Eva's pov
-რაგინდოდა ჰარი.
-შენც იცი რაშეიძლება გამოიწვიოს მაგან. ისიც იცი რომ ორი წუთითაც რომ დამეგვიანა მოკვდებოდი ევა. წარმოგიდგენა მაინც გაქვს იგივე რომ განმეორდეს მე ან ვილენელს რა მოგვივა? - მისი ოთახიდან გამოვედი და როცა ოთახში ვილენელი ვერ ვნახე რაღაც ვისროლე.
-ჯანდაბა - დავწექი და ვერც კი მივხვდი როდის ჩამეძინა.
რომ გავიღვიძე სახლში არავინ დამხვდა. მოვემზადე და სახლიდან გავედი. სამსახურში ვილენელი არ დამხვდა.
-ვილენელი მოსულია? - ვკითხე სებასტიანს.
-დღეს არიქნება მის სთაილს.
-რატომ?
-რაღაც საქმეები აქვს მის.
-რა?
-მიზანშეწონილი არ მიმაჩნია მაგის თქმა. ბოდიშით მის.
ოთახში შევედი და ჰარის დავურეკე.
-ვილენელი სადარის?
-ჩემთან
-შენ სად ხარ
-ვილენელთან
-მოეშვი მაგ სირულ გაბრაზებას ჰარი.
გამითიშა. შევეცი.
Villenell's pov
-მგონი უნდა დაელაპარაკო - მითხრა ჰარიმ.
-ვეთანხმები - თქვა დედაჩემმა.
-დაველაპარაკები.
საღამოს სახლში წავედი. ევა არ იყო. ოთახში გასაღები ვნახე და ძალიან საშინლემა აზრმა გამიელვა თავში.
კარებთან მივედი და გასაღები მოვარგე... გაიღო.
ერთ კედელზე მე ვიყავი, ბევრი ნახატი იყო, კედელთან საღებავები და ფუნჯები ეწყო, ევა მხატავს... შედარებით ბნელ კუთხეში სახელები ეწერა. ვინც მოკლა.
მეორე კედელთან რამოდენიმე სასმელი ელაგა. მუქ ფერებშიიყო ოთახი, დიდად ავეჯიც არ ელაგა. ერთ კუთხეში, პიანინოსთან ორი გიტარა იდო. ოთახში მხოლოდ ერთი ტახტი იდგა, გვერდით კომოდი ედგა, კომოდზე... ჯანდაბა. რამოდენიმე ღერი ჩამწვარი სიგარეტიიყო. უჯრაში კი რამოდენიმე კოლოფი იდო.
ოთახი მაშინვე დავტოვე და სამზარეულოში ჩავედი. წყალი დავლიე და ყველაფრის გადახარშვა დავიწყე.
ანუ ის ეწევა და იმის ღირსიც არ ვარ რომ მითხრას. არვიცი რამ გადამაწყვეტინა მაგრამ უკვე ოთახში ვიყავი და ბარგს ვალაგებდი.
კარის ხმა იყო მალევე კი ოთახში ევა შემოვიდა.
-რას... რას აკეთებ? - მკითხა გაკვირვებულმა.
-ვალაგებ
-რატო? მიდიხარ?
-დედაჩემმა მთხოვა, მამა ჩამოვიდა რაღაც სახლი იყიდეს, ლიამი და ბეარიც აქაა, რამოდენიმე დღე მათთან დავრჩები.
-შეგეძლო გეთქვა.
-გითხარი. ახლა - ჩემოდანი შევკარი და ოთახი დავტოვე.
-ვილენელ რა მოხდა?
-არაფერი ევა, არაფერი.
-იმიტომ მტოვებ რომ ერთი დედანატირები სიგარეტი მოვწიე?
-სანამ იგივე სიტუაციაში არ იქნები ვერ გამიგებ, არც გინდა გამიგო.
-ვილენელ რაჯანდაბა ხდება.
გვერდი ავუარე და სახლიდან გავედი, უკან გამომეკიდა თუმცა არ მომისმენია, მანქანაში ჩავჯექი და მამაჩემის სახლისკენ წავედი.
-დამშვიდდი - ჩამეხუტა ჰარი.
ალბათ იფიქრებთ რამოდენიმე ღერი სიგარეტისთვის ამხელა ამბავი რასაჭიროაო მაგრამ ყველაგერი სხვანაირადაა. დამოკიდებულიიყო, იმაზე მეტად ვიდრე წარმოიდგენთ, ერთი პერიოდი ნარკოტიკებს იღებდა, წამლებსაც იკეთებდა, ორჯერ სიკვდილს ძლივს გადაურჩა, იგივე რომ მოხდეს ვერ გადარჩება, სიგარეტიც კი შუბშლი ტყვიის ტოლია.
-მეკიდევ ვფიქრობ რომ გვერდით უფრო სჭირდები
-არც დაველაპარაკები ჰარი. სანამ არ მიხვდება რა ჯანდაბას აკეთებდა არც შევხედავ.
-კარგი კარგი, დამშვიდდი ნუღარ ტირიხარ.
ერთი კვირა ისე გავიდა ძალიან მცირე კონტაქტი გვქონდა, ისიც სამსახურში.
ჩემს საქმეს ვაკეთებდი და სახლში ვბრუნდებოდი. ძირითადად სებასტიანის დახმარებით ვკონტაქტობდით. ცუდად არის, ვიცი რომ ცუდადაა. ერთი კვირის შემდეგ სამსახურში არ მოსულა. სახლიდან მუშაობდა.
-მინდა რომ წავიდე.
-წადი. ყველაზე კარგი გამოსავალი ეგ არის - დამამშვიდა ჰარიმ.
-გამიყვან? - თავი დამიქნია და წამოდგა.
-გამარჯობა - დავიჩურჩულე ჩუმად. გაიცინა. ნასვამია.
-მიკადრე?
-ევა - ვუთხარი სერიოზულად - თავს იკლავდი და იმის ღირსადაც არ ჩამთვალე გეთქვა.
-და იქნებ მეც გამიგო. შენი აზრით მინდოდა? იცი რა რთულია.
-უნდა გეთქვა ევა, უნდა გეთქვა რაც ხდებოდა, ამის მაგივრად კი ჩუმად ეწეოდი და თავს იკლავდი და რაგინდა, გინდა გაგიცინო და გითხრა რაკარგად მოიქეცითქო?
-მინდა დამეხმარო იმაში რომ თავი დავანებო მაგრამ მტოვებ და იმის საშუალებასაც არ მაძლევ შორიდან გიყურო ვილენელ.
ვაკოცე. მივხვდი რომ ეს მაკლდა ამ დროის მანძილზე.
-მომენატრე. უშენობა ყველაფერს საშინელს ხდიდა. - ამოიჩურჩულა.
-შენს თავს გეფიცები არმომიწევია, ერთი ღერიც.
-მიყვარხარ - ვუთხარი და ისევ ვაკოცე.
-მიყვარხარ.
-რამდენი ხანია არ გიძინია?
-არვიცი.
-წამოდი.
აბაზანაში შევიყვანე და ტანსაცმელი გავხადე. ცხელი წყლის ქვეშ დავაყენე და ფრთხილად დავბანე.
-მგონია რომ პარალიზებული ვარ - გაიცინა.
-მაცადე ისედაც ძლივს ვშვრები.
-რთულია არ შემეხო?
-ევა - ვუთხარი სერიოზულად.
-რთულია უყურო ჩემს შიშველ სხეულს და ჩემი გაჟიმვა არ მოგინდეს?
-რთულია - დავიჩურჩულე და მუცელზე ენა ავატარე. ცალი მკერდზე ენა ავატარე და ვუკბინე.
-აჰჰჰ... ვილენელ - ამოიკვნესა და მაკოცა.
ტუჩებიდან ყელზე გადავედი, რამოდენიმე ლაქაც დავუტოვე.
ორი თითით ნელა შევასვე. მაგიჟებდა, მისი კოცნა მაგიჟებდა, მისი სხეული მაგიჟებდა და თვითონ ევა მაგიჟებდა.
-გაათავე - ვუთხარი და მალე ჩემზე გაათავა.
-მიყვარხარ პატარავ - მითხრა და მაკოცა.
-მიყვარხარ ევ..
-ჩაიცვი რამე ევა - ვეუბნები და სიცილს ვიწყებ.
-კარგი რა.
-ევა ვინმე რომ მოვიდეს შიშველი ვერ დახვდები.
-არავინ მოვა - ზარის ხმა გაისმა.
-რათქვი? - გავუმეორე და გავიცინე.
-წავალ ჩავიცმევთქო.
-ძლივს დავაღწიე თავი მამაშენს - მესმის დედაჩემის ხმა.
-დედა - დავიყვირე. - არ შემოხვიდე, მანდ დარჩი.
-ვილენელ კარგად ხარ?
-არშემოხვიდე. - დავიყვირე კიდე ერთხელ - შედი ოთახში მალე - ვუთხარი ჩუმად.
-შემოდი.
-რახდება - გაიკვირვა და სკამზე ჩამოჯდა.
-არაფერი გეხუმრე.
-შიშველი ქალიაქამდეც მინახავს ვილენელ - გამიცინა დედაჩემმა.
-დედაა.
-კარგი კარგი. მამაშენი მოვა დღეს, საქმეზე უნდა ილაპარაკონ.
-დღეს?
-ელის - გაუღიმა ევამ და გადაკოცნა.
-დღეს ტომი მოდის - ვუთხარი ევას.
-აჰჰ, სულ დამავიწყდა.
-უი ვილენელ, ჯეკი ჩამოვიდა.
-ჯეკი? - ვთქვი გახარებულმა - დღეს მოვა?
-კი, ჯეკი და ტომი მოვა.
-რაკარგიააა.
-ჯეკი ვინ არის - იკითხა ევამ.
-ეგ დიდი ისტორიაა - სიცილი დაიწყო დედაჩემმა - ძალიან დიდი.
-ჰმ.
-ევ ჩემი სალათი სად არის.
-წუხელ შეჭამე - გამიღიმა.
-დედა - დავიწყე სერიოზულად.
-იქიდად გამომდინარე რომ იშვიათად გხედავ, არ მაქვს პატივი ხშირად დავაგემოვნო თქვენი იდეალური კერძები, დაგვდეთ პატივი და რამე მოგვიმზადეთ - გავუცინე.
-ოჰ ვილენელ - გაიცინა.
ვისაუზმეთოვემზადეთ და სამსახურში წავედით.
-მის სთაილს, დღეს თითქმის თავისუფალი დღე გაქვთ. მხოლოდ ანდერსონებთან გაქვთ რამოდენიმე პუნქტი განსახილველი. -დაიწყო სმიტმა.
-ანდერსონები - ჩავიცინე.
-სმიტ, ანდერსონებს შენ მიხედე. თურამე უბრალოდ დამირეკე, არმცალია მისთვის. ნაილ ჰორანს დაუკავშირდი, რაღაც პრობლემებია კონტრაქტში და რაც მთავარია ყავა შემომიტანე. ორი, ერთი იცი მეორე კიდევ ტკბილი და შოკოლადის ნაყინი. - სტივმა თავი დაგვიკრა და წავიდა.
-ბევრი სამუშაო მაქვს. - ამოვიკუსუნე.
-ვილენელ... ჩემს კაბინეტში.
-დიახ მის სთაილს - გავუღიმე.
-შემიძლია შენი ოთახი ჩემს კაბინეტში გადმოვიტანო.
-ევა - გავიღიმე. - ისედაც ჩემს გამო საქმეს ვეღარ აკეთებ.
-კარგი კარგი.
კარგებზე კაკუნია... ოთახშუ სმიტი შემოვიდა ორი ყავით და შოკოლადის ნაყინით.
-მადლობა სმიტ - გაუღიმა ევამ. - სანამ ვინმეს შემოუშვებ იქამ მე დამირეკე.
-ნაყინი მე ხო - გავუღიმე.
-ცოტა ცუდი გემო აქვს - ვთქვი.
-რატო?
-არმომწონსესე ჭამა.
-ანუ? - ნაყინით ხელში მასთან მივედი, ფეხებზე დავაჯექი და პერანგი შევუხსენი.
-ანუ... - ნაყინი ყელზე დავასხი და ავლოკე - ესე უფრო გემრიელია.
-მჰმმ. - ისევ დავასხი და იგივე გავიმეორე. ნელნელა მკერდისკენ ჩავედი და კვნესა დაიწყო.
-გემრიელია - შოკოალდიანი ტუჩებით ევას ვაკოცე.
-ნამდვილად - ამოიკვნესა.
-დამშვიდდი ევ, უბრალოდ ნაყინს ვჭამ - გავუღიმე და წამოვდექი.
-ვილენელ... ჯანდაბა.
-ტელეფონი ავიღე და სმიტს დავურეკე.
-სმიტ შემოდი.
-შეგეცი ვილენელ.
-დიახ მის სთაილს.
-ამმ... ისა..- დაიწყო ევამ.
-საიმონს დაურეკე მანქანა მოამზადოს - გავუღიმე. - სმიტმა თავი დაგვიკრა და ოთახიდან გავიდა.
-სამსახური?
-ვიფიქრე ჩემს საქმეს შენ გააკეთებდი.... რაღაცუს სანაცვლოდ.
-ჰმ. და რის.
-დაწყებულს დავასრულებ.
-შეგიძლია წახვიდე.
-მიყვარხარ ევ - ვაკოცე.
-მიყვარხარ.
სახლში დედაჩემი დამხვდა.
-მომეწონა კარგი სახლია.
-ხოო ლამაზია. რა შევუკვეთო?
-არვიცი შენ გადაწყვიტე.
პიცა, სუში, რაღაც სალათი და სპაგეტი შევუკვეთე.
მალევე ევაც მოვიდა, შემოსვლისას ვაკოცე რასაც დედაჩემის ჩაცინება მოყვა.
-აქ არიან - თქვა დედაჩემმა და ტელეფონიდან თავი ამოყო.
ბედნიერი წამოვხტი და ჯეკის მოლოდინში კარები გავაღე.
