Έρωτας μετ' εμποδίων

Έρωτας μετ' εμποδίων Chapter13

Πήγε να φύγει προς την κρεματοκάμαρα αλλά τον πρόλαβα... Χώθηκα στην αγκαλιά του...

Ε- Φίλιππε συγνώμη! Μόνο εσύ δεν μου φταις!
Φ- Σσσσς, έτσι κι αλλιώς, δεν με ξεφορτώνεσαι εύκολα!
Ε- Σ αγαπάω!

Με αυτά και με αυτά, ξέχασα πως στις 11 έγραφα... Ετοιμάστηκα στα γρήγορα και έφυγα...

**Πλευρά Άρη: Ευχαριστώ το Θεό που είναι πρωί καθημερινής... Δεν έχω καμιά όρεξη να βρεθώ αντιμέτωπος με κάποια φαν και να προσποιηθώ τον χαρούμενο... Προχωράω κατά μήκος της παραλιακής... Μα γιατί; Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό; Είπε πως ήθελε να μείνει λίγο μόνη και καλά... Σταμάτησα το πρώτο ταξί που βρήκα και έφυγα για το αεροδρόμιο... Ήθελα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να φύγω μακριά της...**

Τελείωσα σχεδόν μισή ώρα πριν το χρονικό όριο... Δεν μπορώ να πω πως έγραψα καλά αλλά ούτε και χάλια... Ένιωθα πως το κεφάλι μου θα σπάσει... Έπρεπε να ηρεμήσω κάπως... Κατέβηκα στην παραλιακή και κάθισα στο 'Αχίλλειον'...

Με πλησίασε μια ευγενική σερβιτόρα... Παρήγγειλα μια ζεστή σοκολάτα vienua... Ένιωθα το κεφάλι του βαρύ... Αμέσως παραδόθηκα σε έναν βαθύ ύπνο... Άκουγα φωνές αλλά δεν καταλάβαινα τι γινόταν...

-Δεσποινίς είστε καλά;
Ε- Νομίζω πως ναι... Τι συνέβη;
-Λυποθυμίσατε!

Έπρεπε πάση θυσία να ξεκαθαρίσω ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

[...]

Ε- Φίλιππε! Φίλιππε!

Καμιά απάντηση... Πήγα στον ξενώνα... Αυτό που είδα, με εξέπληξε... Ο Φίλιππος αγκαλιά με μια κοπέλα να την φιλά...

Φ- Εύη...
Ε- Να σου πω λίγο;
Φ- Δεν είναι αυτό που βλέπεις...
Ε- Έλα λίγο βρε άνθρωπε!

Φ- Συγγνώμη, δεν ξέρω πως έγινε...
Ε- Ηρέμησε παιδί μου!
Φ- Είσαι καλά;
Ε- Ναι! Απλά κατάλαβα πως αυτό που είχαμε ήταν μια περιπέτεια... Ο μόνος άνθρωπος που αγαπώ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι ο Άρης!
Φ- Ίσως και να έχεις δίκιο... Φίλοι;
Ε- Φίλοι... Πάρε όμως την κοπελίτσα και φύγε!
Φ- Σωστά... Σε αγαπώ μικρή!

Πάει αυτό... Πως διορθώνω τα πράγματα με τον Άρη όμως;