Bu hikayeyi okuyup bitirenler için söyleyeceklerim; tetikleneceğiniz ögeler içeren kurgulardan birisi bu. Burada neler olduğunu anlatıp size tekrar bir şeyleri hatırlatmayacağım ama böyle rahatsızlıklara ve eğilimlere sahipseniz lütfen başka ficler okumaya gidin. Sizin tetiklenmenizi, zarar görmenizi veya zor durumlar yaşamanızı istemiyorum. Üstelik benim yazdığım bir kurgu yüzünden böyle şeyler yaşayacak olmanız emin olun beni daha çok üzer. Sizlere unutmamanız gereken bir şey söylemek istiyorum. Bu dünyada -özellikle kendi dünyanızda- siz fark etmeseniz, anlamak istemeseniz bile sizden değerli hiçbir şey yok. İnanın bana. Kendinizden, hislerinizden, düşüncelerinizden daha önemli hiçbir zerre bulamazsınız o küçük dünyanızda. Fark etmeniz zaman alır belki, belki de hiç fark etmezsiniz. Size fark etmenizde yardım edecek hatta yardım etmektense fark etmenizi sağlayacak insanlar barındırın hayatınızda. Sizi üzecek şeyleri bırakın rafın bir kenarına. Tozlar geçse de yanından, toz kondurmayın güzel bedeninize. Şöyle derler: Bazı insanlar kendini kurtarmayı değil kurtarılmayı isterler. Hayat denizinin hırçın dalgaları size kötü davransa bile ben kurtarılmayı bekleyenlere uzanan bir el olacağım. Elimden geldiğince yardım edecek, yorulup düştüğünüzde sizi kaldırıp sıvazlayacağım sırtınızı. Korkmayın yüklerden, yanınızda birisi olduğu sürece tabii. Özellikle o kişi bensem hiç korkmayın. Sırtım sizin hançerlerinizi taşımayıp ne yapacak ki başka, değil mi? Evet, şimdilik benden bu kadar. Ancak konuşmak isterseniz benimle bu kadarla kalmaz sizin için olan cümlelerim. Vedaları sevmem ama şimdi veda ediyorum sizlere. Sağlığınıza, kendinize ve özellikle ruhunuza çok iyi bakın. Sizleri seviyorum.
-reı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
anorexia, hyunlix
Short Story"Üstümü artık kendim giyinsem olur mu..?" "Neden?" "Vücudumun görünüşünü sevmiyorum da." [angst] bu hikayede intihar eğilimi, tetikleyici ögeler ve psikolojik unsurlar bulunmaktadır.
