Angel's Reincarnartion ( COMPLETED )

Chapter 15

**Bea’s POV

Magdamag lang akong ansa labas ng bahay nila ewan ko ba kung paano ako nakasurvive sa lamig.

Umaga na ng tumayo sa kinauupuan ko.

“paalam” bulong kong sabi habang nakatingin sa bahay na kinalakhan ko.

Paalis na sana ako ng makarinig ako ng ingay mula sa labas ng bahay.

“MA… PA”

“oh, Nica hija bakit?” si tito.

“si.. si.. KUYA POOOO”

“BAKIT ANONG NANGYARI?”

“tumawag po sila kuya Daniel at kuya Isaac, nasa hospital po si kuya”

Ano? si Austine nasa hospital?

Pero bakit? Anong nangyari sakanya?

“kailangan kong pumunta sa hospital na yun”

Pero paano naman ako makakapunta dun wala akong pera.

“ahhh, alam ko na”

Dahan dahan akong naglakad palapit kila tita at sumakay ako sa likod ng kotse.

Asi in literal na lagayan ng extrang gulong oh kung ano pa man.

“tara na, sumukay na kayo pupuntahan natin si Austine”

“jusko po, sana maayos ang anak ko”

Rinig na rinig ko dito ang usapan nila.

Hindi pwede,, anong nangyari kay Austine.

Hanggang sa naramdaman ko na lang na umandar na yung kotse.

Ang sakit ng katawan ko dito aa.

“awww”

“oohhhh”

“ouch”

Puro aray, awww, at ouch ang maririnig mo sakin.

Tuwing dadaan ang kotse na to sa humps humahampas ang buong katawan ko.

“aruyy ko po”

Hanggang sa huminto na rin ang kotse, at narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pintuan.

Kaya naman dahan dahan akong lumabas sa kweba na to.

At nagtago sa likod nila, susundan ko muna sila ng tingin at baka Makita nila ako.

“ma, pa! umalis na po si Ate”

“ANO? pero bakit?” tanong ni tita Candice

“sabi po niya sa sulat, wala na daw pong pag-asa na maniwala kayo sakanya” nakita kong lumungkot at mukha ni Nica.

“hija, bigyan niya lang kami ng oras at maniniwala rin kami sakanya”

Bigla akong napangiti sa sinabi ni tito.

“pero ma, pa! 15 days lang po ang itatagal ni ate dito, kaya kailangan niyo na pong maniwala”

Sa pagkakasabi ni Nica, lumungkot naman ako bigla.

Sa tuwing naririnig ko yan, pinaghihinaan na ako ng loob.

Ito na ang huling araw ko dito sa mundo.

Kaya wala na talagang pag-asa.

Hindi na rin siguro ako aasa dahil wala na talaga.

Maya maya lang naramdaman ko na lang na biglang nagpataka ang mga luha ko.

Pumasok na sila sa loob ng hospital,

Sumunod lang ako sakanila at nagtatago sa likuran nila.

--