Eva's pov
-მის სთაილს არასწორად გაიგეთ.
-ყველამ იცის აქ სამანტა... ვერვიტან სხვის საქმეში ცხვირის ჩაყოფას და ვიღაცის პირადის გავრცელებას.
-უბრალოდ თქვენ ჩვენი უფროსი ხართ, უნდა ვიცოდეთ...
-მე გეკითხები გყავს თუ არა შეყვარებული? ან რას აკეთებ სამსახურის შემდეგ? ჩემი პირადი ჩემი პირადია და ვამჯობინებ ესე დარჩეს. ჩემი საქმეა ვილენელს ვხვდები თუ არა, ჩემი საქმეა ვიღაცას ვაკოცებ თუ არა და დამიჯერე მეორე ესეთი შემთხვევა და ჩემთან კიარა ვერცერთ წესიერ სამსახურში ვეღარ იმუშავებ.
-ბოდიშით მის სთაილს - ოთახიდან გავიდა და ვილენელი შემოვიდა.
-რასაჭირო იყო - ამოიბუზღუნა, კარები ჩაკეტა და კალთაში ჩამიჯდა.
-იყო პატარავ... - ვაკოცე და ჩავეხუტე.
-დამშვიდდი.
-იქნებ ვინმემ დაიწყოს ისევ საუბარი... საჯაროდ.
-პრობლემა გაქვს?
-უბრალოდ მეშინია.
-დამშვიდდი. თუ ლაპარაკს დაიწყებენ დაიწყონ. არაფერი მოხდება პატარავ.
-მიყვარხარ.
-მიყვარხარ. - ვაკოცე.
-წავალ საქმეს დავუბრუნდები.
-დღეს არ მეცლება. და კი საიდუმლოა.
-ღამე მოხვალ?
-მოვალ - ვაკოცე და ჩანთა ავიღე.
მანქანაში ჩაჯდომისას ჰარის დავურეკე.
ძლივს აიღო ტელეფონი... სწრაფად სუნთქავდა.
-ნამდვილად ცუდ დროს დამირეკე ევა.
-დღეს ვილენელს უნდა გაუარო და სადაც მე გეტყვი იქ მოიყვანო.
-რახდება?
-რაღაცის გაკეთებას ვფიქრობ, იმედია არ შევცდები.
-რისას?
-ვილენელს ხელი უნდა ვთქვო.
-რაა? ღადაობ? ამისდედაც. მაგარია.
-უარს არ მეტყვის ხო.
-ღადაობ? არა რათქმაუნდა.
-კარგი მოგწერ.
Villenel's pov
-ჰარი - დავიწყე საუბარი. - ხოარიცი ევა სად არის?
-რაღაც კომპანიის საქმეებზე მგონი. რატო.
-არა ისე.
-დღეს წაგიყვანო?
-კიიი.
-და იქნებ სადმე შევიაროთ ვჭამოთ.
-უარს ვერ გეტყვი.
წასვლისას ჰარის დავურეკე.
-ჰეი - გადამკოცნა.
-ჰეი.
დღის ინციდენტზე მოვუყევი.
-ვნანობ რომ გავჟიმე - ამოიგმინა.
-ჰარი - გავიცინე - რამ მოგაწონა.
-უბრალოდ დიდი ძუძუები აქვს.
-სრულწლოვანიც კი არ ხარ, რაამბებში ხარ. - გავიცინე.
-მანქანას დავაპარკინგებ და მოვალ.
-რესტორანში ზედმეტად სიწყნარე იყო.
-ტერასაზეა დაჯავშნილი მის - გამიღიმა და ხელით მანიშნა.
-ევა? - გამიკვირდა.
-ჰეი პატარავ - გამიღიმა.
-მოიცა გადავხარშო. აქ რატო ვართ?
-ვიფიქრე ერთ პაემანზე მაინც უნდა ვყოფილიყავით ნამყოფი.
-ოჰ.
ზედმეტად ლამაზი იყო... ზედმეტად.
სკამი გამოწია და თვალებით მანიშნა.
-მადლობთ მის.
-ნამდვილად კარგად ვჭამე- გავიცინე.
-ვიცეკვოთ?
.შუა ცეკვისას საუბარი დაიწყო.
-ვიცი რომ ყველაფერი ზედმეტად სწრაფად ხდება. პირველივე დანახვისას შემიყვარდი მგონი... არვიცი ოდესმე მითქვამს თუ არა შენთვის მაგრამ დედას თვალები გაქვს... პირველად ზემდეტად მომეწონე. ვერ გიგდებდი გონებიდან. ყველაფერი გავიგე შენზე და ნელნელა უფრო შემიყვარდი. შეიძლება ვიჩქარე როცა ჩემთან გადამოგიყვანე სამუშაოდ და შემდეგ საცხოვრებლადაც თუმცა არ ვნანობ. არცერთ შეთან გატარებულ წამს არ ვნანობ. შეიძლება ახლაც ვჩქარობ არვიცი მაგრამ მაბედნიერებ და მინდა რომ სამუდამოდ მაბედნიერებდე. მიყვარხარ ვი... და მინდა სულ ჩემთან იყო ყველანაირი სტატუსით. გახდები ჩემი მეუღლე? - მკითხა და მხოლოდ ახლა შევამჩნიე ბეჭედი.
-ეიი ნუტირიხარ პატარავ - ცრემლები მომწმინდა. თავი დავუქნიე და ჩავეხუტე.
-მიყვარხარ - ვუთხარი კოცნებს შორის.
-მიყვარხარ ვი - ცრემლები მომწმინდა და თვალებზე მაკოცა.
მთელი საღამო მართლაც რომ ზედმეტად იდეალურად გავატარეთ.
სახლში მისვლისას მაიას დავურეკე.
-ვილენელლ - გამიღიმა. ბეჭედი ვანახე და ყვირილი დაიწყო.
-მომიყევი მალეეეე.
მერე დედას ველაპარაკე, ლიამს, ჰარის და ტანიას, რომელიც ნახევრად რუსია და საუბრისას რუსულად იგინებოდა.
-ვფიქრობ და ვერ ვხვდები როდის გამონახავს ჩემი ცოლი ჩემთვის დროს - თქვა დამწუხრებულმა
-ყოველთვის - გავუღიმე.
-ზოგადად სექსი აქვთ ხოლმე. - ჩაიცინა.
-ჰოო? - გავუღიმე და კოცნა დავუწყე. ნელნელა კედელთან მივიყვანე და პერანგის შეხსნა დავიწყე, თან ყელზე ნიშნებს ვუტოვებდი....
2 კვირის შემდეგ
-ვილენელ - მეძახის სებასტიანი.
-შენი ცოლი გეძახის - გაიცინა.
-სეეეეებ - დავუყვირე.
-გისმენ პატარავ - შევედი და ვაკოცე.
-თუ ბედნიერებისთვის ხელის თხოვნა გჭირდებოდა აქამდე გეთქვა - გაიცინა.
-აჰმ ხო - დასერიოზულდა.
-რახდება?
-გუშინ, რესტორნიდან გამოსვლისას დაგვინახეს.
-და?...
-ბეჭდები - ხელი ასწია. - საეჭვოდ მიაჩნიათ რომ ორივეს ბეჭედი გვეკეთა.
-ჯანდაბა... - ამოვიკურთხე.
-რასვიზამთ? - ვკითხე და იქვე დავჯექი.
-მე არაფერი მაქვს წინააღმდეგი რომ ვთქვათ, მაგრამ თუ დრო გჭირდება მოვიცდი.
-არმაქვს. უბრალოდ ოდნავ მეშინია.
-ყველაფერი კარგად იქნება. - მაკოცა.
-კარგი გავალ საქმეს მივხედავ - ვუთხარი და სებასტიანს მოვუყევი ყველაფერი.
ორი დღის შემდეგ ისევ წავედით რესტორანში, ჰარისთან და ჯეკთან ერთად.
გამოსვლისას ისევ დაიწყეს....
-ევა.... მისის სთაილს მართალია რომ თქვენ და ვილენელ პეინს ურთიერთობა გაქვთ?
-დიახ.
-და ხელზე ბეჭდები რას ნიშნავს?
-რამდენი ხანია რაც ურთიერთობაში ხართ?
-რას აპირებთ სამომავლოდ - და კიდევ ათასი კითხვა ისმოდა.
-გთხოვთ უკან დაიხიოთ. - დაიწყო ევამ. - მართალია რომ ურთიერთობა გვაქვს, დანიშნულები ვართ, და გთხოვთ დისტანცია დაიცვათ და ზედმეტად არ ჩაერიოთ ჩვენს პირად ურთიერთობაში, დროდა დრო მოგაწოდებთ ინფორმაციას ყველაფერზე - გაუღიმა და დაცვასთან ერთად მანქანაში ჩაჯდა.
-სირობაა - ამოიგმინა ჰარიმ.
ნამდვილად შემაწუხებლები იყვნენ ჟურნალისტები თუმცა მაინც ბევრად უფრო თავისფულება იყო, ჩეგვეძლო ერთად სეირნობა, კონცა...
-ვფიქრობ დედაშენს ნაკლებად მოვწონვარ - დაიწყო ევამ.
-უბრალოდ ვერ წარმოედგინა რომ გავთხოვდებოდი.
-ჰგონია რომ შენს თავს ვართმევ. - გაიცინა.
-ჰმ - გავიცინე და ვაკოცე.
-ბამბის ნაყინი?
-Hell yeaaaaaa - ამოვიოხრე და გავუღიმე.
მალევე ხელში ბამბის ნაყინით დაბრუნდა.
-შენ არ ჭამ.. რათქმაუნდა.
-გასინჯე მაინც - ვთხოვე.
მაკოცა და გამიღიმა.
-გავსინჯე და მომეწონა.
-ჰოო?
-ჰოო - კიდევ მაკოცა.
-კარგია რომ ყველგან შემიძლია გაკოცო - გამიცინა და კიდევ მაკოცა.
-ჭორებიიიი - გავუღიმე და გვერდით მივუწექი.
-ორი საათი არცაა რაც მოვედით - გაიცინა.
-"როგორც ჩანს წყვილი კარგად ერთობა და ერთმანეთის ტუჩებით აგემოვნებენ ბამბის ნაყინს". "მისის სთაილსის და მისის პეინის რომანტიკული სეირნობა" და სხვა მრავალი.
-ჩემს გვარზე გადმოხვალ?
-ოუ. ვილენელ სთაილსი.
-ლამაზია.
-ნამდვილად.
-შეგიძლია დაფიქრდე - გამიცინა და მაკოცა.
-ყოველთვის დაგელოდები ვი -კიდევ მაკოცა და გულზე დამაწვა...
