[Unicode]
" လူနှစ်မျိုးရှိတယ်တဲ့ "
ခြံ၀န်းထဲကမြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းပေါ်မှာလှဲချပြီး ညကောင်းကင်ကိုငေးနေရင်းမှနီနီကပြောလာသည်။
" အင်း "
မျက်၀န်းတို့ကိုမှိတ်ချထားရင်းကပဲ အမြင်အာရုံထဲမှာကြယ်တွေလက်နေတယ်လို့ခံစားနေရတုန်း။
" သစ်ရွက်ကြွေတာကိုကြည့်ပြီး၀မ်းနည်းတဲ့သူနဲ့ကြည်နူးတဲ့သူ "
လေပြည်ခပ်သော့သော့ဟာနွေရာသီရဲ့ပူလောင်မှုတွေထဲမှာ တစ်ခုတည်းသောကူကယ်ရာလေးပဲ။
" ဘာကွာလို့လဲ "
" ၀မ်းနည်းတယ်ဆိုကတည်းက အဲ့ဒီလူဟာသိပ်စိတ်ကူးယဥ္တဲ့သူပဲဖြစ်မယ်။နှလုံးသားနူးညံ့ပြီးသိပ်နွေးထွေးတဲ့သူလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့ "
" အင်း "
လီလီစကားထောက်ပေးနေမှ နီနီဟာစကားဆက်ပြောတတ်သည်။
ဘာလို့မှန်းမသိပေမဲ့ နီနီဘာပြောပြောအာရုံစူးစိုက်ပြီးနားထောင်တတ်တာက လီလီ့ရဲ့အကျင့်လိုဖြစ်နေပြီ။
" ကြည်နူးတဲ့သူကတော့လက်တွေ့ဆန်တဲ့သူပေါ့။အများကြီးမတွေးပဲ ..ဒီအတိုင်းပျော်အောင်နေပြီးဘ၀ကိုဖြတ်သန်းတဲ့သူ "
" ဒါဆိုနင်ကရော "
" ဟမ် "
လီလီမေးတော့ ပက်လက်အနေအထားနဲ့လှဲအိပ်နေတဲ့နီနီဟာခေါင်းထောင်လျက်လီလီ့ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လာသည်။
" အဲ့၂မျိုးထဲမှာနင်ကဘယ်လိုလူမျိုးလဲ "
" ငါလား "
နီနီ့ဖက်ကိုဘေးတစောင်းလှည့်လိုက်ပြီး မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တံတောင်ထောက်လျက် လက်ဖ၀ါးပေါ်ခေါင်းမှီတင်ထားလိုက်သည်။
ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိမ့်ကာနီနီ့အမေးကိုအကြောင်းပြန်တော့ သူကပဲဆက်ပြောလာသည်။
" သစ်ရွက်ကြွေတာကိုကြည့်ပြီးစိတ်ရူပ်တဲ့သူ "
" ဟင် "
" တကယ်အလုပ်ရူပ်တယ်လေ၊သူတို့ကဒီအတိုင်းကြွေလိုက်တာပဲငါ့မှာတော့လိုက် လိုက်သိမ်းရတာပင်ပန်းတယ် "
YOU ARE READING
BLUES
Fanficအနွေးဓာတ် လိုအပ်တဲ့အခါ ဒါမှမဟုတ် ဟန်ဆောင်ရခြင်းတွေထဲနေမပျော်တော့တဲ့အခါ ဒါမှမဟုတ် ၀မ်းနည်းခြင်းတွေထဲနစ်မြုပ်သွားတဲ့အခါ ငါ့ပင်လယ်ထဲခုန်ဆင်းလှည့်ပါ_
