✿-Üzgün çiçek-✿

~6.bölüm~

Todoroki, kahvaltı yapıyorken Bakugou kendine büyük gelen üstüyu üstüne geçirmiş balkonda duruyordu. Todoroki önündeki boş sandalyeye bakıyordu. Yalnızlık. Evde biri olduğu halde gene yalnızdı..

Bilinmeyen numara.
...

Hey bugün nasılsın?

Ha sabah sabah?

Benim dünyam daha uyanmamışken. Haklısın, daha yeni sabah olmuş :)

Güzel laflarını bir kenara at. Sabah çekemem.

Bende çekmen için yapıyorumya Günaydın güzelimmm!

Senden nefret ediyorum.

Bende seni seviyorum yakut güzelim. Unutma bir gün bu seviyorum lafını yüzüme ve benden çıkana diyeceksin

Ne sikim uyduruyorsan keser misin?
Ne sana ne onq hu sözü demiyeceğim?! İnan bana :)))

Sana ölene kadar inanıyorum bebeğim. Ama bu sözü birgün diyeceksin bunuda biliyorum sadece sabırla beklemek kaldı :)

Sana iyi sabırlar o zaman?

Bu bir iddiamıydı?

Hayır bir zavallı olmanın büyük kanıtıydı bebeğim. :D

Seni nasıl diyorsan güzelim. Her zerren benim olana kadar kıskanacağım.

Sonuna kadar kıskanan senin olmayacağım! Sok şunu kafana.

Ah güzelim her zaman kıskanıyorum zaten..

Kıskan..

Kıskanıyorummm seni seviyorummm seni öpesimde var!

Bunu istemiyorum.

Mesajlar bölümünden çıkıp telefonu atmıştı. Kalbi ritmi hızlı atıyordu. Noluyordu? Neden böyle oldu. Ona sözlü taciz edilmiş gibi gelmişti korkuyordu. Ne yapacaktı ki? Göz kapakları kapanıyordu. Günleri uyuyarak geçiyordu. Todoroki ile konuşma vakti bile olmuyordu. Lanet anılar, lanet kişiler yüzündendi. Bakugou içeri geçiyorken Todoroki gelmişti. Bakugou'nun yanına geçip kafasını tutup yanağına Anlına götürmüştü. Bakugou itecekken ne yaptığını anlayıp sabit durmuştu. Todoroki geri Bakugou'nun anlından öpüp

'şükürler olsunki iyisin'

'hA! İyiyim tabiki!?'

'tamammm bişi istermisin?'

'Uyumak istiyorum'

'Tamam öyleyse~'

Todoroki bakugou'yu kucağına alıp sarmıştı. Bakugou sesli bağırsada onu duyan eden biri yoktu. Ev sessiz ve tek ikisi vardı. Bakugou'yu kendi yatağına koyup örtüyü örtmüştü. Zavallı halsiz Bakugou küfür ederek Gözlerini kapatmıştı. Todoroki içtenlikle gülümseyip.

'sanırım... gerçek duygu bu demekmiş..'

İstemsizce gülümseyen Todoroki geri solmuştu. Mutfağa gidip bulaşıkları yıkamaya başlamıştı. Annesi öğretmişti. Herşeyi annesi..annesi..
Todoroki hafif bir iç çekişle fotoğrafa bakmıştı. Babası cidden mal olsada iyi bir adamdı. Todoroki o resme bakarak dalmıştı gene..

『• • • ✿ • • •』

'SHOTO! OROSBU ÇOCUĞU!'

Gelen hakaretle yatakdan ürkerek kalkmıştım. Annem sanırım sinirliydi. Korksamda saçımı başımı düzeltip merdivenlerden inmiştim. Babamda vardı bu sefer hatta birbirlerini öpüyorlardı. Buna gerçek aşk denmezdi. Babam ve annem bana bakınca annem sertçe kafama vurmuştu.

'BU HALİN NE SENİN!? FARE PİSLİĞİNE BENZİYORSUN! FOTOĞRAF ÇEKİLMEMİZ(?) VAR!'

'Tamam. Çocuğa kızma. Üstünü giyip gelir şimdi. Hadi shoto'

Gözlerim dolduğu halde yaşamayan hislerinle geri merdivenlerden çıkıp o fotoğrafa bakmıştım. Bu sefer babam beyaz saçlı bir kadınlaydı. Bu kimdi? Geri kafamı çevirip odama girip giyinmiştim. Babamı araştırıyordum. Ama onunla en ufak evlilikle ilgili sorgular yoktu. Annem sinirle bağırınca hemen düzeltip inmiştim. Biz aile olarak fotoğraf mı çekecektik?..aile..aile değiliz ki çekileceğiz..

『• • • ✿ • • •』

Todoroki kendine gelince yukardan hıçkırık sesleri geliyordu. Bedeni o sesleri duyunca donmuştu.

'BAKUGOU!'

YUKARI, koşarak odaya girmişti. Bakugou uykusunda ağlıyordu. Todoroki gülümseyerek yanına geçip sarmıştı onu. Oda bunları yaşardı. Hatta annesi ağzını bantlamıştı bir kere sussun diye.. Bakugou'nun yüzünü okşayıp öpmüştü, bazen Bakugou'nun Hep uyumasını istiyordu. Çünkü ne istese sarılıp okşayabiliyordu.

'shhh bir kabus..korkma burda Güvendesin hayla..'

Bakugou'nun ağlama sesleri kesilince Todoroki'nin göğsüne yatmıştı. Uyuyordu. Todoroki bu anı telefonuna çekmişti. Geri koyup Güzel ince beli sarıp koklamıştı. Sanırım hayatında ilk güzel mutlu günü buydu. Ona Bakugou lazımdı. Hemde çok lazımdı...

✿