Lost In A Magical Garden

Chapter 4

Chapter 4 | Cafeteria de Eśpàsô

A/N:
Sorry if may typo at wrong grammar dahil hindi ko na ni review dahil nagmamadali ako at hindi ako gumamit ng laptop now dahil naka charge kaya phone ko nalang ang ginamit:)

****

We're here at the big cafeteria and ewan ko kung anong tawag nila dito dahil wala naman akung narinig na may tumawag na ganun saka, wala din akong nakitang nakalagay, Eśpàsô lang ang narinig ko. Ang wierd nilang mag name ng mga bagay ditto dahil kanina narinig ko din si Ai-ai nanghingi ng tubig ay Watashê ang tawag niya. Para naming japanese.

And now naka upo kami ni Ai-ai sa kahoy na upuan na bench at may kahoy na lamesa sa harapan namin na may design na curving flowers at leaf, meron ding real flower sa center with vase on it.

Nilibot ko ang paningin sa Eśpàsô kuno, and i saw elves and fairy children eating at the big table. Aw they're so cute while eating. At ibang eleves at fairy na kumakain halos mapuno na ang Eśpàsô.

Naghihintay kami ni Ai-ai sa inorder niya at nilibre niya ako. At dahil I don't know what's in their menu because it's so weird ang mga name at hindi ko alam ang mga yun at mahirap basahin, so I let her order for us.

She order Shëshûmi at Shefū. And to be honest I don't even know what the hell is that! Siya lang din ang naka alam. Weird talaga ng name nila!

I tap Ai-ai's shoulder na kasalukuyang busy sa Leafs na hawak niya at may pindot pindot. Is there a leaf that you can click? Well I don't know if kung meron nga dito.

Lumingon naman siya saakin at ngumiti. "Bakit?"

"I just wan— este gusto ko lang malaman kung bakit ang weird yung mga pangalan niyo dito? Hindi yung pangalan niyo ha, ang ibig kong sabihin ay yung mga gamit niyo dito ang weird things— gamit pala o yung iba iba." Damn! Hirap palang mag salita ng tagalog noh? Lalo na't sanay kanang mag english.

"Ah yun?..." napa isip naman siya at bigla nalang tumawa, tapos huminto para mag salita. "Sa totoo lang...hindi ko alam." At tumawa naman.

Mental na ba tayo? Wala namang nakakatawa e.

Pero bakit hindi naman niya alam? E dapat she knows dahil she live here for years and this is her home. So..why? That made me wondered tuloy.

"Pano mo naman na sabi na hindi mo alam?" Tanong ko.

"E kasi nasabi ko lang." Eh??! Hindi niya talaga ako sasagotin ng totoo? Baka naman may tinatago siya?

Pero nagtataka talaga dahil hindi niya alam. Posible ba iyon? Maaaring oo at hindi. I'll just ask Ate Cheska later nalang.

"E ayan ano yan? Ba't mo pinindot pindot yan?" Tanong ko at tinuro ang dahon na kanina palang siya ng pindot ng pindot.

"Ito?" Tinaas niya yung dahun na malaki, tumango naman ako dahil sa curios. "Sa nakita mo, yan ay yan."

Impaktitang chimaligas ang saraping mananagpakin sa katabi mong may menatlyamneda!

Napailing nalang ako dahil sa tarantaduhan niyang sagot. Ganto ba siya? Wala naman siyang tinong isasagot sakin. Hayaan ko nalang siya.

Bumalik ulit siya sa pag pindot pindot at dahil sa pagtataka ay mas lumapit ako sakanya at sinilip kung ano yung pinindot pindot niya sa dahon.

Halos lumabas na ang mata ko dahil sa kamanghaan. Kaya pala may pini pindot pindot siya dahil ang sa loob pala ng dahon ay parang cellphone din pero iba yung sakanila. Dahil sa loob ng dahon ay maraming mapindot pindot parang yung pang hacker. Hindi ko nga naintindihan dahil puro bisaya yung letra.