ADİN (DÜZENLENİYOR)

2.Bölüm "Kimsin?"

Çok uzun bir bölüm oldu lütfen ara vererek okuyun ve oy verip yorum yapmayı unutmayın umarım beğenirsiniz.

Bölüm şarkısı:Dest&Chef-Bi Kimsin?

İyi okumalar...

"Anne bıktım, bıktım senden de kocandan da bıktım beni sevmesin istemiyorum senin gibi benden nefret etsin daha iyi!"

Annem yüzüme vurduğu bir tokat ile yere yapışmıştım siktir bu babamın yaptığı sevgiden daha çok iyiydi canımı hiç acıtmıyordu anneme bunu bir defa demiştim ve burnumdan ağzımdan kan gelene kadar beni dövmüştü.

Eğer hayat bana bir tercih hakkı verseydi babamın sevgisinden annemin nefretini tercih ederdim sanırım.

Hayat beni bu kadar istemiyordu ki sürekli yaşadığım hatta aldığım nefeste dahi gözü olucaktı ki hep birşeyleri kötü ederek nefesimi ve canımı benden istedi.

Sahi hayat için canım bu kadar değersiz olucak ne yapmıştım ben ona ki?

Tanrım söyler misin? Küçük yaşta bunları yaşamam ruhumu sana teslim etmem için mi?

Bir çok intihar girişminde bulunmama rağmen hep bir türlü yaşadım.

Ölmek istiyordum ruhumun ve bedenimin özgür kalmasını doyasıya sonsuz alemde yaşamasını istiyodum. Organlarımdan nefret etmek değil de onları sevmek istiyordum. Belki kız olduğum için her gece naletler okumadan şükür ederek uyumak istiyodum. Ben çocuk olmak, oynamak istiyordum. Ben sevgi dolu bir ailede bana inanan bir annne istiyodum. Babam olmasın istiyodum. Hiçbir hayalimde babam yoktu sahi ben babasının sevgisini hak etmeyen huysuz bir kızmıydım ki babamı hep hayallerimde öldürüyodum? Annem hep böyle derdi 'babanın sevgisini hak etmeyen huysuz bir kızsın sen!' sürekli hiç bıkmadan bunu diyip dururdu.

Belki de öyleydim ama ben babamın sevgisini istemiyordum beni çok yoruyor hatta bazende bedenimde morluklar oluşana kadar seviyodu.

Küçüktüm bazı şeyleri sevgi sanacak kadar küçüktüm..

Anneme inanacak kadar aptaldım..

...

"Can siktir git senle uğraşamam! Yaptıysam yaptım kurallara herkes uyucak!" Dediği ile hızla odadan çıktı gitti.

"Giyme çıkar eteğini pantolon giy ve işine devam et hemen!" Dedi ve o da Büyük patronu taklit eder gibi hızla odadan çıktı gitti.

Siktir şimdi ben kimi dinlicektim?

Büyük patronu mu? Küçük patronu mu?

Hayat bana ilk defa tercih hakkı sunmuştu ama ben neyin doğru neyin yanlış olduğunu şuan bilemiyordum çünkü ben hiç bir zaman seçim yapan kişi olmamıştım.

Canı dinleyerek ya da daha doğrusu işime gelen şeyi dinlemeyi tercih ederek pantolonumu giydim ve yukarı çıktım.

Herkes bana acıyan gözlerle bakıyordu az önce o kadar çok bağırmış olmalıyım ki sanırım büyük patronun bana işgence ettiğini falan düşünüyolardı. Bu adamın saçma kurallarına uyan bir yığın adamı varken neden benim az önce ki bağırtıdan sonra pantolon ile yukarı çıkma cesareti bulduğumu merak eden gözlerle bakıyolardı.