Kim Taehyung, sıra dışı bir varlıktı. Bu onun bir arkadaşıyla beraber kendi içinde tuttuğu bir sırdı. Tâ ki dans öğretmeni Jeon Jungkook, bu sırrı öğrenene kadar...
Merhabaaa. Bu kitap kısa sürede okunmaya başladı ve bu beni mutlu ediyor.
Eğer yorum yaparsanız çok mutlu olurum, yorumlarınızı okuyup cevaplamak eğlenceli oluyor..
İyi okumalarr.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________
Yine, yine ve yine sıkıcı ninni gibi gelen, bunamasına rağmen asla işinden vazgeçmeyen bayan Jung'un dersiyle baş başaydık ve ben uyumamak için yaz dizilerinin cringe'liğine rağmen hiçbir şeyi umursamayıp karakterlere fan hesabı açacak derecede olan insanların inatla dizileri savunması gibi ben de inatla gözlerimi kapatmıyordum.
Evet, bu konuya nereden vardığımı sorgulayabilirsiniz ama güzel bir benzetme oldu ha? O dizileri izleyenler için üzgünüm. Zevkler ve renkler, değil mi? Zevkler ve renkler. Eheh.
Dersi ne zaman bitirecek acaba diye içimden düşünürken kurtarıcı bir ses, "Dersi burada bitiriyorum." Tanrım... Bu nasıl bir nimet?
Bayan Jung'un son cümlesiyle kafamı anında masaya koydum. Bir de şimdi üstümü değiştirmek vardı...
Kafamı sıradan kaldırıp ayağa kalktım. Etrafıma baktığımdaysa kimse kalmamıştı. İnsan bekler be.
Ayağa kalkıp soyunma odasına doğru ilerledim.
Kapıdan girdiğimde dolabımdan eşofmanlarımı aldım ve bir kabine girip üstümü değiştirdim. En son Bay Jeon'un dersinin üzerinden iki gün geçmişti ve sürekli aklıma başarısı ve yarışma geliyordu. Bir an önce hafta bitse de kayıt yaptırsam.
Ah, rekabeti cidden seviyorum. Üstelik o kaybettiklerinde aldıkları yüz ifadeleri... Bununla besleniyorum. Ben kaybettiğimde hiçbir zaman bu zevk aldığım yüz ifadesini yapmamıştım. Aksine gözlerinin içine bakarak sırttığımda, galibiyetlerini kursağında bıraktığımı hissedebiliyordum. Onlara o zevki tattıracağımı sanıyorlarsa, büyük hata ediyorlardı.
Üstümü değiştirip kıyafetlerimi ve telefonumu dolabıma koyduktan sonra kilitleyip pratik odasına doğru ilerledim.
İçeri girdiğimde herkes telefonuyla uğraşıyordu ben de bir köşeye geçip Bay Jeon'un gelmesini beklemeye başladım.
Onu beklerken de gözlerimi kapatıp karografiyi gözden geçirdim. Bir şeyi görüp iyice kazıdığımda unutmam pek mümkün olmuyor. Ama bu sadece dikkat ettiğimde ve isteyerek izlediğimde geçerliydi. Bay Jeon'u izlerken dikkatli izlemem tüm hareketleri aklımda tutmama yetti. Bu yüzden genelde herhangi bir yerde dans ederken gözlerim kapalı ederim. Hareketler gözlerimin önüne geldiğinde işim daha da kolaylaşıyordu.
Kapının açıldığını duyduğumda gözlerimi açtım. Bay Jeon herkesin toparlanmasını beklerken ben de ayağa kalktım ve herkesin spor ayakkabılarından çıkan o tiz sese katlanarak sıraya geçtim.
