Eva's pov
-აბა?...
-საქმე იმაშია რომ ჰეილის ტუბერკულოზი აქვს... ყველაფერი ნორმის ფარგლებშია ჯერჯერობით და საბოლოო კურსი, გამოკვლებით დიდი თანხა ჯდება. ქმარი გარდაეცვალა და მაგის შემდეგ ცუდ მდგომარეობაში ჩავარდნენ. ვიცი რომ დაუკითხავად არუნდა მექნა მაგრამ ბედნიერი ვიქნები თუ არ გამიბრაზდები, გპირდები დაგიბრუნებ.
-დამშვიდდი პატარავ. უბრალოდ გამიკვირდა.
-არ ბრაზდები?
-არა რათქმაუნდა - ვაკოცე და გავიცინე
ნომრები გავცვალეთ, მე და ევა კი სახლში დავბრუნდით. ღამე ჰეილი მირეკავს.
-ჰეი
-ამმ... ბოდიში შეიძლება ცუდ დროს გირეკავ, მაგრამ თუ გცალია შეგიძლია სტრიქსი დაიტოვო? არმინდა მარტო დავტოვო.
-კიკი არარის პრობლემა. მისამართი ჩამიგდე და ახლავე მოვალ
-არა მოვიყვან. ზედმეტად არ შეგაწუხებ.
-კარგი მისამართს ჩაგიგდებ.
დაახლოებით ათ წუთში ჰეილიმ სტრიქსი მოიყვანა და თვითონ ისევ წავიდა.
-აბა რავქნათ? - ვკითხე და გვერდით დავუჯექი.
-როდის მოვა?
-მალე მოვა. - ტირილი დაიწყო.
-ეიი ეი. დამშვიდდი. წამოდი ტორტი გავაკეთოთ.
ძლივს დამშვიდდა. ბისკვიტი გამოვაცხეთ და კრემის გაკეთება ევას გადავაბარეთ თუმცა უარით გაგვისტუმრა...
-ძალიან გემრიელია - თქვა ევამ.
-იმიტომ რომ სტრიქსის გაკეთებულია...
-ევვ.
-გისმენ პატარავ.
-აბაზანაში შევდივარ და იმედი მაქვს ყურადღებას მიაქცევ ხო.
-რამე რომ მოუნდეს? ტირილი რომ დაიწყოს?
ფყდმ-დამშვიდდი გამოგივა. - ვაკოცე და ოთახში შევედი.
ყველაფერს მოვრჩი და მათთან დავბრუნდი, ევა იჯდა და სტრიქსი ყავდა მიხუტებული, თან რაღაცას ეჩურჩულებოდა. ღიმილით შევედი ოთახში.
-ჩშშშ - დაიჩურჩულა. - ძინავს.
-დავაწვენ...
-გიხდება ბავშვი - ვაკოცე.
-შენთან ერთად მიხდება - გამიღიმა.
-ჰეი - მესმის ჰეილის ხმა.
-ჰეი - გავუღიმე.
-სტრიქსი?
-ძინავს.
-მადლობა - ჩამოჯდა.
-რამე მოხდა?
-ქრისტოფერთან ვიყავი... ჩემს ყოფილ ქმართან. - ამოისუნთქა - კაპიტანია გემზე, მაგის გამო დავშორდით, სულ ზღვაში იყო და ჩვენთვის დრო არ ჰქონდა. დღეს დამირეკა, სალაპარაკო გვაქვსო. თავი დაუნებებია სამუშაოსთვის. მომენატრეთო. ერთი წელი არცაა რაც დავშორდით და როგორც კი ხმელეთზა დაბრუნდა თავი დაანება მუშაობას. დანაზოგი მაქვსო, სახლიცო, შენს ტუბერკულოზსაც მივხედავთო. შეიძლება ვინანო და ისევ იგივე განმეორდეს მაგრამ მინდა რომ ვცადო.
-კარგიიქნება თუ ცდით - გავუღიმე.
-გარეთ გველოდება. - შემომხედა - სტრიქსს წავიყვან.
-წამოდი.
საბოლოოდ როცა წავიდნენ ვჭამეთ და დავწექით.
-მართლა მოგიხდება დედობა - გავუღიმე.
-ისევე როგორც შენ. - მაკოცა და ხელი შემომხვია.
-მართლა ფიქრობ რომ კარგი დედები ვიქნებით?
-არ ვფიქრობ, ვიცი რომ ვიქნებით, შენ იქნები. საუკეთესო ხარ ვიი... ყველაფერში. იდეალურიხარ ყველანაირად. ურთიერთობაშიც, სამსახურშიც, გვერდით დგომაშიც... ყველაფერში. მიყვარხარ და ბედნიერი ვარ რომ გაგიცანი. ბედნიერი ვარ რომ უკვე ჩემი ცოლი გქვია და ბედნიერი ვარ რომ არსებობ ვი. მთელი ცხოვრების შენთან ერთად გატარება მინდა, თუნდაც ბავშთან ერთად. მიყვარხარ ვი. - მაკოცა.
-რაგატირებს - გაიღიმა და ცრემლები მომწმინდა.
-უბრალოდ ბედნიერი ვარ რომ შეგხვდი ეველინ ........ სთაილს და ბედნიერი ვიქნები თუ შენთან ერთად გავზრდი ბავშვს.
5 წლის შემდეგ
Author's pov
მოკლედ მოგიყვებით მოვლენები როგორ განვითარდა: ევამ და ვილენეა ბავშვი იშვილეს, პატარა ლუი უილიამ სთაილსი და ახლა მეორეს ელოდებიან. ჰეილი ისევ დაშორდა ქმარს, უფროსწორედ ყოფილ ქმარს, მალევე. ჰარიმ როცა ჰეილი გაიცნო მოეწონა და ჯერკიდევ შეყვარებულები არიან. ჰეილი კარგადაა. დღეს კი ევა და ვილენელი მეორე ბავშვს ელოდებიან.
-მალე მოვლენ? - ეკითხება ვილენელი ანერვიულებული.
-დამშვიდდი ვი, მალე მოვლენ. - კარებზე კაკუნი გაისმა და ყველა კარებისკენ წავიდა.
-მის სთაილს. - თავი დაუკრა რობერტმა და სახლში შემოვიდა. მალევე კი კარებში ქალი გამოჩნდა, პატარა ბავშვით ხელში. ელიზაბეტ პაულინა მორნინგსტარი, შემდეგში უკვე სთაილსი.
-ხელი გაქვთ მხოლოდ მოსაწერი და რაღაც ფორმალობები გვაქვს გასავლელი.
ყველაფრის შემდეგ ელიზაბეტი უკვე ოფიციალურად ვილენელ და ეველინ სთაილსის შვილია. ერთად ბედნიერები ცხოვრობენ და ერთმანეთი ნელნელა უფრო უყვარდებათ.....
