince. İkili ormanda ilerlerken karşılarına çıkan zayıf iblisleri saniyeler içinde alt edip ilerledi bir süre boyunca. Tanjiro kardeşinin gücünü nasıl iyi kullandığını ve kendini çok iyi savunduğunu görmenin mutluluğunu saklayamıyordu. Nezuko güçlü kollarıyla her seferinde bir iblisin kafasını vücudundan kopardığında abisinin ona bakışını görüyor ve ona yardımcı olabilmenin verdiği masum ve çocuksu mutluluğa bürünüyordu.