Hanma Shuji • Saplantı

⊰4⊱

-Alo! Hanma acilen buraya gel!

-Ha ne-

Hanma nedense endişelmişti Y/n için aceleyle ceketini giydi. Dışarı çıktı. Y/n'nin attığı konuma koştu. "Ha?" Y/n onu büyük bir evin önünde bekliyordu. El salladı. Yapa yalnız ve güvende. "Hanma! Gel hadi." Hanma yanına gidip kafasına vurdu. "Taşşak mı geçiyon lan!" Y/n elleri kafasında gözleri sulu şekilde "Ah~ endişelendin mi? Afedersin." Dedi. Ne kadar tatlı. "Yok. Ne diye çağırdın?" "Bahsettiğimiz geçici çete için bir kaç hazırlık yaptım!" "Ha?"
Y/n arkasında duran büyük evin bahçesine girdi. "Gelsene." Hanma o an bir kez daha yanıldığını farketti. Ev kocaman ve gösterişliydi. Maddi açıdan çekinmeden yardım edebilirdi. Hanma şaşırdığını belli etmeksizin asık bir suratla Y/n'yi takip etti. Zile bastı. Ailesi evdeyken serseri olduğunu tek bakışta belli eden Hanma'yı eve mi getirdi! Hanma o an çekinmedi değil. Kapıyı evin hizmetlisi açtı. "Özledin mi beni!" "Az önce evdeydiniz küçük hanım." Ne şımarık. "Michail. Hanma ve benim için atıştırmalık getirebilir misin?" "...tabi" sevinçle merdivenlere doğru ilerledi. "Ha unutmadan! Umarım aynı hataya düşüp rapor vermezsin." O an tatlılığı kaybolmuştu. Adam 30 yaşlarındaydı ona rağmen bu şımarık kıza itaat ediyordu.

"Ah odan burası değil mi?" Üstünde adı yazıyordu. Hanma kapıya elini uzatır uzatmaz Y/n panikle önüne geçti. Biraz aralanan kapıyı hızlıca kapadı. "Odam biraz dağanıkta! Çalışma odasında konuşalım." Hanma kafasında büyük bir soru işaretiyle kabul etti. Çalışma odası evin diğer kısımlarına göre gayet sade idi. İki duvarı kaplayan kitaplıklar, bir çalışma masası, iki koltuk bir masa. "Nasıl beğendin mi?" "...yani sanırım." "İstediğin gibi kurcalayabilirsin çalışmaları alıp geleceğim." Y/n odadan çıkıp kapıyı üstüne kapadı. Gelmesi uzun sürdü. Sıkılıp kitaplara baktı. Düşününce. Evin her bir köşesi ter temizdi. Büyük ihtimal düzenli gelen hizmetli vardı. Oda pis olamazdı. Ne saklıyordu bu kadar panik yapacak kadar önemli odada? Hanma'nın kafası kurcalandı.  O an kapı açıldı. İncelediği kitap elinden düştü. Y/n'nin eli kolu doluydu. Büyük kağıtlar ve kıyafetler? "Hanma bir el atsan." Hanma yerdeki kitabı masaya koyup yardım etti. "Ah ben de bu kitabı naptım diyordum. Boy hizzamı geçen kitaplar tarihe karışıyor." "Hepsini okudun mu?" "...Evet bura benim. Aile kütüphanesi bodrum katta." Daha fazlası da mı vardı. "Kaç yıllık bura?" "Düşündüğünden çok daha fazla. Şunları bi incelesene. Tasarımcı tuttum bunlar için." Y/n lafı değistirip üniforma örneklerini gösterdi. "Bu kadar seçeneğe gerek var mıydı? Geçici bir çete nasıl olsa." 6 tane forma gösterdi. Hanma hepsine göz gezdirdi sonra gözü masada kalan son cekete takıldı. "Şu güzel duruyor." "Ha- o mu? Tasarımcı tutmadan yapmıştım. Beğendin mi?" "Evet baya iyi versene."
Hanma ceketi giyerken o kadar havalıydı ki Y/n onu aşık gözlerle izlerken yutkunmaktan kendini alamadı. "Nasıl? Baya rahat." "Çok havalı! Yani ceket. Yakıştı sana." Y/n fazla heyecanlanmıştı. Eline hesap makinesini aldı. "Hm şimdi maliyeti fakirler için yüksek ama kumaştan hallederim orayı %50 karla satsak...Gayet güzel! Fakirler için uygun ve sayıyı göze alırsak gayet kaarlı." Ne bu kız bu zenginliğin içinde para mı arıyordu! Hem de hiç sıkıntı çekmeden 15 saniyede hesap yaptı. Ayrıca "Fakirler" diye hitap ediyordu insanlara! Y/n Hanma'ya bakınca korkudan hesap makinesini elinden düşürdü. Hanma tiksinen ve anlamaya çalışan gözlerle Y/n'ye bakıyordu. "İstiyorsan sponsor da olabilirim. Sadece sana harçlık çıkartmaya çalışıyordum." "Bana mı?" "Çetenin lideri sensin ya." "Bakayım şu senin hesaba..."

~~~~~
Bu bölümü yazarken çok eğlendim, umarım siz de sevmişsinizdir. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.  Hepinizin bayramının mutlu geçmesi dileğiyle ♡