M.A series # 06 Hugo Montero

CHAPTER 22

"He have selective amnesia because of the accident Montero, lahat ng alaalala niya six months ago ay nawala." Paliwanag ni Rios ng pumasok siya sa kuwarto ni Ara.

"What the fuck? So he can't remember me ganon?" Parang hindi makapaniwalang tanong ni Hugo.

"Yes, he can't remember you Montero at sana nga hindi ka na niya maalala pa." Nakangising sabi ni Rios.

"S-sino ba kase siya kuya Rios?" Tanong ni Ara na animo'y naguguluhan.

"He's not important Ara, don't mind him. Naligaw lang yan dito sa kuwarto mo." Balewalang sagot ni Rios sa dalaga.

Mabilis namang binangga ni Hugo ng wheelchair ang binti ni Rios. Gago talaga ang Sandoval na ito! "I'm your boyfriend, and I'm the father of your child." Sagot ni Hugo ng tingnan niya si Ara.

Napatingin ako ng diretso kay Hugo, sinungaling! Boyfriend mo mukha mo! Hindi kita boyfriend dahil fuck buddy lang ang tingin mo sa aking pogi ka! Ay mali! Panget pala! "B-boyfriend kita? A-at ikaw ang tatay ng pinagbubuntis ko? Weeeeh?"

"Yes."

"I-I don't believed you." Sabi ko at tumingin kay kuya Rios. "Boyfriend ko daw siya kuya?"

"I guess no, he's too old for you Ara. Baka namali lang ang gago na to ng napasukan na kuwarto." Pang-iinis pa ni Bullet habang nakatingin sa kaibigan, wala siyang pakialam kahit naospital pa ito dahil sa pagbaril niya kahapon, buti nga sa binti niya lang ito binaril eh. Beside Hugo deserved it.

"Can you please leave us for awhile?" Pakiusap ni Hugo kay Rios. "I want to talk with her privately."

"Nag-uusap naman na kayong dalawa, so bakit kailangan ko pang umalis? At bakit ako pa ang kailangang mag-aadjust?" Nakapameywang na tanong ni Rios.

"Yung kami lang dalawa, we need privacy. Tutal puro ka lang naman kontrang gago kaya lumabas ka muna." Ani ni Hugo.

"Tsk, I'll give five minutes Hugo. After five minutes papasok ako ulit dito." Yun lang at hinawakan muna ni Rios ang kamay ni Ara bago lumabas ng kuwarto.

Napabuntong hininga si Hugo ng maiwan silang dalawa ni Ara sa loob. She have bruises on her face and arms. Naka-benda din ang ulo nito. If Ara suffer now on selective amnesia it means nakalimutan nito ang lahat tungkol sa kanya. Dahil wala pa naman six months silang magkakilala.

"A-anong pangalan mo?" Tanong ni Ara sa binata na nakaupo sa wheelchair. Totoo pala talagang binaril ito ng kuya Rios niya gaya ng kuwento nito sa kanya at mukhang nabugbog pa dahil may pasa ito sa mukha at pumutok pa ang labi. Wawa bebe Hugo ko!

"I'm Hugo, Hugo Montero." Pagpapakilala ni Hugo sa dalaga.

"P-paano tayo nagkakilala? At bakit sinasabi mong boyfriend k-kita?"

Oooh damn! She's still the Ara i used to know prangka at diretso magtanong na walang paligoy-ligoy pa. "We're not boyfriend and girlfriend as you think Ara. We're only fuck buddy." Sagot ni Hugo.

Aray ko po! Alam ko namang honesty is the best policy pero why naman ganyan master? Fuck buddy talaga? "F-fuck buddy? As in yung nagkakantunan?"

"Ara!" Napahawak si Hugo sa binti niya na nabaril dahil tumama ito sa kama, akma kaseng tatayo siya. "Your mouth!" Saway niya dito.

"Bakit? Ano bang problema sa akin? Ganito talaga ako magsalita eh." Sagot ko naman. "So ano nga ang ibig sabihin nun? I can't really remember you."

"Like what I've said Ara we're only fuck buddy for three months. Yun ang pinagka-sunduan nating dalawa. We both agreed on that. At kung paano tayo nagkakilala? You went to me to sell furnitures from your work. Doon tayo unang nagkakilala at doon tayo unang nagtagpo."

"A-and? What happened? Kuya Rios is right. You're way older than me."

"I'm forty years old and you are twenty two. Yes we do have 18 years age gap but I don't care about it. You too, you don't care if I am more older than you."

Tumango-tango ako, atleast hindi siya nagsinungaling. Hugo is right, I don't care about our age gap hindi naman kase talaga siya mukhang forty years old lalo na kapag bumayo! Sagad sagad sa loob ko. "P-pero sinabi mo na ikaw ang tatay ng pinagbubuntis ko tama ba?"

"That's true, and I'm really sorry about the accident. I feel guilty until now beautiful. Pumunta ka sa akin kahapon para sabihin na buntis ka at hindi tayo nagkaintindihan na dalawa."

"Y-you denied the baby? Am I right? Ganon ba ang nangyari? Ayaw mo ako panagutan kaya umalis ako kung nasaan ka man at naaksidente ako habang pabalik na ng Manila?" I want to know, i want to know if he will answer me directly or not. Dahil kahit naka-suwero pa ako ay baka masapak ko siya kapag nag-denied siya ngayon.

"I'm not prepare to have a baby, I want everything on plan Ara." Sagot ni Hugo.

"P-plan? Anong plan? Kung ayaw mo palang panagutan ako bakit nandito ka? Kung totoo na ikaw talaga ang tatay ng pinagbubuntis ko dapat hindi mo ako sinasabihan ng ganito. Sabi mo nga fuck buddy tayo, tapos hindi mo ieexpect na mabubuntis ako?"

"Listen Ara it's not like that okay? Ang alam ko umiinom ka ng pills dahil yun ang usapan natin. Kaya hindi mo maaalis sa akin na hindi mabigla kahapon ng sabihin mong buntis ka nga."

"But the way your talking to me now felt like you don't want this Mr. Montero." Nakatingin na sabi ni Ara kay Hugo.

"I didn't said that Ara. Wala akong sinabi na hindi ko gusto na magkakaanak tayo."

"As far as I remembered mayroon naman akong magandang trabaho at mabubuhay ko naman ang baby na ito na wala ang tatay niya. So please leave the room now, sumasakit lang ang ulo ko sayo." Hinawakan ko pa kunwari ang ulo ko na kunwari ay sumasakit talaga.

"No way! I will not leave you Ara. Magpapakasal tayong dalawa kahit may amesia ka pa! At tutulungan kitang maalala mo ako!" Hugo said with his loud voice. He remembered their conversation when the first time he brought her on his condo unit. Tama ito kahit iwan niya ito o tapusin nila kung anong mayroon sila ay walang duda na madami pa ding magkakagusto sa kanya. At hindi siya papayag na mangyari yun!

#maribelatentastories