ARTIK YALNIZ DEĞİLİM (bxb)

8.bölüm

Yolları yavaş yavaş geçerken kocaman olan bir evin önünde durduk. Hepsi ağır uzun boylu olan neşeli adamlar  yavaş yavaş arabadan indi.
En son ben kalmıştım arabada. Kimse beni fark etmiyor sanıyordum ki Emre yanıma yaklaştı

- İnmek için ne bekliyorsun acaba

-Neresi ki burası nereye geldik ne yapacaklar bana onlar da mı dövecek beni

-Korkmana gerek yok niye dövsünler seni selim güven bana hadi gel

Ellerini uzattı bana tutmak istemesem de sıcak olan ellerini sımsıkı tuttum. Arabadan indiğim de ılık ılık esen yüzüme vuran rüzgar hoşuma gitti. Bu gülümsememe sebep oldu. Onun yüzüne baktığımda da aynı gülümsemeyi görmek isterdim ama o asabi yüz ifadesini hiç bozmamış eve doğru giriş yapıyorduk. Eve girdiğimizde ellerimiz hale birbirine kenetlenmişti.

-Ellerimi bırakabilirsin artık girdik içeriye

-Neyi bırakayım

-Ellerimi diyorum ellerimi hala tutuyorsun

- Haa fark etmemişim

Ellerimi bıraktığında içimi tekrardan korku kapladı.
Henüz yeni girdiğimiz bu evi incelemeye başladım. Allahım bu ev kocaman ve sanki biraz karanlık gibi ürkütücü bir hali var bu evin acaba ne zaman gideceğim buradan.  Kendim ile konuşmam bitince sessizliği kim bozacak diye düşündüğüm de sessizliği bozan emre olmuştu.

-Şimdi ne olacak Koray abi

-Olacak şey belli emre artık selim de bizimle çalışacak

- Abi öyle olmaz yapma selim bizim işlerden anlamaz hem biraz korkak bir çocuk.

- Ne zamandan beri emirlerim sorgulanıyor bu evde

Koray abinin bağırmasına mı yoksa emrenin benim için korkak demesine mi üzülsem bilemedim ama bir şey yapmam lazımdı.

Sessizliğimi bozmaya kara verdim çünkü bu iki adam benim adıma kararlar alıyordu.

- Şey beni kurtardığınız için çok teşekkür ederim ama ben burada neler olduğunu anlayamıyorum. Emreyi nereden tanıyorsunuz ya da o sizi nereden tanıyor

Koray abi benim arda ile işim var dedi.
Adını bilmediğim bir adama gözleri ile bir işaret yaptı. Galiba sen anlat olanları diyordu.

-Emre abiyi daha önceden tanıyoruz bir kaç iş yapmıştık beraber. Emrede bizden bizim ile çalışıyor. İlk başta tanımamış ardayı ama biraz araştırınca bizden biri olduğunu anlamış. Bize geldi sizin yerinizi söyledi.

- Emreye bakarak konuştum ben ne yapacağım ki ne işi ne olacak hapse mi gireceğim ben ne olacak

--Şş başlama yine selim çok yoruldun zaten kafanı yorma bunlar ile gel yaralarını temizleyelim.

Adını bilmediğim abi konuştu

-Ben de size kalacağınız odayı göstereyim

- Emre abi sen bu oda da kalırsın yanda ki oda da selim kalır. Ecza dolabı var zaten odalar da bir şeye ihtiyacınız olursa arasın.

Hızlı bir şekilde benim olduğu söylenen odaya girdik.
Emre ecza dolabında ki eşyaları aldı bana yaklaştı yüzümdeki ifadeyi saklasam da korkuyorum bunu hiçbir şey değiştiremez. Emre bunu fark etmiş olacak ki

-Korkma artık burada kimse sana zarar vermez ben varım artık.

Yavaş yavaş pamuğa bir şeyler döktü yüzümde ki yaralara bastırmaya başladı

-Ahhh yavaş ama acıyor

- Temizlememiz lazım ama yarayı sakin dur lütfen
şerefsizler nasıl vurmuş sana