Do You Know? ||JJK (ONGOING)

Chapter 1

"ඇයි ....ඇයි මටම මෙහෙම වෙන්නෙ"

අතේ ගුලි කරන් හිටපු සුදු කඩදාසිය දිග ඇරිය මම ඒ අකුරු දිගේ මගෙ ඇඟිලි අරන් ගියෙ ආයෙමත් කඳුලු අලුත් වෙද්දි...

ආදරේ
මේ ලෝකෙ හැමෝටම ඕනිම දෙයක් වුනත් ඒක හැමෝටම ලැබෙනවද?ඇත්තම ආදරයක් ලැබෙන්නෙ ටික දෙනාටයි....
එතකොට මට!!
පොඩි කාලෙ ඉඳන් මන් ආදරේ කරපු හැමදේම මට නැති වෙනව...මගෙ ජීවිතේ මන් වැඩියෙන්ම විශ්වාස කරපු මට ඇත්තටම ආදරේ දුන්නු එකම කෙනත් මට නැති වුනා...මාව තනිකරල එයත් යන්නම ගියා...මනුස්සයෙකුට අහිමිවීම් මේ තරම්ම තියෙන්න පුලුවන්ද?නෑ... ජීවිතේ අමාරු කාලෙ පහු වෙද්දි වසන්තය එනවමයි..ඒත් මගෙ ජීවිතේට වසන්තයක් උදා වෙන්නෙම නැද්ද ?

"ඔම්මා....මට පාලුයි....හුඟක් මතක් වෙනව ඔයාව......එයා ඔයා එවපු කෙනා නෙමෙයි ඔම්මා...එයා..එයා මාව තනිකරා...ඔම්මා ඔයාට ඇහෙනවද?"

බිත්තියට පිට දීල හිටපු මන් ඔලුව බිත්තියට හේත්තු කරගෙන තදින් ඇස් පියාගත්තෙ ඇස් බොඳකරන කදුලු වලට නිදහසේ වැටෙන්න ඉඩ දීලා.....

ඒත් මන් එක පාර ගැස්සුනේ ඇඳ උඩ ඔහේ දාල තියන ෆෝන් එක රින්ග් වෙන සද්දෙට...බිත්තියට වාරු වුන මන් නැගිටල ගිහින් ෆෝන් එක කනේ තියාගත්තත්,,

"යා මෝඩයා...මොකද ෆෝන් එක answer කරන්න බැරි ආ ....කුකා මන් ආයෙ කියන්නෙ නෑ...ඕනි වෙලාවට ඕක answer කරන්න බැරි නම් විසික් කරල දානව ඔය මඟුල...."

කනේ තියාගත්ත පමාවට මන් ආයෙමත් ෆෝන් එක ඈත් කරේ ඒ ඝණ්ටාර කටේ සද්දෙට...

"හරි අනේ..මට ඇහුනෙ නෑ..."

"ඇහුනෙ නෑ නෙමේ කොහෙහරි මුල්ලකට වෙලා හොටු පෙරන් අඬනව ඇති..මන් දන්නැද්ද?..."

"හ්ම්ම්...."

"කුකී... අවුලක් නෑ නේද?..කටහඬත් වෙනස් වෙලා..."

ආයෙම සන්සුන් කටහඬකින් කතා කරද්දි මට ඉබේටම හිනාවක් ගියා....මොනදේ කරත් එයා මන් ගැන හොයනව...

"හ්ම්ම්...ප්‍රශ්නයක් නෑ...ඇයි call කරේ..."

"Call කරේ...call කරේ...අම්ම්ම්....අනේ මට මතක නෑ....කොහෙද මේ මනුස්සය මාව බය කරානෙ....calls කීයක් ගත්තද...මන් රත් වෙලා හිටියෙ...මෝඩයා..."