Lost In A Magical Garden

Chapter 8

Chapter 8 | Welcome sa Pasakahan!

***

Lumayo naman agad siya sa akin at may larong ngisi sa labi. "Solo bromeo," napaawang labi ko. Kidding?! Kidding mukha mo! "Vamos, eres muy seria." nakita niya sigurong sumama ang mukha ko. (I'm just kidding.) (come on, you're so serious.)

"Nan demo i!" inirapan ko siya at kinuha ang kamay ni Ai-ai at nilagpasan si ben-bantot. nag japanese na ako kahit hindi naman ako marunong. kunti lang.

(translate to japanese: whatever!)

Mata animasho watashi no, akachan. (see you again my, baby.)

Nasalayo nakami ngunit napatigil ako ng may biglang nagsalita ulo ko. What's that mean? Paanong may nagsasalita sa ulo ko? And I don't even understand it because it's japanese. I remembered last time that I was speaking Japanese to Ben-bantot and I just know how to speak a little bit. So– wait..does that mean?

"Ai, ano pa ang ibang kayang gawin ben-bantot? Maliban sa pagbasa niya sa mga kaisipan ko?" nabigla naman ito dahil sa pabigla kong tanong.

"Ano...." napaisip naman siya. "Pag kaya niyang bumasa ng isip sa isang tao ay kaya niya ding magsalita sa isip mo. Bakit mo naman na tanong?" taka niyang sabi.

So he's the one who said on my mind? But how come he can speak japanese while I can't understand what he said. It's a little unfair.

"Teka, may sinabi ba si Ben sayo sa iyong isipan?" tanong niya. Dahan dahan naman akong tumango.

"Hay naku! Ano namang sinabi niya?" tili niya.

"Mata animaaso wata– ay basta hapon ang pagkasabi ni ben-bantot, hindi ko nga alam kong anong ibig sabihin nun." nguso kong sabi.

"Teka lang, bakit naman bantot ang tawag mo kay bebe ben? E hindi naman siya mabaho at ang sobrang bango niya kaya amoy lavender." napangiwi ako sa sinabi niya. Alam ko namang sobrang bango ni Ben-bantot pero gusto ko lang tawagin siyang bantot at inisan.

"E yun ang gusto kung i tawag e. Paano bayan?," sabi ko at nagsimula ulit kami sa paglakad.

"Tsaka bakit naman 'bebe ben' ang tawag mo? Kadiri kaya." dagdag ko at ipinakita sakanya ang kadiring mukha ko.

"Uy, anong kadiri. Ang sarap kaya pakinggan." sabi niya gamit na kilig na mukha. Napailing nalang ako at napairap.

"Saan naman yung 'bilisin na natin para makakain kana ng sorbetes'," mataray kong sabi at ni mimic ang boses niya.

Ngumuso naman siya. "Sabi ko nga tara na."

AFTER minute pass by, ay nakarating na kami sa farm nila. Pagod akong umupo sa malaking bato at si Aa-ai naman ay nakatayo lang dahil hindi naman ito naglalakad, lumipad lang naman ito at ako lang naglakad dahil hindi ako marunong lumipad. Sana ol!

Nilibot ko ang paningin ngunit wala akong nakita farm, malawak lang na lupain na maraming maliliit na damo at may malaking kahoy na walang mga bunga at dahon.

Irita kong tiningnan si Ai-ai. "Ai ano toh? Ito na ba yung farm? Ba't walang mga tao o mga tanim man lang?"

"Wag kang excited okay?," sabi niya at ngumiti ng matamis. "Nandito palang tayo sa exciting part."

Gaga saan siya galing sa exciting-exciting na iyan?

"Paano ka naka ingles?"

"While nag usap kasi kayo ni bebe ben kanina ay nag aral ako ng ingles para may maintindihan ako. Pero maliit lang ang naiintindihan ko. Pang isang salita lang." i just tsked at her. Kala ko naman madami, isa lang naman pala. Pero alam kong malapit na siyang matuto pag may tuturo sa kanya. And that's me.