Yatan bedene dikkatlice baktı. Yerde pıhtılaşmaya başlayan kanların üzerinde yavaşça yürüdü.
Gitmişti.
Yere oturdu. Ufak bedeni kucağına aldı. Buz gibiydi. Bileklerinde onlarca kesik izi vardı. En derin olana baktı. Dudaklarını bileklerinin üzerine bastırdı. Kan olan dudaklarına aldırış etmedi. Bebeğinin her noktasına öpücüklerini kondurdu.
Ağlıyordu. Deliler gibi ağlıyordu.
Ağlamasının onu durdurmasına izin vermedi. Boynunu öperken tüm kokusunu içine çekti.
Yanağına elini yerleştirdi. Hafifçe okşadı.
"Hani gitmeyecektin..?"
Nefesi kesiliyordu.
"Neden gittin benden?"
Gözyaşları kucağında olanın yanaklarına düşüyordu.
"Neden sözünü tutmadın?"
Yanaklarını okşamaya devam ediyordu.
"Neden benim seni korumama izin vermedin?"
Hıçkırıklar içinde ağlıyordu.
"Aşkımız sonsuza kadar sürecekti. Benim sonsuzluğum sendin."
Kafasını kucağında tuttuğu ufak bedenin omzuna yasladı. Hıçkırıkları arasında sevgilisinin adını sayıklıyordu. Onsuz bir hayatı hayal edemezken, onsuzluğa ilk adımını atmıştı. Tuttuğu bedeni kendine iyice bastırdı. Öpmeye devam ediyordu. Defalarca kez öptü. Defalarca kez sarıldı. Defalarca kez okşadı.
Defalarca kez öldü.
--
ŞİMDİ OKUDUĞUN
anorexia, hyunlix
Short Story"Üstümü artık kendim giyinsem olur mu..?" "Neden?" "Vücudumun görünüşünü sevmiyorum da." [angst] bu hikayede intihar eğilimi, tetikleyici ögeler ve psikolojik unsurlar bulunmaktadır.
