Dealing With Her Ruthless Husband

CHAPTER 11: LOVE TO DEATH

Naaawa si Sandra kay Tina. Isang araw magigising na lang si Sandra na galing pala si Tina kay Limuel to beg him to come back to her. Everyday, malingat lang siya ay nakatakas na pala si Tina para pumunta doon sba tinitirahan ng ex-husband niya.

Uuwi siya na gasgas ang tuhod at tatanungin kay Sandra kung hindi pa ba sapat ang lumuhod siya sa harap niya. Minsan ay makikita niya sa gilid ng daan na nakatulala at sasabihin na hinihintay niya si Limuel.

Araw-araw tila nababasag ang puso ni Sandra. Tina do not deserve this. Tina is a good woman. She has a good heart. Sandra can't help but to shed a tear. She is on the way to find Tina again. Sa lawak ng Manila at kung saan lupalop siya ng bayan naroon, minsan gusto na lamang ikulong ni Sandra si Tina sa loob ng bahay niya but seeing Tina silently looking outside the window really breaks her heart.

"Paano na lang ako kung mawawala ka sa akin, Tina?" Pinagtitiisan niyang suyurin ang buong bayan mahanap lamang si Tina. And then she found her. In the city's largest chapel. She is sitting in front of the church looking inside.

Lumabas siya sa kaniyang kotse matapos itong iparada at nilapitan ni Tina. Tinabihan niya ito at maingat na inakbayan si Tina. "How's your day, my love?"

"I am fine." Tina simply answered. "Siguro nahihirapan ka na sa akin, Sandra. Let me go, Sandra."

Inilingan ni Sandra si Tina. "Why would I? Pag-iwanan na tayo ng mundo, huwag lang tayong sumuko. Ikaw na lang ang meron ako at ako na lang ang meron ka, magtulungan tayo, Tina."

"Araw-araw, hindi ka ba nagsasawa sa 'kin? I am being a burden to you. Ano na lang ang sasabihin ng asawa mo na hindi ka na umuuwi sa bahay niyo at ako ang inaalagaan mo. I am fine, Sandra. I'm just. . . I'm just tired. Tired of thinking kung saan ako nagkulang."

"What matter the most is we are together. Pull yourself, Tina. Nandirito lang ako."

MAGHAHATING-GABI na nang magising si Tina mula sa pagkakaidlip. She look at her side and she found Sandra sleeping peacefully. Her head is spinning and she felt like throwing up. She felt something in her chest that she want to spit out but she couldn't.

Ilang araw na niyang nararanasan ang ganito. Magigising siya sa gabi na para bang nasusuka siya at mag kung ano sa kaniyang dibdib. Minsan ay hindi siya makahinga at barado ang kaniyang ilong kahit na wala siyang sipon.

And afterwards she will cry silently thinking about her husband who just let go of her because of another woman. It hurts her how her husband whisper at her how much he love her or promising her something but can not do it afterwards.

It hurts her how those scene become a menory of unloyalty and distrust. It does effin hurt her. Inilagay niya ang kaniyang kamay sa dibdib niya at marahas na minasahe ang kaniyang dibdib. Literal na masakit ang kaniyang dibdib na para bang may kung ano sa loob nito.

She almost faint when a sudden thug of something hit her chest.  She cried silently and curse. Lumabas siya sa kwarto at nagtungo sa kusina upang kumuha ng tubig at saka siya uminom. Then she felt her tears on her cheek.

Kinabukasan, she decided to talk to Sandra. "Bakit?" Iyon ang unang tinanong ni Sandra sa kaniya nang sabihin niyang gusto niya itong kausapin.

"Para sa huling pagkakataon, will you listen to me?"

"Lagi naman akong makikinig sa 'yo. At saka hindi mo naman kailangan itanong pa kung makikinig ako. Makikinig ako, kahit ano pa 'yan, Tina."

"Enough, Sandra. I dream about something last night." Nag-iwas siya ng tingin nang titigan siya ni Sandra. She can lie but her eyes can not. "I dream about me having trouble of breathing and death is on his way. I found a thorns and vine on my chest and it soffocates me and found my self lying, pale, cold, dead--"