✿-Üzgün çiçek-✿

~1.Bölüm~

Bakugou kahvesini yudumlayarak bilgisayara bakıyordu. Todoroki babasının odasındaydı. O zamandan beri Ne diyolog nede temasa geçmişlerdi. Bu oğlan bu adamdan nasıl çıkmıştı? Telefonuna gelen bildirime bakmıştı.

Bilinmeyen numara
Çevrimiçi

Ne adımı soruyorsun..nede beni
Ben seni soruyorum ama?
Hiç adil değil ki bu güzelim?
15.14

İnan bana seni sorup sormaya üşeniyorum.
15.14

Anlıyorum. Hayat değil sen çok üşeniyorsun, azcık içindeki kalbin penceresini açsana?
15.14

Sana ne istediğimi yaparım. Açmam açarım çakmam çakarım dikkat et bulmasın elim ağzını.
15.15

Sinirlenmek sana yakışıyor güzelim. Acaba nasıl birisisin?
15.15

İnan bana bilmek istemezsin. Çünkü bende bilmiyorum
15.15

Daha fazla konuşmak istemiyordu. Telefonunu masaya koyup pencereye doğru ilerledi. Haklı mıydı? Bu vücuduna yaptığın işkence asosyallik? Bilmiyordu. Bu o hayatta bir gelecek görmüyordu. Görmektr istemiyordu. İnsanlar önünde evleniyor, mutluluk denilen şeyi yaşıyorlardı. Ama Bakugou bunu kendisinde görmüyordu. Onun ileriye bakıcak bir ilerisi yoktu. Satırlar onda bitmişti. Bu düşünceler içeri biri girince kopmuştu. Todoroki Bakugou duvar arasına alınca bir süzmüştü. Bakugou gözleri açılmış şaşkınlıkla bakıyordu. Elleri itmeye hazırdı.

'sahiden? Sen kaç yaşındasın?'

'Sana ne be!'

'Soruma cevap ver küçük boğa'

Bakugou sinirlenmekle değil kendine edilem hakarete karşı baya bir yargı yedirmişti.

'benim bilgilerim.'

'Hm hm benim yardımcımsın'

'Bu sana söylememi açıkdıracak bir bahane değil.'

Elleri Bakugou'nun belinin altına gidince Bakugou sinirle bağırdı. Todoroki sırıtarak devam ediyordu. Bakugou ellerini Todoroki'nin kollarını tutup sıkmıştı. İstemiyordu! Bune geldiği gün!

'Bırak! Çek şu ellerini!'

Todoroki dahada zevk alırken ellerini Bakugou'nun kalçalarına koymuştu bile. Bakugou son çare diyerek kafa atarak onu tutan bedenle yere düşmeyi sağlamıştı. Ayakları ile hızlı bir refleksle kalkmıştı ve odadan çıkmıştı. Kendini sakladığı bir odaya girip hızlıca nefes almıştı. Bu dokunuşlar, onun vücudunu kalp atışını tavan etmişti. Garipti taciz edilmiş gibiydi. Kendini zavallı çaresiz, kızların yerine koyup canı yanmıştı.
~
Sakın 18 yaşında olup gidicem demeyin. Dışarısı evdeki şiddetlerden daha kötüdür :) haklısınız, ama yapacak bişi yok elalemin dayağındansa babamdan kemer yerim daha iyi :D.
~
Todoroki odadan çıkıp Bakugouyu arıyordu. Bakugou kenarda durup süzülen yaşlarını siliyordu. Çok garip hissediyordu. Geldi gün dokunmaya kalkışmıştı. Ve ne yapacağını bilmiyordu. Ya bir daha yaparsa? Ne yapacaktı?..ne edecekti..

'çok yoruldum, çok yoruldum... Çok yoruldum, sadece eve gitmek istiyorum..' (im so tired)

Biraz zaman sonra tam tamına 3 saat çıkmamıştı o eskileşmiş odadan. Kendini düzeliyip istemsiz ilerlemişti. Etrafa bakıp odasına girmişti. Telefonuna bakıp penceyere bakmıştı. Todoroki ve babası dışarıdaydı. Bakugou anlık titremişti..korkuyordu..yapacak bişi yoktu..Derin nefes alıp eşyalarını toparlayıp çıkmıştı. Todoroki tam arabaya binerken Bakugou gözüne girmişti. Bakugou bildiği halde takmayarak ilerlemişti. İstasyona yetişip Metroyu beklemişti. İnsanlar sevdikleri ile el ele tutuşurken, yalnızlar kendilerini tutuyorlardı. Bakugou ikisinide yapamıyordu. Elime şans denilen bir ifade gelmiyordu. Sadece izliyordu. Annesi gep derdi. 'Herkesin bir görevi  vardır, benim seni doğurup büyütüp istemesemde terk etmem.. gibi'

Bakugou gözleri hafiften yanmıştı. Acıyordu. Annesinin acısı onu öldürüyordu. Metro gelince hafif esinti ile saçların arasına taş toprak insanların kokusu geçmişti. Kapılar sonsuzluga açılmış gibi açılınca, insanlar bir depremden kaçarmış gibi çıkıyordu. Ve Bakugou aralarında sorgulayan sarışındı. O kül saçları tek solmayan o saçlarıydı çünkü annesininde saçları öyleydi. Ve parıldamaya hakları vardı. İstasyon insan denizi ile dolmuşken Bakugou metroya girmişti. Evet sonunda girmişti. Köşeye geçip durmuştu. İnsanlara hafif bakışdan sonra önüne dönmüştü. Biraz durdukdan sonra önünde biri belirlemişti.

'Katsuki'

✿