ARTIK YALNIZ DEĞİLİM (bxb)

Ben Katil Olamam

-Ben katil olamam kimseye zarar veremem, ben şimdi şimdi Kemal abi o nasıl konuşacak dili gitti ama yok ben korkuyorum lütfen hastaneye götürelim öldürmeyelim lütfen çocukları varmış çocukları babasız kalacak ki yazık onlara 

Ben korkudan titrerken Koray abi beni katil olmam için zorluyordu… 

-Selim sen ne korkak çıktın, beceriksizin tekisin yap artık şunu öldür ki bize ihanet etmek ne demekmiş anlasın  daha hiçbir şey görmedin sen  bizim ekibe nasıl ayak uyduracaksın 

-Yapamam çok yazık ona çocuklarına yazık lütfen Emre bir şey söyle ben yapamam 

-Sana yazık değil miydi selim hı bu şerefsiz yüzünden işkence gördün bıçaklandın belki de ölecektin bu piç yüzünden 

-Olsun bak ben affediyorum işte bırakalım gitsin lütfen canı çok yanıyor 

Koray abi öfkeli bir şekilde bağırarak konuşmaya başladı 

-Son kez söylüyorum ihanetin affı olmaz Selim bitir şunun işini bizden biri olduğunu kanıtla 

-Yapamam ben ben çıkmak istiyorum bu odadan lütfen 

Bizim evde ki karanlık odanın aynısıydı resmen aklım eskiye gidip geliyorken Tuncay abi gözlerimin içine sakin sakin bakıyordu sık artık selim, hadi, yap artık bitsin diyordu korkudan başka hiçbir şey hissetmiyordum bir anda babamı görüyordum bu normal değil biliyorum ama aynı bizim evde ki o oda gibiydi burası, onun bana yaptığı şeyler aklıma geldikçe beynim aklım karışıyordu . Gözlerimi sımsıkı kapatmıştım sanki böyle bir şey yaşanmamış katil olmaya zorlanmamış gibi davranıyordum nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum ki Koray abinin sesini duydum.  

-Selim gözlerini aç hemen korkalığı bırak yeter 

Duyduğum bağırma sesi ile gözlerimi açtım. Tuncay abi karşıma geçti yapabilirsin der gibi gözlerimin içine baktı ben ise sesimi çıkarmadan hayır anlamında kafamı iki yana salladım Tuncay abi yapamayacağımı anlayınca  elimde ki silahı alıp Kemal abiye doğrulttu ve tek bir el ateş etti. Kemal abiye baktığımda kafasından akan kan ile yere yığılmıştı. Gözleri açık tavana bakıyordu belki çocuğunu düşünüyordu onlar bensiz ne yapar diye düşünüyordu belki de eşini düşünüyordu bir daha onu göremeyeceğini düşünüyordu. 

Bana hiç inandırıcı gelmiyordu bu olanlar gerçek miydi şimdi kemal abi ölmüşmüydü ben bunlara şahit mi olmuştum? 

Gözlerimi yerde yatan adama dikip öylece duruyordum. Birden bana sarılan birini hissetmiştim Emreydi yanağımdan tutup yüzümü yüzüne çevirdi ve konuştu 

-Selim geçti geçti bana bak oraya değil 

-Ö ö öld öldü hayatta de değil artık benim yüzümden 

-Tuncay abi elinde ki silah ile bana doğru yaklaştı 

-Gelme yaklaşma bana, şimdi şimdi sıra bende mi beni de mi öldüreceksin 

-Selim hayır seni neden öldüreyim 

Korktuğumu gören Emre Tuncay abinin önüne geçerken konuşmuştu 

-Selim buna asla izin vermem korkma ben senin yanındayken kimse seni öldüremez kimse sana zarar veremez. Gel hadi tut elimden yukarıya çıkalım ayıcığımız tek başına kaldı hadi gidelim değil mi 

-Hayır hayır bana dokunma dokunmayın ben gitmek istiyorum 

Cümlemi bitirdikten sonra odama doğru koşarak gittim odama girdiğimde yatağımda yatan ayıcığı gördüm gözlerimden akan yaşlar ile birlikte yatağıma ayıcığımın yanına uzandım sarılarak uyumayı olanları unutmayı düşünüyordum ki hemen ardından kapı çalındı hiç duymamış gibi yaptım ama bu çözüm değildi kapı çalmaya devam etti ben sustukça kapı daha da hızlı çalıyordu  ama konuşmaya hiç niyetim yoktu. En sonunda kapı açıldı gözlerimi kapattığım gibi ayıcığıma daha sıkı sarıldım.