He looks exactly like Papa. That was the first thing I noticed.
Fate really moves unexpectedly.
Caloy. Kuya Cavin or Doc. That's what I call him.
I thought I was alone. Kuya explained everything that happened. He thought that I was dead. Well, I thought of him that way too.
He was 20 when he knew that Mama and Papa died years ago. He was hopeful that I was alive but he got no clues. Akala ko sa teleserye ko lang to mapapanood. I never thought that it would really happen to us.
I already met the two good people who adopted him. Daddy Rod and Mommy Nes. They're so good to me and treat me like their own too. Bumibisita din sila minsan dito sa isla.
Looking back, I never questioned kuya's disappearance. We are just victims of unlucky circumstances.
Nalaman ko rin na kina Kuya pala ang hospital na pinagta-trabahuan ko. Bumisita lang talaga sila nang araw na 'yon. And unexpectedly, we've met.
Kuya Cavin helped me to overcome my fears. He consulted me to another psychiatrist and psychologist. That's when I learned that I have Dissociative Amnesia. There's this certain event and people that I can't remember. It was caused by too much stress.
I was worried nung una dahil baka makaapekto sa trabaho ko. But they said that I have nothing to worry dahil hindi naman daw makakaapekto sa work ko ang mga bagay na nakalimutan ko.
It all started when he questioned me.
Bakit ako umalis sa province? Paano ako napunta sa isla? What are my reasons?
I answered all of his questions except those. I thought that it was just my simple decision to move away. Na gusto ko lang ng bagong environment. That's when he started to contact Vina. Hindi ko alam kung ano ang mga napag-usapan nila. All I know was, that's the reason on how he confirmed everything.
Hindi nya ako pinabayaan.
"Have you decided, Imara Alessia? Sasama ako sa medical mission bukas. Hindi ka sasama?" Kuya asked. It's lunchtime kaya naman nandito ako sa opisina nya at nakikikain.
"Nope. Pupunta bukas si Vina. At sinong mag-aalaga kay Makoy kung aalis ka, Doc?" I answered. Saan ba nabili ni Kuya itong grapes at masarap sya ngayon. Yung huling binili nya walang lasa.
"Nandyan naman si Nana Lena. Pero sige ikaw na magbantay sa pamangkin mo tutal naman mukha na kayong mag-ina." He teased and laughed.
"Kaya siguro walang nanliligaw sayo dahil akala nila may anak ka na." He added. But this time, he was serious.
"I don't give a care, Doc. And mukha ba akong nanay?" I hissed at his last statement.
He laughed loudly. Akala mo naman nagbibiro ako.
"That's not what I mean, Imara Alessia. Pero sige, bahala na sila." Inagaw nya naman ang grapes na dapat ay isusubo ko. Kita mo to, napakatakaw talaga!
Lumabas na ako matapos kong kumain. Dumiretso ako sa Nurse Station at napansin naman ako ni Isay.
"Kumain ka na 'say? Break ka muna. Ako na muna dito." I told her.
"Sige po, Maam. Babalik po ako agad. Bye po, Maam." She answered and waved at me.
Pasado alas sais na nang mag-out ako sa hospital. Kuya already left dahil maaga pa raw sila bukas. May mga on-call din namang Doctor's at mga medical staff na may shifting hours.
I stopped from walking nang mapansin na may tumatawag sa phone ko. It was Vina.
I smiled and answered the video call.
"Ang blooming naman this girl oh!" Natawa naman ako. Hindi talaga nagbabago.
"Anong oras ka darating? Day-off ko bukas. Isasama ko si Makoy." She nodded and giggled.
"Ang cute ng pamangkin mo! Hihintayin ko yan paglaki!" Napatawa naman ako. Kung hihintayin nya. Edi Lola na sya kapag nagbinata na si Makoy!
"Sunduin mo ako sa airport bukas, Eli ha! Marami akong dalang gamit! Susulitin ko talaga ang dagat dyan!" Napatango naman ako sa sinabi nya. Once a year lang kaya 'yan kung bumisita dito. Kaya planado na talaga ang mga pupuntahan nya.
The video call ended. I continued walking. Malapit lang naman kasi ang bahay ko dito. Ang bahay ni Kuya ay nasa kabilang kanto lang. Kung tutuusin, magkapitbahay talaga kami.
I opened the light as soon as I enter my house. Mabilis akong nagbihis ng pambahay at tinawagan si Kuya. I informed him na isasama ko si Makoy bukas sa airport tutal naman ay aalis sya. Wala din naman syang magagawa kung saan man kami pupunta ng anak nya.
"Ma, matagal pa ba friend mo?" Makoy asked. Mga ilang minuto na rin kaming nakaupo dito sa waiting area. Nagtext na kanina si Vina na hinihintay nya nalang ang bagahe nya.
"You see that woman? Yan ang Tita Vina mo." Binuhat ko naman si Makoy at dumiretso kay Vina na malaki ang ngiti.
"Ito na ba si Makoy, Eli? Ang gwapo naman pala talaga sa personal!" Hindi kasi nagkakatyempuhan si Vina at Makoy tuwing nagbabakasyon ito. Sa video calls lang sila dati nagkikita.
"Picturan mo nga kami, Eli! Sige na. Bilis." She immediately gave me her phone. I laughed at her reaction.
"Ang gwapo talaga nito! Hindi naman magagalit si Kuya Caloy kung ipopost ko ito, Eli?" I shake my head. Gustong-gusto nga ni Kuya na kinukuhanan ng pictures si Makoy. Masyadong proud ata sa ganda ng lahi namin.
"Nasaan ba si Kuya?" She added.
"May medical mission. Kaya nga nasa akin na naman itong maliit." Binuhat ko ng maayos si Makoy. Hindi pa naman sya masyadong mabigat.
"Ma. Lakad lang ako, pwede?" I laughed at his remark and nodded. Hinigpitan ko naman ang hawak sa kamay nya. Mahirap na. Lakwatsero ang lahi nito!
We spent the day at the beach. Vina wore a two-piece white swimsuit while I wore the black one. Si Makoy naman ay naka-rash guard.
Hapon na nang makauwi kami sa bahay. Vina enjoyed the day, lalo naman ang batang maliit kaya naman nakatulog kanina sa sasakyan.
"Eli. Remember yung pinost kong pic kasama si Makoy?" She started the conversation. I put the blanket on Makoy. Natapos ko na rin syang bihisan kaya't nakatulog na naman.
"Yes. Yung kanina diba? Why?" I asked curiously.
"Remember Justin and Grey?" I stared at her confusedly. Napailing naman ako. Their names are kinda familiar. Parang kilala ko na hindi. I'm not sure.
I don't have any social media accounts now. Nadelete ko siguro dati? Wala din naman akong ipopost. Si Kuya lang naman ang mahilig dyan. Pati nga ako dinadamay sa pa-selfie nya.
"It's okay. Nagcomment kasi sila sa post ko. Sabi kamukha mo daw yung bata. Tinatanong kung anak mo ba." She slowly added.
"Tapos ano sabi mo?" I laughed.
"Tinanong ko rin kung hindi pa ba obvious?" I giggled at her answer.
Kung hindi ka talaga taga-isla. Mapagkakamalan talagang anak ko si Makoy. We really looked alike. Alam naman din ng taga dito na pamangkin ko sya. Nasanay lang talaga sila na tinatawag ako nitong Mama.
May pagkasiraulo din kasi si Kuya. Pinagkakalat minsan na anak ko si Makoy. Though, hindi naman ako nagagalit.
He even instructed the hospital staffs na kung may magtatanong na hindi taga-isla about kay Makoy ay sabihin na ako ang Mama.
Hindi naman kasi pareho ang surname namin. Kuya take Mommy Ness and Daddy Rod's last name. And it's okay with me.
Minsan rin naiisip ko kung may pinagtataguan ba sya or siraulo lang talaga.
