Guitairst/Chanbaek

eleven

Koltuğa yayılmış, başımı üst kısmına yaslamış oturuyordum. Dün gece olanları düşünürken, içim sıkılır gibi oluyordu.

Baekhyun, çok üzülmüş olmalıydı.

Ama bu onun hastasıydı. Ben ona gel benden hoşlan dememiştim. Ben, ona hiç bir zama umut vermemiştim ki.

Gözlerimi kapatırken ofladım. Vermiş miydim yoksa? Seks sırasında ettiğim bir kaç iltifattan etkilenmiş olabilir miydi?

Açılan kapı ile kaşlarım çatıldı. "Kim o?" Diye seslendim oturduğum yerden. "Benim Hyung!" Diye cevapladı Lucas salona adımlarken.

"Senin bu saatte dersin yok mu?" Diye sordum karşıma otururken. Derin bir nefes verdi. "Baekhyun Hyung bir süre yokmuş. Yarına alındı dersim. Kyungsoo Hyung ile devam edeceğim."

Kaşlarım çatılırken doğruldum oturduğum yerden. "Ne demek yokmuş? Nereye gidiyor?"

"Sanırım terk edildi. Bayağı üzgün görünüyordu. Uzaklaşacakmış biraz. Nereye gideceğini bilmiyorum."

Yutkundum sertçe. Baekhyun, beklediğimden daha fazla üzülmüştü sanırım. Onu üzmek kırmak istememiştim.

"Çok mu üzgündü?" Diye sordum kendimi durduramayarak. Başını olumluca salladı. "Gözleri şişmişti bayağı."

Ayağa kalktı ve hemen yanıma oturdu. "Kiminle ilişkisi vardı? Sen biliyorsundur Hyung." Başımı olumsuzca salladım. "Bilmiyorum, nereden bileyim."

O sırada çalan telefonum kurtuluşum olurken hızla kalktım ayağa. "Efendim Jongin?"

----------------

"Oha ya gerçekten mi! Ben birde seviyordum onu ya! Yaptığım tüm iyi yorumları sileceğim şimdi! Nasıl kandırır benim Baekhyun'umu?"

Gözlerimi devirdim. "Kandırma yok." Hızla geri oturdu yanıma "olsun. Bildiğin umut vermiş şerefsiz."

Bakışları bir kaç saniye salonda dolandı. Ardından bana döndü. "Hyung, söylesene yatakta gerçekten çok iyi diyorlar. Doğru mu?"

Ben derin bir nefes verirken Kyungsoo yanındaki yastığı fırlattı hızla Sehun'un yüzüne. "Bu nasıl soru aptal."

Ağırca kalktım ayağa. "Sana bunları anlatmak için uğradım eve. On beş günlüğüne ailemin yanına gidiyorum. Biraz kafa dinlemem gerek."

Sehun da kalktı hızla ayağa. Sıkıca sarıldı bana. "Biz her zaman yanındayız Hyung."

Gülümsemeye çalıştım. "Bu olanları kimseye anlatmayın." Sehun'a döndüm. "Sakın."

İkisi de başını salladığında koridora ilerledim ve valizimi alıp çıktım kapıdan. Binanın kapısını da açtığımda derin bir nefes verdim zorlukla.

Son bir kaç merdiveni indiğimde arabamın olduğu yere döndüm.

Sırtını arabama yaslamış, bekleyen bir Chanyeol görmeyi beklemiyordum asla.

Onun burada ne işi vardı?

Kaşlarım çatılırken adım adım ilerledim yanına. "Chanyeol?" Bakışları valiz ile benim aramda dolandı. "Gidiyor musun gerçekten?"

Güldüm hafifçe "vicdan yapacak bir şey yok. Bir kaç hafta tatil yapacağım." Gözlerini devirdi. "Vicdan yaptığım için gelmedim Baekhyun. Seni kırdım, dün gece o kada sert konuşmamalıydım. Hislerini incitteysem üzgünüm."

Sıkıca tutundum valizime. Kalbim onu gördüğüm andan beri hızlı atıyordu ve buna engel olamıyordum.

"Özür dilenecek bir şey yok. Sen dün gece kendini çok güzel açıkladın. Benim aptallığımdı. Aramızda olanları, farklı sandım." Güldüm hafifçe "neyse, bunları konuştuk zaten."

Hızla yanından geçtim ve açtım kapıları. "Ben gideyim artık."

Kolumda hissettiğim tutuş ile ona döndüm. "Ben, seni kaybetmek istemezdim." Diye mırıldandı. Yutkundum sertçe. "Ben böyle devam edemezdim. Üzgünüm."

Başını olumluca salladı. "Umarım, bu tatil iyi gelir." Son kez baktım gözlerinin içine. Bakışları, farklıydı.

Bir çok bakışını görmüştüm. Zevkten parlarken, içimi ısıtacak kadar sıcakken, buz gibiyken. Ama bu hepsinden farklıydı.

Arabaya bindiğimde hızla çalıştırdım. Bakışlarında, acıma görmüştüm.

Bana acıyordu.

Gözlerimden akan yaşlara engel olamazken hızla uzaklaştım. Yıllarıdır evim bildiğim yerden de, beni hayal kırıklığına uğratan adamdan da.

Hızla uzaklaştım.

--------------------

Uzandığım hamakta hafifçe sallanıyordum. Gözlerimi kapatmış, sessizliği dinlerken duydum adım seslerini.

Evde bir tek annem vardı.

"Anne" diye seslendiğimde ellerini hissetim. Ağırca okşadı saçlarımı. "Bebeğim, kaç gün oldu bir şey anlatmadın. Neyin var?"

Derin bir nefes çektim içime. "Anlatılacak bir şey değil." Diye mırıldandım. Saçlarımdaki eli duraksadı. "Her şey anlatılır. Ben senin annenim. Ne olduysa, bilmeye hakkım var Baekhyun."

Hızla doğruldum ve oturur hale geldim hamakta. Yanımı işaret ettim ardından. "Gel otur anne."

Oturdu ve bakışlarını bakışlarım ile buluşturdu. "Anlat oğlum."

Uzandı tuttu elimi sıkıca. Yutkundum ve kaçırdım bakışlarımı. "Birinden hoşlandım." Güldüm hafifçe "bayağı, hoşlandım."

"Aramızda bir şey olabileceğine inandım. Ama, o bana karşı bir şey hissetmediğine açıkça belli etti."

Bakışlarımı bakışları ile tekrar buluştuğunda gözlerim dolmuştu. "Ben, kendimi kullanılmış hissettim anne." Derin bir nefesle sarıldı bana.

Akan göz yaşlarımı durduramazken sıkıca sardı kollarını bedenime. "Bebeğim benim." Diye mırıldandı saçlarımı okşarken.

"Atma içine, içine atarsan iyileşemezsin. Biz her zaman yanındayız. İstersen bir kaç ay kal yanımızda. İstediğin kadar kal."

"Kyungsoo'yu o kadar yalnız bırakamam anne. Yalnız başına zaten şimdi. Ona da ayıp ettim." Yaklaştı sildi göz yaşlarımı. "Benim güzel bebeğim. Sen düşünme bunları. Bak, geldiğinden beri doğru düzgün dışarı bile çıkmadın. Taeyong arada gelip seni soruyordu."

"Madem geldin kafanı dağıtmak, unutmak istiyorsun. Öyle yap." Bakışlarımı kaçırırken uzandı tuttu elimi. "Baekhyun Taeyong ile sıradan bir arkadaşlığınız olmadığını biliyorum. Sıradan bir arkadaşın olsaydı sen gittiğinde bu kadar üzülmedi."

"Onunla zaman geçir. Eski hayatını özlemiş olmalısın." Uzandım sıkıca sarıldım anneme. "Her şeyde bu kadar düşünceli, ve anlayışlı olmana hayranım. Teşekkür ederim anne."

Gülümsedi hafifçe "sen benim oğlumsun. Tek varlığımsın. Anlayışlı olacağım tabii ki de."

Hamaktan kalktı ve uzattığı eli ile beni de kaldırdı. "Haydi, git bakalım."

Bahçeden çıkarken derin bir nefes verdim. Rahatlamış hissediyordum. Biraz da olsa, rahatlamış.

Annem haklıydı. Eski hayatıma biraz da olsun geri dönmek bana iyi gelecekti.

Taeyong ve burası, bana iyi gelecekti.

Bir sonraki bölüm büyük kavga var :) Savaşmayın, sevişin Chanbaekim kdbfmfnmdmd