Kim Taehyung, sıra dışı bir varlıktı. Bu onun bir arkadaşıyla beraber kendi içinde tuttuğu bir sırdı. Tâ ki dans öğretmeni Jeon Jungkook, bu sırrı öğrenene kadar...
Bölüm okunma sayıları 90'ı geçmesine rağmen oy sayıları 20'yi zor geçiyor, hatta geçmiyor. Ve bu çok kırıcı. Günlerimi vererek yazdığım bölümlerin sadece okunarak geçmesi hoş değil. Sadece bir hareketinize bakıyor oy vermek. Bu kadar zor değil... Lütfen oy verin. Yorum bile istemiyorum. Ciddi anlamda sınır koymak istemiyorum, rahatça okuyun zorunluluk hissetmeyin istiyorum ama gerçekten kırıcı bir şey bu yaptığınız.
Bu kadardı, okuduysanız teşekkürler.
Yazım hatalarım varsa üzgünüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_________________________
"Al ye, yoruyorsun beni. O kadar okuldan gelmişim dans dersinden çıkmışım yorgunum bana bir de yemek yaptırıyorsun yaptığın arkadaşlığa sığar mı be."
Yeosang'ın önüne koyduğum kızarmış tavuklarla birlikte konuştum.
"Üff ne duyar kastın iki dakikanı almadı bee."
Göz devirdim. Elimdeki pembe bezi fırın sapına astıktan sonra konuştum.
"Neyse ben uyuyacağım biraz. Ye sen."
"Sen yemiyor musun?"
"Yok, aç değilim ben. Afiyet olsun sana."
"Tae biraz ye bari. Ne zaman yedin en son?"
"Çok olmadı ya."
"yalancı."
"Ya sabah yedim ama aç değilim."
"Yemezsen götünden sokarım bu yemekleri. Hadi."
"Tanrı aşkına nereden buluyorsun bu sözleri?"
"Yaratıcı bir arkadaşın var bebeğim."
Konuştuktan sonra göz kırptığında ben de gözlerimi devirerek karşılık verdim.
Masaya oturup isteksiz bir şekilde birkaç şey atıştırdım.
"Heh şöyle. Adam ol."
Yüzümü ekşitip baktığımda kırkırdadı. Ah, bu ukalâ tavırlarını bile özlemiştim pisliğin.
"Doydum. Buraları sen halleder misin? Cidden uykum var."
