Sandra's P.O.V
Friday na nga pala ngayon...Ang bilis ng araw...Pumasok ako sa school ngayong araw...Pero hindi pa rin matanggal sa isip ko yung pagkikita namin ni Gerald nung nakaraan...Naiinis pa rin ako...Grabe, gulat na gulat ako dahil magsasama kami sa iisang bahay tapos siya naman parang walang pakelam...Nginitian pa ako...
Kainis talaga yun...Umiinit na naman ang ulo ko sa kanya...
Pumunta na lang ako sa school garden kung saan nakatambay si France at Pia...
Nung nakita ko sila sa school garden nag uusap sila at nagbubulong bulungan...
Nilapitan ko sila at umupo ako sa tabi nila...
Teka...May napansin ako bakit parang bigla silang tumahimik nung dumating ako...Pinag uusapan ba nila ako?...
"Oh teka, Bakit kayo tumahimik?" - Sandra
"Wala lang..."- Pia
Tapos tinignan nila ako with their mysterious looks...
"Ano bang meron?" - Sandra
"Wala nga..." - France
"Bahala nga kayo..."- Sandra
Ininom ko na lang yung hawak kong juice...
"Kamusta nga pala yung asawa mo?" - Pia
Nabuga ko tuloy bigla yung iniinom ko...
"Hahaha..."
Tumawa pa talaga silang dalawa ah...
"Puwede ba wag nga kayong tumawa at hindi ko siya asawa noh!" - Sandra
"Eh ano mo siya?" - France
"Fiance ko..." - Sandra
"Tss...Ganun na rin yun! Kapag kinasal na kayo sa simbahan, mag asawa na rin kayo!" - France
"So, guwapo ba?"- Pia
"Hindi...Pero ewan ko na lang sa inyo kung ano masasabi niyo pag nakita niyo siya..." - Sandra
"Bakit, sino ba yung mapapakasalan mo? Ano bang name niya?" - France
"Baka naman hindi namin kilala yan ah..." - Pia
"Kilalang kilala niyo siya..." - Sandra
"Eh sino nga?!" - France
"Si Gerald..." - Sandra
Walang buhay kong pagkakasabi sa kanila...Hay nako natatandaan ko na naman tuloy yung lalaki na yun! Kainis!
"Gerald? Sinong Gerald?" - Pia
"Wait, Gerald?...Si Gerald Drake Montecillo?!" - France
Tumango na lang ako...
"WAHHH!!!"
Sabay nilang sigaw...
"Manahimik nga kayo...Wala pang ibang nakakaalam na asawa ko siya kundi kayo lang...Ewan ko lang kung may pinagsabihan na si Gerald..." - Sandra
"Bakit tinatago niyo pa eh malalaman din naman nila yan!" - Pia
"Hangga't walang nagsasabi sa inyo nung tungkol sa amin ni Gerald, walang makakaalam..." - Sandra
"Eh bakit niyo pa nga kailangang itago na mag asawa kayo?" - France
"Kailangan naming itago its because maraming fangirls si Gerald...Alam niyo naman...Sikat siya...Baka awayin pa ako ng mga fangirls niya..." - Sandra
"Sinabi ba sa iyo ni Gerald yan o sariling salita mo lang yan?" - Pia
"Well...Sariling salita ko lang..." - Sandra
"Hay nako Sandra! Hindi naman pala sinabi sa iyo ni Gerald yan na ilihim mo na mag asawa kayo eh! Eh di puwedeng puwede mo ng pagsigawan sa buong mundo na asawa mo siya..." - France
"Hindi puwede...Concern din ako kay Gerald, baka madamay pa siya kapag ginawa ko na aminin sa buong school na asawa ko siya...Baka mapahamak din siya sa mga fangirls niya..." - Sandra
"Ayyyyiiiieeee...Concern!"
Sabay nilang sabi...
"Anong concern! Hindi noh!" - Sandra
"Anong hindi! Sinabi mo na nga kanina eh concern ka eh" - France
"By the way, hindi nga pala kayo imbitado sa kasal ko, Family lang ni Gerald at family ko ang invited ha...Sige na...Lalayas na ako dito..." - Sandra
Hindi pa ako nakakailang hakbang ng nagsalita na naman silang dalawa...
"Ay bongga! Private Wedding!" - Pia
"Ayaw siguro nilang ipakita yung kiss nila sa kasal nila hahaha..." - France
Mga baliw talaga sila...Makaalis na nga dito...Maghahanap na lang ako ng mas tahimik na lugar...
Umupo na lang ako sa isang school bench na katapat ng school fountain namin...
Naisip ko naman bigla...
Sabado na bukas...Ang susunod na araw nun...Linggo na...
At yun ang araw ng kasal ko...
Magiging Mrs. Montecillo na ako...
Napatigil ang pag iisip ko ng biglang may nagsalita...
"Mukhang malulunod na ako ah...Ang lalim ata ng iniisip mo ah..."
"Gerald?" - Sandra
To be continued...
BINABASA MO ANG
Till Death Do Us Part
Fiksi RemajaFixed Marriage? Uso pa kaya yun? Will two people learn to fell in love with each other kahit na alam nilang imposible silang mainlove sa isa't isa. Will they have a happy ending? "I promise to love you for better or for worse, Till Death Do Us Par...